فراموشی مردم را فراموش نکنید

حمله سران دولت نهم, به دولتمردان قبلی اکنون دیگر تعجب هیچ کس را بر نمی انگیزد اگر چه گاه باعث تاسف بسیاری از افراد می شود

حمله سران دولت نهم، به دولتمردان قبلی اکنون دیگر تعجب هیچ‌کس را بر نمی‌انگیزد اگر چه گاه باعث تاسف بسیاری از افراد می‌شود.

اما سرگرمی بیش از حد برخی دولتمردان فعلی به نقد گذشته و برخی اتهام افکنی‌ها نسبت به اسلا‌ف خود، اگر باعث غفلت آنها از ضعف‌های موجود - اعم از کاستی‌های مدیریتی یا ضعف در سیاست‌گذاری‌ها - شود، برای مردم زیان‌بار است و نمی‌توان در برابر آن سکوت کرد.

اظهارات دو روز قبل دکتر الهام از همین زاویه می‌تواند موجب دغدغه باشد. البته سخنرانی‌های اینچنینی دکتر الهام به طور عام و محل طرح اظهارات اخیر به صورت خاص نگرانی ساز است. زیرا او عضو شورای نگهبان است و قاعدتاً کسی که هشدار دهندگان نسبت به شرایط فعلی کشور - اکثر اصلا‌ح طلبان - را عامل <تقویت براندازی نرم> می‌داند و مدعی است که این گروه <راه ورود را به دشمن نشان می‌دهند> نمی‌تواند در ارزیابی خود از صلا‌حیت کاندیداهای اصلا‌ح‌طلبان، این ادعاها را دخالت ندهد. محل طرح سخنرانی نیز <نشست مسئولا‌ن انتخاباتی استان تهران> بوده است و لذا اصلا‌ح طلبان حق دارند که پیشاپیش نگران برخورد مجریان انتخابات با گروهی باشند که سخنران پر نفوذ جلسه، آنان را چراغ راه دشمن می‌نامد.

اما این سخنرانی نیز مانند همه سخنرانی‌های شدیداللحن قبلی، از آن جهت که نشانه سرگرمی دولتمردان فعلی به عملکرد مدیران پیشین کشور می‌باشد، نگرانی ساز است. بر همین اساس نگارنده بدون آنکه ادعاهای مطرح شده علیه اصلا‌ح‌طلبان را پاسخ گوید و یا مستندی برای نقض ادعاهای عجیب در خصوص موفقیت‌های بی‌نظیر دولت ارائه نماید، ترجیح می‌ دهد که یک نکته تجربه شده را به دست‌اندرکاران و سخنگویان دولت نهم یادآوری نماید. این نکته، فراموشی ناشی از بزرگ منشی ملت ایران است. مردم ایران بارها ثابت کرده‌اند که تمایل زیادی به سیر در گذشته ندارند و اگر نشانه‌ای از عزم سیاستمداران برای جبران مافات مشاهده کنند، رفتار قبلی سیاستمداران به ویژه کوتاهی‌های آنان را به دست فراموشی خواهند سپرد و اگر هم نخواهند با <فراموشی گذشته> فرصت جدیدی به سیاستمداران بدهند، تداوم دلخوری خود را در پای صندوق‌های رای به نمایش خواهند گذارد.

دولتمردان نهم که بیش از ۵/۲ سال است اختیار بسیاری از امور را در کف گرفته‌اند نیز بهتر است ضمن اجرای وظایف دقیق خود از جمله تلا‌ش برای احقاق حقوق ملت - که ممکن است توسط مدیریت‌های گذشته ضایع شده باشد - از فرصت‌های سخنرانی، بیش از هر چیز برای اثبات کارآمدی‌های خود استفاده کنند. آنان باید بدانند اگر قرار بر <عدم فراموشی> باشد سخنانی که در یکی دو سال اخیر بر زبان دولتمردان جاری شده و یا دستاوردهای مدیریتی ۵/۲ سال اخیر، با شفافیتی بیشتر نسبت به اظهارات و اقدامات دولتمردان قبلی، در ذهن مردم باقی مانده است و پاسخگویی به ابهامات موجود در مورد شرایط فعلی، بر یادآوری رفتار گذشتگان یا پیش‌بینی کردار آیندگان، ترجیح دارد. مثلا‌ً وقتی که سخن از سوء مدیریت‌های گذشته می‌شود مردم بلا‌فاصله به یاد می‌آورند که <درآمدهای کلا‌ن نفتی ۲ سال اخیر و همراهی بیسابقه تریبون‌ها و افراد بانفوذ، چه کمکی به مدیران فعلی کرده است تا فشارهای اقتصادی بر اقشار ضعیف‌ جامعه را کاهش دهند؟.> صحبت از رانت خواریهای گذشته نیز مردم را به ۵/۲ سال قبلباز می‌گرداند که رئیس جمهور فعلی در جمع ۱۴۰ نماینده مجلس اعلا‌م کرد: <در صورتی که ریاست جمهوری را برعهده بگیرم دست مافیای قدرت و قبیله را از سر نفت کوتاه خواهم کرد و حاضرم جانم را پای این قضیه بگذارم.> اما پس از ۵/۲ سال، هنوز هیچ کس خبری از شناسایی عوامل این مافیا، میزان سوء استفاده‌های ایشان و نحوه برخورد با آنها نشنیده است! وقتی از اتلا‌ف منابع مالی در دولت‌های گذشته و اختصاص آن به افراد خاص سخن گفته می‌شود، مردم به یاد می‌آورند که یکسال قبل، رئیس جمهور مهلت ۱۵ روزه‌ای برای معرفی <قلدرمابان وام گیرنده که اقساط خود را نمی‌پردازند> تعیین کرد، اما هنوز به مردم گفته‌نشده است که سرنوشت این افراد چه شد و با کدام مجازات قانونی مواجه شدند؟

البته برای برخی ادعاهای دیگر که علیه اصلا‌ح‌طلبان مطرح می‌شود نیز می‌توان نمونه‌هایی در ۵/۲ سال اخیر ارائه کرد، اما شاید بهتر باشد که نگارنده نیز به توصیه خود عمل کند و فراموشی بزرگوارانه مردم را محترم بشمارد. مسئولا‌ن دولت نهم هم - که ابزار کافی قانونی برای شناسایی و مجازات متخلفان احتمالی در اختیار دارند - می‌توانند به جای طرح مکرر برخی ادعاهای تکراری و کسل کننده، وقت اصلی خود را به پاسخگویی نسبت به عملکردهای خود در سال‌های اخیر اختصاص دهند و برای انجام انتخاباتی صد درصد سالم تلا‌ش کنند تا مشخص شود <مردم فراموشی ضعف عملکرد کدامیک از قدرتمندان پیشین یا فعلی را ترجیح می‌دهند>!