بررسی تشخیصی و درمانی ۲۵۳ بیمار مبتلا به سندرم کوشینگ در بیمارستان امام خمینی

تجارب گذشته در سندرم کوشینگ, منجر به شناسایی مشکلات تشخیص و درمان آن شده است

● زمینه و هدف:

تجارب گذشته در سندرم کوشینگ، منجر به شناسایی مشکلات تشخیص و درمان آن شده است. هدف این مطالعه، بررسی مشخصات بالینی، روش های تشخیصی و پی گیری بیماران مبتلا به سندرم کوشینگ بعد از جراحی هیپوفیز می باشد.

● روش بررسی:

این مطالعه در ۲۵۳ بیمار با سندرم کوشینگ در سالهای ۷۸-۱۳۷۰ انجام شد. تست های غربالگری تشخیصی، اندازه گیری ACTH، تست دگزامتازون و تصویربرداری در بیماران انجام گردید. نتایج با پاتولوژی به عنوان Gold standard مقایسه گردید.

● یافته ها:

متوسط سنی بیماران ۳۲±۱۱ سال بود. شایع ترین علایم و نشانه های بالینی ضعف عضلانی، هیپرتانسیون، افسردگی و استریا بود. فشارخون بالا در سندرم کوشینگ وابسته به%۷۸ ACTH و در علل غیروابسته به ACTH در %۳۶ وجود داشت (p<۰.۰۰۱). تست دگزامتازون با دوز بالا در میکروآدنوم های هپیوفیز در %۹۹، در ماکروآدنوم در %۷۱‌ و توده های آدرنال در %۳.۶ مهار شد ولی در کوشینگ اکتوپیک مهاری مشاهده نشد. تست دگزامتازون با دوز بالا، حساسیت %۹۸، ویژگی %۹۷ و دقت تشخیصی %۹۸‌ نشان داد. اتیولوژی سندرم کوشینگ در %۶۴.۸ موارد بیماری کوشینگ، %۳۲.۸ توده های آدرنال و %۲.۴ کوشینگ اکتوپیک بود. جراحی ترانس اسفنوئیدال در ۱۲۰ بیمار انجام گردید. در پی گیری به عمل آمده به مدت ۵۳±۲۵ ماه، پس رفت بعد از جراحی در ۴۶.۷±۲۳.۸ ماه رخ داد. میزان پس رفت میکروآدنوم در ۱۲ ماه %۹۳،‌ ۲۴ ماه %۸۲ و پنج سال بعد %۳۳ بود و عود پیشرونده بوده و به سطح ثابت نمی رسید.

● نتیجه گیری:

فشارخون بالا در کوشینگ وابسته ACTH بیش از آدنوم های آدرنال بود. تست دگزامتازون با هشت میلی گرم دقت تشخیصی قابل قبولی داشت. عود کوشینگ در پی گیری های طولانی، کنترل بیماران بعد از جراحی ترانس اسفنوئیدال را اجتناب ناپذیر می کند.

عنوان	فایل
بررسی تشخیصی و درمانی ۲۵۳ بیمار مبتلا به سندرم کوشینگ در بیمارستان امام خمینی	application/pdf barresie tashkhisi va darmani.pdf 185 KB	دانلود

علیرضا استقامتی

رادینا اشتیاقی

امیرعباس یوسفی زاده

منوچهر نخجوانی