یکشنبه, ۱۰ تیر, ۱۴۰۳ / 30 June, 2024
اهمالکاری
![اهمالکاری](/web/imgs/16/121/812hq1.jpeg)
عدم انجام کارها چیزی فراتر از پرهیز از کارهاست. اهمال کاری به تعبیری که آلیس آن را به کار می برد، نوعی سندرم فرد است. یعنی کاری را که تصمیم به اجرای آن گرفته می شود و آن کار حداقل می تواند در آینده برای فرد نتایجی را در برداشته باشد، بدون دلیل به آینده محول می شود. اما در عین حال عدم انجام آن نیز به زیان فرد است و از این بابت خود را سرزنش می کند.
چنین فرآیندی فرد را وادار میکند که برای موجه جلوه دادن عادت مورد نظر دلایل متعددی را بیاورد، به گونهای که به گفته فستینگر، بتواند درگیریهای ذهنی و ناهماهنگی های شناختی خود را مرتفع سازد. فرد اهمال کار مجبور است در قبال تعلل ورزیدن و همزمان سرزنش کردن خویش از خود دفاع نماید. بدین ترتیب از یک سو برای عدم انجام کارهایش دلیل تراشی می کند و از سوی دیگر انجام کارش را به آخرین دقایق موکول می کند.
در دیدگاه آلیس چنین فرایندی غیرقابل دفاع بوده و نوعی شکست تلقی می شود. از ویژگی های افراد اهمال کار تأخیر در تصمیم گیری است. اهمال کاری مزمن در تصمیم گیری باعث اهمال کاری مزمن در انجام وظایف می شود، زیرا فرد اهمال کار نمی تواند تصمیم بگیرد که چه فعالیتهایی را در چه زمانی و براساس اولویت بندی باید انجام دهد. (بسویک و همکاران، ١٩٨٨)
افراد غیراهمال کار نیز ممکن است گهگاه دچار رفتار تأخیری شوند. اما این رفتار در مورد فرد اهمال کار تفکرات عمیق آنها را تحت تأثیر قرار می دهد. تفکرات عمیق در مورد یک فرد اهمال کار منجر به بروز رفتارهای تأخیری به اشکال گوناگون می شود. به علاوه ممکن است این تفکرات حتی زودتر از مشارکت آنها در انجام کارها ظاهر گردد. (اسپکتر، ٢٠٠١)
شاید لازم باشد که تصمیم گیری در مورد برخی از موضوعات به تأخیر بیفتد. به عنوان مثال اگر هیچگونه فشار زمانی وجود نداشته باشد، زمانی که اطلاعات کافی جهت اتخاذ یک تصمیم آگاهانه وجود ندارد، زمانی که اطلاعات و موضوع از نظر ادراکی پیچیده هستند و نمی توان این سطح از پیچیدگی ادراکی را برطرف کرد و یا زمان بیشتری جهت بررسی موضوع لازم است، وقتی سایر مسائل فوری با اولویت برتر وجود دارد که در آن واحد نیازمند توجه هستند و یا وقتی که پیامدهای تصمیم گیری آنقدر مهم هستند که تفکر بیشتری در مورد موضوع لازم است، بهتر است که تصمیم گیری را به تعویق انداخت.
اما اهمال کاری مزمن در تصمیم گیری و انجام وظایف باعث ایجاد واکنش های پراسترس در فرد می شود که شامل حس از دست دادن کنترل نسبت به زندگی خود (احساس گرفتاری) توأم با پیامدهای ناخوشایندی در زمینه بهداشت جسمی و ذهنی می باشد. (دی لانگیز، فولکمن و لازاروس- ١٩٨٢ ، تایس و با میستر - ١٩٧٧ )
http://www.modirestan.mihanblog.com
انتخابات انتخابات ریاست جمهوری سعید جلیلی مسعود پزشکیان انتخابات ریاست جمهوری 1403 ایران انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ انتخابات 1403 ریاست جمهوری ستاد انتخابات کشور قالیباف
هواشناسی تهران قتل آموزش و پرورش فضای مجازی طلاق پلیس بارش باران سازمان هواشناسی سیل سلامت قوه قضاییه
بانک مرکزی همستر کامبت بازنشستگان قیمت طلا قیمت دلار حقوق بازنشستگان قیمت خودرو خودرو بازار خودرو دولت سیزدهم دلار قیمت سکه
تلویزیون کتاب سینما رسانه ملی سینمای ایران موسیقی سید ابراهیم رئیسی رامبد جوان تئاتر فیلم سریال هنرمندان
رژیم صهیونیستی غزه روسیه جو بایدن فلسطین جنگ غزه دونالد ترامپ ترامپ ترکیه چین انتخابات آمریکا اتحادیه اروپا
پرسپولیس فوتبال یورو 2024 استقلال باشگاه پرسپولیس علیرضا بیرانوند بازی لیگ برتر آلمان تیم ملی فوتبال ایران جام ملت های اروپا باشگاه استقلال
اینترنت عیسی زارع پور نمایشگاه الکامپ هوش مصنوعی وزیر ارتباطات فناوری فیبر نوری گوگل فیبرنوری مایکروسافت ایرانسل سامسونگ
پوست حافظه زیبایی سکته مغزی سرطان ویتامین فشار خون