دوشنبه, ۱ مرداد, ۱۴۰۳ / 22 July, 2024
شعر و تخیل
![شعر و تخیل](/web/imgs/16/96/83c571.jpeg)
خیال، جزو لاینفک انسانیت است و هیچ انسانی نیست که در روز به تفاریق زمانهای کوتاه یا بلند با خیال و تخیل سروکار نداشته باشد.
شاعر از قدرت تخیلی بیش از افراد غیر شاعر، برخوردار است. کائنات و ارتباط آنها با یکدیگر در مخیله او اشکال و ارتباطات متفاوت، مختلف و گاه متضادی پیدا میکنند. علت اینکه عوام در اغلب مواقع شاعران را به «خیالپردازی» متهم میکنند و آنگاه که به انگیزههای مادی یا حقیر روزمره از سر تحقیر و توهین (که اغلب برخاسته از حسادت است) «سیر در عوالم هپروت» را به آنها نسبت میدهند، فیالحقیقه همان جهان تو در تو، زیبا، پردامنه، رنگین و تداعیانگیز تخیل شاعرانه است که افراد عادی قادر به درک آن نیستند.
حافظ بزرگ یکی از بهترین پرورندگان، بالندگان و ساماندهندگان عرصه خیال در عالم شعر است:
نخفتهام ز خیالی که میپزد دل من
خمار صد شبه دارم شرابخانه کجاست
تعبیر «پختن» برای خیال، عمق ارتباط عاطفی و عقلانی شاعر را با عنصر خیال نشان میدهد. عظمت عشق را با خیال بیان میکند و در بسیاری از موارد خیال جانشین اندیشه، احساس، عاطفه و... میشود:
ما را ز خیال تو چه پروای شرابست
خم گو سر خود گیر که خمخانه خرابست
شاعر دارای قدرتی است که میتواند با جهان خارج و با کائنات موجود در آن ارتباط برقرار کند. میان او، طبیعت و اشیا حول و حوشش، میان او، درخت، سنگ، آب و آتش، میان او، علف، پرنده، آسمان، گل، قفس، ماهی، فضا، خیابان و... و همه و همهچیز نوعی مکاشفه درونی و مشافهه بیرونی وجود دارد. مشاهده شاعر از عوالم خارجی «شهود» است و وجود کائنات در پیرامون او «حضور». او مفاهیم ذهنی خود را ـ که هرکدام چون دانههای تسبیح گسستهای در گوشهای افتادهاند ـ گرد میآورد و با نخی پنهان بافتهشده از تخیل خود به نیرومندی و اطمینان متصلشان میکند.
مخاطبان شاعران در جهان و در طول تاریخ، همه مردماند اما میبینیم که طبقاتی از مردم با احساس بیشتر، فرهنگ قویتر، عاطفه درخشانتر، ذهن پویاتر و هوش بیشتر از شعر او بیشتر لذت میبرند. شعردوستان نوعا دارای صفات شاعرانه هستند که آن صفات از قوه به فعل درنیامده و آنان شاعران را بیش از غیرشاعران دوست دارند. دوستان شاعران نوعا مردان یا زنانی هستند که در چارچوبها یا بهتر بگویم گسترههای فکری، فرهنگی و عاطفی شاعران زندگی میکنند، وجد، شور، هیجان، تاثر و غمی که از شعر ناشی میشود عمدتا افراد ممتاز را بیشتر محاط کرده یا تحت تاثیر قرار میدهد. این است که میبینیم مولانا فریاد دردمندانه سر میدهد که:
اینکه میگویم به قدر فهم توست
مردم اندر حسرت فهم درست
![](/imgs/no-img-200.png)
تعمیرکار درب برقی وجک پارکینگ
دورههای مدیریتی دانشگاه تهران
فروش انواع ژنراتور دیزلی با ضمانت نامه معتبر
ویدیوهای آموزشی هفتم
مسعود پزشکیان ایران دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی دولت رهبر انقلاب مجلس محمدجواد ظریف رئیس جمهور انتخابات مجلس دوازدهم
تهران قوه قضاییه قتل هواشناسی شهرداری تهران سازمان هواشناسی اربعین تب دنگی شورای شهر تهران پشه آئدس پلیس وزارت بهداشت
قیمت خودرو قیمت دلار خودرو دولت سیزدهم ایران خودرو یارانه واردات خودرو بازار خودرو حقوق بازنشستگان برق قیمت طلا مالیات
سعید راد سینمای ایران دفاع مقدس فضای مجازی سینما درگذشت تلویزیون بازیگر کربلا عاشورا محرم تئاتر
دانشگاه فناوری نخبگان دانش بنیان شرکت دانش بنیان حوزه علمیه دانشگاه تهران سازمان امور دانشجویان
جو بایدن رژیم صهیونیستی دونالد ترامپ کامالا هریس اسرائیل آمریکا یمن فلسطین روسیه غزه ترامپ جنگ غزه
پرسپولیس فوتبال استقلال لیگ برتر نقل و انتقالات باشگاه پرسپولیس المپیک 2024 پاریس نقل و انتقالات لیگ برتر سپاهان لیگ برتر ایران باشگاه استقلال المپیک
سامسونگ ایلان ماسک همستر کامبت اینترنت سرعت اینترنت تلگرام ویندوز مایکروسافت گوگل تلفن همراه
فشار خون خواب رژیم غذایی آلزایمر دیابت مغز بارداری ویتامین افسردگی استرس