شنبه, ۹ تیر, ۱۴۰۳ / 29 June, 2024
مجله ویستا

روزنامه های سال ۲۰۲۰


روزنامه های سال ۲۰۲۰

وقتی به تحولات دو دهه گذشته نگاه می كنیم, كاملاً متوجه می شویم كه روزنامه ها در عرصه محتوا, طراحی و تكنولوژی در سراسر جهان دچار تغییرات عمیق شده اند در حال حاضر اكثر روزنامه ها مطالب خود را به صورت دیجیتال به چاپخانه ها می فرستند كه این امر باعث افزایش تنوع در گرافیك و رنگ روزنامه ها شده است

تعدادی ‌از ‌برجسته‌ترین ‌سردبیران، ‌طراحان ‌و ‌ناشران ‌آمریكا، ‌‌كانادا ‌و ‌اروپا ‌در ‌سال ‌۱۹۹۹ ‌در ‌رستون ‌ویرجینیا ‌گرد ‌هم ‌آمدند ‌تا ‌در ‌سمیناری ‌تحت ‌عنوان ‌<طراحی ‌روزنامه‌ها: ‌سال ‌۲۰۲۰> ‌شركت ‌كنند. ‌بانی ‌سمینار ‌انستیتو ‌مطبوعات ‌آمریكایی ‌ (API) ‌بود. ‌اكثر ‌دعوت‌شدگان ‌به ‌سمینار ‌نظیر ‌من ‌در ‌یك ‌سمینار ‌دیگر ‌ API‌هم ‌شركت ‌كرده ‌بودند. ‌آن ‌سمینار ‌كه ‌در ‌سال ‌۱۹۸۸ ‌برگزار ‌شده ‌بود، ‌<طراحی ‌روزنامه‌ها: ‌سال ‌۲۰۰۰ ‌و ‌فراتر> ‌نام ‌داشت.

در ‌سمینار ‌دوم، ‌فرصتی ‌پیش ‌آمد ‌تا ‌به ‌مرور ‌آن‌چه ‌در ‌سمینار ‌اول ‌طرح ‌شده ‌و ‌در ‌واقع ‌پیشگویی ‌شده ‌بود، ‌پرداخته ‌شود. محور ‌اصلی ‌سمینار ‌اول ‌این ‌بود ‌كه ‌روزنامه‌ها ‌در ‌آغاز ‌قرن ‌بیست ‌و ‌یكم ‌از ‌چه ‌شكل ‌و ‌شمایلی ‌برخوردار ‌خواهند ‌بود ‌و ‌تا ‌سال ‌۲۰۲۰ ‌چه ‌قیافه‌ای ‌به ‌خود ‌خواهند ‌گرفت ‌و ‌این ‌در ‌واقع ‌نوعی ‌پیشگویی ‌برای ‌دو ‌دهه ‌پیش ‌رو ‌بود.

راجر ‌بلك ‌از ‌شركت ‌مشاوره‌ای ‌راجر ‌بلك ‌كه ‌یك ‌شركت ‌برجسته ‌دست‌اندركار ‌امور ‌طراحی ‌است ‌هم ‌در ‌سال ‌۱۹۸۸ ‌و ‌هم ‌در ‌سال ‌۱۹۹۹ ‌برگزاركننده ‌نشست‌های ‌انتقادی ‌در ‌این ‌زمینه ‌بود. بدون ‌این‌كه ‌جای ‌تعجبی ‌وجود ‌داشته ‌باشد ‌اكثر ‌فرض‌ها ‌و ‌پیش‌بینی‌ها ‌بر ‌این ‌نكته ‌متمركز ‌بود ‌كه ‌روزنامه‌ها ‌در ‌سال‌های ‌آینده ‌با ‌تغییرات ‌و ‌دگرگونی‌های ‌عمده ‌مواجه ‌نخواهند ‌شد.

به ‌عبارت ‌بهتر، ‌مضمون ‌و ‌نگاه ‌غالب ‌در ‌آن ‌سمینار ‌این ‌بود ‌كه ‌استفاده ‌از ‌گرافیك ‌در ‌روزنامه‌ها ‌گسترش ‌می‌‌یابد، ‌مطالب ‌روزنامه‌ها ‌كوتاه‌تر ‌می‌‌شود ‌و ‌عرض ‌صفحات ‌روزنامه‌ها ‌هم ‌باریك‌تر ‌می‌‌شود. ‌برخی ‌از ‌شركت‌كنندگان ‌هم ‌معتقد ‌بودند ‌یك ‌نوع ‌سیستم ‌توزیع ‌شخصی ‌به ‌وجود ‌می‌‌آید ‌كه ‌می‌‌توان ‌از ‌طریق ‌آن‌ها ‌روزنامه‌ها ‌را ‌برای ‌فاكس‌ها ‌و ‌یا ‌پرینترهای ‌افراد ‌در ‌منازل ‌ارسال ‌كرد. ‌

