پنجشنبه, ۷ تیر, ۱۴۰۳ / 27 June, 2024
رسانه آدم های نابینا
با بیشتر نویسنده‌های رادیو که همکلام می‌شوی، خیلی از حرف‌هایشان شبیه هم است. بسیاری از آنها از تعلقات معنوی‌شان به محیط رادیو می‌گویند و از وجود محیطی گرم و صمیمی در آن ابراز رضایت می‌کنند. خیلی‌ها کار کردن در رادیو را تجربه‌یی گرانبها در حرفه نویسندگی می‌دانند که به بالا رفتن کیفیت نوشته‌شان منجر شده و همه به اتفاق از وضعیت پرداختی‌های رادیو گله‌مندند.
رادیو از نظر پرداخت دستمزد کارکنان و هنرمندان فاصله بسیاری با تلویزیون دارد و این موضوع موجبات کوچ اجباری بسیاری از با تجربه‌های رادیو را فراهم آورده است.
متن زیر حاصل گفت‌وگوی ما با سه نویسنده فعال رادیو جوان است. ابوالقاسم صادقی تجربه سال‌ها حضور در برنامه‌های مختلف رادیویی و تلویزیونی را داشته و در حال حاضر چند برنامه از جمله هفت شنبه به سردبیری او روی آنتن است. رضا طهماسبی ساکی سردبیر ویژه برنامه طنز تخصصی ورزشی «توپ» است و جلال سمیعی روزنامه‌نگاری است که سابقه سردبیری یکی دو برنامه رادیویی را داشته و در حال حاضر از نویسندگان فعال رادیو جوان به حساب می‌آید.
ابوالقاسم صادقی: از دلبستگی بچه‌های رادیو سوء استفاده می‌کنند
▪کارکردن در رادیو چه ویژگی خاصی می‌طلبد؟
کار کردن در رادیو هم سخت است، هم آسان. آن کسی که استعدادش را دارد، هوشش را دارد، می‌تواند خیلی راحت با رادیو کار کند و با مخاطب ارتباط برقرار کند. کسی هم که این ویژگی را نداشته باشد، همان بهتر که از اول دور رادیو را خط بکشد. استعداد و ذوق مهمترین شاخصه کار کردن در رادیو است.
حضور در رادیو یا تلویزیون؛ کدام یک را ترجیح می‌دهید؟
برای من که تجربه کار کردن در هر دو رسانه را داشته‌ام، حضور در رادیو به واسطه برخورداری از محیطی گرم و صمیمی‌تر نسبت به تلویزیون، لذت خاصی دارد. والا از نظر درآمد تلویزیون به مراتب شرایط بهتری را فراهم می‌کند.
▪استقبال مردم از رادیو در حال حاضر چگونه است؟
درباره استقبال مردم از رادیو نمی‌توانیم آمار دقیقی بگوییم. آمارهایی که وجود دارد، به نوعی فرضیه هستند. در روشی که در جهان هم استاندارد است، تعداد نامه‌ها و تلفن‌هایی که مخاطبان می‌زنند، جزیی از کل گرفته می‌شود. مثلاً صد نامه ارسالی نشانگر صدهزار مخاطب است!
برای سیستم SMS و Email هم که به تازگی در رادیو استفاده می‌شود آمار دقیقی وجود ندارد که باید با برنامه‌ریزی دقیق نمادی هم برای آن در نظر گرفت.
▪چه قشری بیشتر رادیو گوش می‌دهند؟
در واقع اقشار مختلف جامعه رادیو گوش می‌دهند. فضا و مکان برای شنونده بسیار متفاوت است. رادیو بیشتر نزد آدم‌هایی که بیرون از منزل هستند مخاطب دارد. بعید می‌دانم کسی در خانه رادیو گوش دهد، مگر شنونده‌های خاص و پروپاقرص که ارتباط بسیار خوبی با رادیو دارند و در همه حال آن را ترجیح می‌دهند.
به عنوان مثال در جاده از هر هزار نفر، نهصد نفر رادیو گوش می‌دهند. در مجموع همانطوری که گفتم نمی‌توان گفت شنوندگان رادیو را قشر خاصی تشکیل می‌دهند، ولی براساس فضا و مکانی که هست می‌شود حدس‌هایی زد.
▪مهمترین مشکل رادیو از نظر شما؟
بزرگترین مشکل رادیو مساله مالی و پرداخت‌هاست. چند سالی بود که از رادیو فاصله گرفته بودم و بعد از برگشتم به رادیو به مساله جالبی برخوردم. بعد از ده سال حقوق‌ها و پرداخت‌ها هیچ تفاوتی نسبت به آن زمان نداشته! در حالی‌که همه چیز افزایش قیمت داشته است.
▪فکر می‌کنید علت چیست؟
علتش علاقه خود کارکنان رادیو و وابستگی و دلبستگی آنها به محیط کاری خودشان است. متاسفانه مسئولین رادیو احساس می‌کنند اینها برای دلشان کار می‌کنند و از این مساله سوءاستفاده می‌شود.
