شعر و نثر

در قلمرو ادبیات ، اندیشه‌ها واحساسات هنرمند، به دو صورت شعر و نثر بیان می‌گردد.
● شعر
شعر در لغت تازی ماخوذ از شعور است و به معانی: «دانش، فهم، درک، وقوف و دانایی» به کار رفته. ادبا …

در قلمرو ادبیات ، اندیشه‌ها واحساسات هنرمند، به دو صورت شعر و نثر بیان می‌گردد.

شعر

شعر در لغت تازی ماخوذ از شعور است و به معانی: «دانش، فهم، درک، وقوف و دانایی» به کار رفته. ادبا شعر را چنین تعریف کرده‌اند:" شعر گره خوردگی عاطفه و تخیل است که در زبانی آهنگین شکل گرفته است." عناصر اصلی سازنده شعر عبارتند از: عاطفه، تخیل، زبان، آهنگ، شکل (فرم).

نثر

معنی لغوی نثر «پراکنده، سخن پاشیده و غیرمنظوم» است. در اصطلاح ادب نثر به نوشتار یا گفتاری اطلاق می‌شود که در قیاس با شعر از نظم و ترتیبی که لازمه کلام منظوم است، یعنی از وزن و قافیه خالی باشد و با بحور عروضی مطابقت نکند.

نثر، چون از قیود وزن و قافیه و بحور عروضی، همچنین در اغلب موارد از تخیلات شاعرانه خالی است، فصحت میدان آن برای هر گونه فکری مناسب‌تر از کلام منظوم است و شاید به همین دلیل باشد که انواع دانشهای بشری و اندیشه‌های فلسفی، دینی، سیاسی، تربیتی و اجتماعی در قالب نثر اظهار شده و به رشته تحریر در آمده است.

از لحاظ ادبی، نثری ارزشمند و مورد توجه است که نسبت به سخنان یا نوشته‌های معمولی زیباتر و از جهت لفظ و معنی فصیح‌تر و بلیغ‌تر باشد.