اما ‌آن‌چه ‌در ‌آن ‌نشست ‌كاملاً ‌مورد ‌غفلت ‌قرار ‌گرفت ‌پیش‌بینی ‌درباره ‌سیستم‌های ‌توزیع ‌الكترونیك ‌و ‌روزنامه‌های ‌مبتنی ‌بر ‌صفحات ‌نمایش ‌بود. البته ‌در ‌مورد ‌آن ‌نشست ‌باید ‌به ‌سه ‌استثنا ‌هم ‌اشاره ‌كنم. ‌یكی ‌از ‌آن ‌موارد ‌مربوط ‌به ‌موارد ‌فینبرگ ‌از ‌<اریزونا ‌رپابلیك> ‌بود ‌كه ‌روزنامه‌ای ‌را ‌در ‌فرمت ‌اپل ‌هایپر ‌كارت ‌ارایه ‌كرد ‌كه ‌حكم ‌یك ‌روزنامه ‌شخصی ‌را ‌داشت.

مورد ‌دیگر ‌از ‌آن ‌دیوید ‌گری ‌از ‌<پورویدنس ‌ژورنال ‌بولتن> ‌بود ‌كه ‌پیش‌بینی ‌نوعی ‌ PC‌پرتابل ‌را ‌كرد ‌كه ‌شبیه ‌مورد ‌موسوم ‌به ‌<داینابوك> ‌بود ‌كه ‌آن ‌را ‌آلن ‌كی ‌ارایه ‌كرد. ‌این ‌ابتكار ‌به ‌خوانندگان ‌این ‌امكان ‌را ‌می‌‌داد ‌تا ‌روزنامه ‌شخصی ‌خودشان ‌را ‌به ‌راه ‌بیندازند.

این ‌كار ‌از ‌طریق ‌گردآوری ‌مطالب ‌از ‌طریق ‌منابع ‌گوناگون ‌و ‌خود ‌نویسنده ‌عملی ‌می‌‌شد. ‌ طبق ‌این ‌ابتكار، ‌روزنامه‌ها ‌می‌‌توانستند ‌تا ‌سال ‌۲۰۰۰ ‌نسخه‌های ‌الكترونیك ‌خود ‌را ‌كه ‌توسط ‌ابزارهای ‌الكترونیك ‌پرتابل ‌قابل ‌مطالعه ‌بود، ‌به ‌راه ‌بیندازند.البته ‌این ‌موارد ‌استثنایی ‌از ‌آنجایی ‌كه ‌در ‌آن ‌مقطع ‌غیرقابل ‌دسترس ‌به ‌نظر ‌می‌‌رسیدند، ‌كم‌تر ‌بحث ‌به ‌راه ‌انداختند ‌و ‌زیاد ‌مورد ‌توجه ‌قرار ‌نگرفتند.

یازده ‌سال ‌بعد، ‌همه ‌شركت‌كنندگان ‌به ‌این ‌امر ‌معترف ‌بودند ‌كه ‌شركت‌های ‌دست‌اندركار ‌تولید ‌روزنامه ‌قادرند ‌تا ‌در ‌آینده‌ای ‌نزدیك ‌نسخه‌‌های ‌الكترونیك ‌قابل ‌مطالعه ‌خود ‌را ‌بر ‌روی ‌دستگاه‌های ‌اطلاع‌رسان ‌سیار ‌به ‌نمایش ‌درآوردند، ‌این ‌دستگاه‌ها ‌و ‌ابزارها ‌می‌‌توانست ‌شامل ‌مواردی ‌چون ‌لپ‌تاپ‌ها، ‌كتاب‌های ‌الكترونیك ‌(ابزارهای ‌مطالعه ‌كتاب‌های ‌الكترونیك) ‌و ‌نیز ‌تبلت‌ها ‌ (Tablets) ‌شود. ‌البته ‌این ‌امر ‌به ‌موازات ‌ارایه ‌همزمان ‌نسخه‌های ‌چاپی ‌صورت ‌می‌‌گرفت.

ناگفته ‌نماند ‌كه ‌عده ‌معدودی ‌هم ‌بودند ‌كه ‌معتقد ‌بودند ‌كاغذ ‌دیگر ‌نمی‌‌تواند ‌كمافی‌السابق ‌یك ‌حامل ‌مطلوب ‌برای ‌انتقال ‌مطالب ‌روزنامه ‌باقی ‌بماند ‌و ‌ابزاراهای ‌گوناگون ‌نمایش ‌می‌‌توانند ‌جایگزین ‌كاغذها ‌شوند ‌و ‌این ‌امر ‌تا ‌سال ‌۲۰۲۰ ‌به ‌وقوع ‌خواهد ‌پیوست.

