همیشه عاشق دوبله و رادیو بوده ام

گفت و گو با ثریا قاسمی

چهره ی ماندگار او همواره در نقش های متفاوت به یاد مردم ایران است. بازیگری که با صدا و چهره ای دلنشین با ‏حضور خود آرامش را به طوفان بازمی گرداند. ثریا قاسمی، پیر بازیگری تئاتر، تلویزیون و سینمای ایران. با خانم ‏قاسمی که این روزها در بستر بیماری به سر می برند گفت و گویی را ترتیب داده ایم...‏

▪ ‏خانم قاسمی لطفا از فعالیت های تئاتری تان برایمان بگویید.‏

ـ شروع کارهای تئاتری من برمی گردد به سال هایی که در دوبله هم فعالیت می کردم.آن موقع آقای حفاظی که به عنوان ‏صدابردار در رادیو کار می کردند و در گروه آقای سمندریان هم عضو بودند پلی شدند بین من و آقای سمندریان تا با ‏ایشان از نزدیک آشنا شوم.در طول سال ها نمایش های زیادی کار کردم و از هریک از آنها به عنوان کوله باری ‏ماندرگار در تصویر و دوبله سود بردم.‏

▪ گویا اولین نمایشی که درآن بازی کردید، نمایشنامه ای از ماکس فریش بود؟‏

ـ بله.‏‎ ‎نام آن نمایش که به نظرم یکی از بهترین متن های دراماتیک است "آندورا" بود.در این نمایش نقش دختری را که ‏تقریبا یکی از شخصیت های اصلی است بازی کردم.‏

▪ همبازی های شما درآن زمان چه کسانی بودند؟‏

ـ این افتخار را داشتم تا در کنار محمدعلی کشاورز، جمشید مشایخی و جمیله شیخی بازیگری کنم.‏

▪ بعد از این نمایش بود که پیشنهادات بازیگری به شما بیشتر شد؟

ـ بله.در نمایش آقای سمندریان با رکن الدین خسروی آشنا شدم.پس از این نمایش در دو نمایش دیگر از آقای سمندریان ‏بازی کردم و بعد نمایش دیگری که مرحوم رادی به نگارش درآورده بودند به کارگردانی آقای خسروی به من پیشنهاد ‏شد.‏

▪ فعالیت های دوبله را همزمان با بازیگری تئاتر ادامه می دادید؟

ـ بله.من همواره عاشق دوبله و کار درآن بودم و هیچ وقت نتوانستم آن را به چیز دیگری ترجیح دهم.مخصوصا نمایش ‏های رادیویی را دوست داشته و دارم.‏

▪ ‏بسیاری از بازیگران تئاتر به فعالیت در دوبله می پرداختند.اما امروزه می بینیم که تئاتر و دوبله تقریبا ‏بازیگران خاص خود را دارند.

ـ البته صد درصد این گونه نشده است.هنوز هم در دوبله بسیاری از بازیگران تئاتر وجود دارند. نمی توان آنها را در ‏اجراهای نمایش های رادیویی و دوبله ندید گرفت. به دلیل اینکه آنها پدران و بزرگان دو هنر هستند.در زمان قدیم دوبله ‏بازیگران خاص خود را نداشت و بازیگران با داشته های تئاتری خود به فعالیت می پرداختند.اما امروزه یک دوره هایی ‏در دوبله به وجود آمده که بسیاری بدون اینکه لازم باشد در تئاتر به بازیگری بپردازند به سوی دوبله می آیند و پرورش ‏می یابند.‏

▪ آیا همکاران تئاتری خود در دوبله و نمایش های رادیویی را می توانید اسم ببرید؟‏

ـ تعداد آنها بسیار زیاد است.دلم نمی خواهد کسی به دلیل اسم نبردن ناراحت شود ولی مثلا هوشنگ سارنگ، شمسی فضل ‏اللهی، ژاله علو و بسیاری دیگر از این دسته اند.‏

▪ برگردیم به تئاتر. چرا خانم قاسمی در این اواخر کمتر به سراغ تئاتر آمدند؟

ـ اصلا دل به خواهی نبود. ولی شرایط برای تئاتر این مملکت به گونه ای رقم خورده است که هر کسی نمی تواند تحمل ‏آن را داشته باشد.در مصاحبه ای گفته بودم که به دلیل بی توجهی مسئولین به وضعیت تئاتر دیگر علاقه ای به کار در ‏صحنه ندارن و واقعاً آن را از ته دل گفتم.‏‎ ‎متاسفانه امور بازیگران و گروهها در شرایط نابسامانی به سر می برد که ‏گویا هیچ کسی هم حاضر نیست به آن سر و سامان بدهد.‏

▪ اجرای همکاری شما با آقای بیضایی در نمایش افرا را خودتان بفرمایید‏

ـ بله.طبق گفت و گوهایی که میان من و آقای بیضایی صورت گرفته بود قرار براین شد تا در این نمایش با ایشان ‏همکاری داشته باشم اما متاسفانه به دلیل فراز و نشیب های متفاوت و تعطیلی آن کار در موعد قرار و درنهایت به دلیل ‏قرارداد کاری که برای من پیش آمد، امکان همکاری میسر نشد.‏

▪ تجربه سینمایی تان اولین بار به چه صورتی اتفاق افتاد؟

ـ من در سال های دهه چهل به عنوان اولین تجربه سینمایی در فیلم سینمایی به کارگردانی آقای ناصر تقوایی به ایفای نقش ‏پرداختم. "آرامش در حضور دیگران" اولین فیلم جدی من بود که همان آغازگر بازی های تصویری ام شد.‏