رضا طهماسبی ساکی: رادیو مثل تئاترو سینما مثل تلویزیون!
▪حضور در رادیو و نویسندگی در این رسانه چه تفاوتی برایت داشته؟
فکر می‌کنم در بین رسانه‌هایی مثل مطبوعات، رادیو و تلویزیون، رادیو رسانه‌یی سازنده است. یعنی نویسنده، تهیه کننده و عوامل دیگر را قوی‌تر می‌کند و بخاطر تجربه‌یی که در هر سه این رسانه‌ها داشته‌ام می‌توانم تفاوت رادیو را با سایر رسانه‌ها بخوبی حس کنم.
▪چرا این سازندگی در رادیو بیشتر مشهود است؟
همیشه بزرگان عرصه رسانه و کسانی که در نوشتن رادیویی تخصص دارند گفته‌اند که شما در رادیو فقط با صداست که می‌توانی خیال مخاطبت را به بازی بگیری. فقط با صداست که باید او را متوجه اتفاقی کنی. برای گفتن هرچیزی باید آن اتفاق را بخوبی شرح دهی.
برای همین هم نوشتن خیلی سخت می‌شود و به همین دلیل سازندگی تحت فشار و سختی به وجود می‌آید. فکر نمی‌کنم با تمام تکنولوژی و پیدایش ماهواره‌ها، جای رادیو را چیز دیگری بتواند پر کند.اگر نگاهی هم به تاریخ گذشته رادیو داشته باشیم می‌بینیم خیلی از بزرگان علمی و ادبی ما در رادیو فعالیت داشتند و بسیاری کار خودشان را با رادیو آغاز کرده‌اند.اگر بخواهم از طرف خودم صحبت کنم، باید بگویم رادیو در نوشتنم تاثیر بسیاری داشته و همچنان دارد.
▪آیا این سازندگی برای مخاطب هم وجود دارد؟
صددرصد. حداقل می‌توانم این را بگویم که در کشور خودمان رادیو برای مردم خیلی سازندگی دارد و از این حیث با تلویزیون قابل مقایسه نیست. به جرات می‌گویم که هم از نظر کیفی و هم از نظر عوامل تولید برنامه، رادیو و تلویزیون هیچ‌گاه قابل مقایسه نبوده و نیستند.رادیو مثل تئاتر است و تلویزیون شبیه سینما. اینجا بسیارند کسانی که تجربه داشته باشند و بشود چیزهایی از آنها یاد گرفت و برای تولید برنامه‌های بهتر و بهتر رقابت شدیدی وجود دارد.
▪محیط رادیو چگونه محیطی است؟
برای ما رادیویی‌ها اتفاق خوبی است که همواره احساس می‌کنیم اگر روزی هم پایمان به سیما باز شود، باز هم رادیو را، حتی برای یک برنامه چند دقیقه‌یی ول نکنیم.محیط اینجا صمیمی است و در عین حال یک محیط آموزشی هم محسوب می‌شود. شما اگر روزهایی که برنامه زنده داریم اینجا باشید، می‌توانید شور و هیجان را در تک تک بچه‌ها ببینید، هیات تحریریه واقعی اینجا تشکیل می‌شود. این اتفاق بسیار خوشایندی است که در کمتر روزنامه‌یی می‌افتد اما در یک برنامه رادیویی همواره وجود دارد.
انتخابات ریاست جمهوری انتخابات انتخابات ریاست جمهوری 1403 مسعود پزشکیان سعید جلیلی انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم قالیباف ایران علیرضا زاکانی مناظره انتخاباتی مناظره محمدباقر قالیباف
سیل قوه قضاییه تهران هواشناسی سوادکوه قتل فضای مجازی شهدای خدمت شهرداری تهران آتش سوزی آلودگی هوا سازمان هواشناسی
دولت سیزدهم نهضت ملی مسکن بازنشستگان حقوق بازنشستگان قیمت دلار قیمت طلا قیمت خودرو مسکن قیمت سکه بانک مرکزی ایران خودرو خودرو
تلویزیون سریال شهید خدمت سینمای ایران رسانه ملی دفاع مقدس سینما تئاتر فیلم حج شهید موسیقی
فناوری دانش بنیان فضا
رژیم صهیونیستی روسیه غزه آمریکا جنگ غزه فلسطین اوکراین ترکیه لبنان اتحادیه اروپا حزب الله لبنان حماس
پرسپولیس فوتبال استقلال یورو 2024 لیگ برتر عبدالکریم حسن باشگاه پرسپولیس خوان کارلوس گاریدو جواد نکونام جام ملت های اروپا لیگ برتر ایران باشگاه استقلال
چین نمایشگاه الکامپ عیسی زارع پور وزیر ارتباطات سامسونگ هوش مصنوعی ایلان ماسک ماه اپل ناسا آیفون
کبد چرب رژیم غذایی دیابت زوال عقل سلامت روده ویتامین سنگ کلیه مغز