عده‌ای ‌از ‌شركت‌كنندگان ‌نیز ‌معتقد ‌بودند ‌كه ‌روزنامه‌های ‌مكتوب ‌به ‌طرز ‌عمیقی ‌در ‌فرهنگ‌های ‌گوناگون ‌ریشه ‌دوانده‌اند ‌و ‌مانیتورهای ‌كامپیوترها ‌نمی‌‌توانند ‌به ‌سهولت ‌آن‌ها ‌را ‌از ‌میدان ‌به ‌در ‌كنند ‌و ‌در ‌واقع ‌نمی‌‌توان ‌مطمئن ‌بود ‌كه ‌خواندن ‌از ‌روی ‌صفحه ‌نمایش ‌به‌زودی ‌جای ‌خواندن ‌مطالب ‌بر ‌روی ‌كاغذ ‌را ‌بگیرد. اما ‌باید ‌به ‌این ‌نكته ‌هم ‌اشاره ‌كنم ‌كه ‌وقتی ‌بیل ‌هیل ‌مطالب ‌خودش ‌را ‌ارایه ‌كرد ‌آن ‌اطمینان ‌به ‌عدم ‌جایگزین ‌شدن ‌مانیتورها، ‌تا ‌حدودی ‌رنگ ‌باخت.

بیل ‌هیل ‌عضو ‌شركت ‌مایكروسافت ‌بود ‌و ‌در ‌بخش ‌توسعه ‌نرم‌افزارهای ‌مربوط ‌به ‌مطالعه ‌كتاب‌های ‌الكترونیكی ‌این ‌شركت ‌كار ‌می‌‌كرد.

او ‌در ‌همان ‌نشست ‌بود ‌كه ‌نوع ‌اولیه ‌نرم‌افزار ‌مایكروسافت ‌برای ‌مطالعه ‌كتاب‌های ‌الكترونیك ‌ (Microsoft‌ e-book‌ Reader)‌را ‌در ‌برابر ‌چشم ‌دیگران ‌به ‌نمایش ‌گذاشت ‌و ‌شك‌ها ‌را ‌تا ‌حدود ‌زیادی ‌در ‌این ‌باره ‌برطرف ‌كرد.

افزون ‌بر ‌این، ‌بیل ‌هیل ‌یك ‌نوار ‌ویدیویی ‌را ‌هم ‌به ‌نمایش ‌گذاشت ‌كه ‌باورهای ‌افراد ‌را ‌تا ‌حد ‌زیادی ‌به ‌چالش ‌طلبید. در ‌ویدئویی ‌كه ‌بیل ‌هیل ‌در ‌سخنرانی‌اش ‌به ‌نمایش ‌درآورد، ‌شركت ‌مایكروسافت، ‌آینده ‌نشر ‌را ‌به ‌نمایش ‌گذاشته ‌بود. ‌این ‌ویدئو ‌در ‌واقع ‌نشان ‌می‌‌داد ‌كه ‌نیویورك ‌تایمز ‌آخرین ‌نسخه ‌چاپی‌اش ‌را ‌در ‌سال ‌۲۰۱۸ ‌منتشر ‌می‌‌‌كند. ‌

در ‌حالی ‌كه ‌جمع ‌زیادی ‌مایل ‌نبودند ‌بپذیرند ‌كه ‌روزنامه‌های ‌چاپی ‌باید ‌همان ‌راه ‌ارابه‌های ‌اسبی ‌را ‌بپیمایند ‌و ‌در ‌واقع ‌صحنه ‌را ‌خالی ‌كنند، ‌اما ‌هیچكس ‌قادر ‌نبود ‌با ‌قاطعیت ‌منكر ‌آینده ‌دیجیتال ‌و ‌ظهور ‌نسخه‌های ‌الكترونیك ‌روزنامه‌ها ‌شود.

سخنرانی ‌من ‌هم ‌كه ‌پس ‌از ‌سخنرانی ‌بیل ‌هیل ‌برگزار ‌شد،‌ ‌بر ‌مقوله ‌تبدیل ‌شدن ‌روزنامه‌ها ‌به ‌توزیع ‌دیجیتال ‌و ‌رسانه‌های ‌مبتنی ‌بر ‌صفحات ‌نمایش ‌برای ‌دو ‌دهه ‌آینده ‌دور ‌می‌‌زد.حالا ‌می‌‌خواهم ‌محورهای ‌آن ‌سخنرانی‌ام ‌را ‌این‌جا ‌بیاورم.

نویسنده: ‌پروفسور ‌راجر ‌فیلد ‌

مترجم: ‌دكتر ‌یونس ‌شكرخواه‌


شما در حال مطالعه صفحه 1 از یک مقاله 2 صفحه ای هستید. لطفا صفحات دیگر این مقاله را نیز مطالعه فرمایید.