صورتی رنگ لاغر و سرد, اما خنده دار

مجموعه «پلنگ صورتی» یکی از کارتون های پرطرفدار شبکه پویا است این مجموعه اولین بار در دهه ۶۰ میلادی توسط یک کمدین انگلیسی تولید شد

اگر چه پیترسلرز با آن بارانی سفیدرنگ مسخره خود جان‌تازه‌‌ای به شخصیت «پلنگ صورتی» در دنیای سینما داد و در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی در مجموعه فیلم دنباله‌دار پلنگ‌صورتی در نقش بازرس کلوزو ایفای نقش کرده ولی شهرت پلنگ لاغر و قدبلند صورتی کارتونی تلویزیونی پلنگ صورتی بسیار بیشتر از این کمدین کهنه‌کار انگلیسی است.

از بلیک ادواردز، کمدی‌ساز معروف سینما به عنوان پدر معنوی سینمایی پلنگ صورتی اسم می‌برند،‌زیرا وی کارگردان تعداد زیادی (موفق، پرفروش و منتقدپسند)‌ از فیلم‌های سینمایی پلنگ صورتی است. ولی شاید کمتر کسی از بین تماشاگران تلویزیون، نام خالقان اصلی مجموعه کمدی و انیمیشن پلنگ صورتی را بداند یا به خاطر داشته باشد.

برای تماشاگران رسانه تلویزیون آنچه از کلیت این مجموعه به یاد آورده می‌شود، چهره خمار و نگاه احمقانه و سراسر پرسش پلنگ صورتی است که در هر اپیزود آن یکسری دسته گل بانمک به آب می‌دهد. شاید خود خالقان این مجموعه کلاسیک و پربیننده تلویزیونی هم ترجیح بدهند تماشاگران تلویزیونی چهره پلنگ صورتی را به یاد داشته باشند تا نام فیلم‌هایی را که براساس این شخصیت ساخته شده است.

مجموعه تلویزیونی ـ انیمیشنی پلنگ صورتی اولین بار در دهه ۶۰ میلادی تولید شد و به روی آنتن رفت و خیلی‌سریع‌ تبدیل به یکی از محبوب‌ترین و پربیننده‌ترین کارهای تلویزیونی شد. استقبال تماشاگران از بازیگوشی‌های خنده‌دار پلنگ صورتی کارتونی به قدری بالا بود که منتقدان تلویزیونی بسرعت به آن لقب یک اثر کلاسیک تلویزیونی دادند.

تهیه‌کننده این مجموعه واحد تلویزیونی کمپانی متروگلدوین مایر (ام‌جی‌ام)‌ بود که تولید آن را به درخواست و اصرار دیوید اچ‌دپاتیه در دستور کار قرار داد. دپاتیه و فریتس فرلنگ، دو خالق اصلی مجموعه انیمیشنی پلنگ صورتی هستند. مسئولان کمپانی ام‌جی‌ام در آن زمان بر این باور بودند کسی از بین بینندگان کودک و نوجوان تلویزیونی، از یک شخصیت کارتونی و ماجراجویی‌های وی استقبال نخواهد کرد. به همین دلیل، زمانی که پخش مجموعه با استقبال بالای عموم تماشاگران ـ نه فقط کودکان و نوجوانان که همچنین تماشاگران بزرگسال ـ روبه‌رو شد، مسئولان این کمپانی تعجب و شگفتی خود را از این استقبال پنهان نکردند.

هنری ماچینی آهنگساز هم آهنگ ویژه‌ای برای متن این مجموعه تصنیف کرد که خیلی زود شهرت جهانی پیدا کرد و ورد زبان عموم مردم و تماشاگران شد.

تهیه‌کننده مجموعه کارتونی پلنگ‌صورتی واحد تلویزیونی کمپانی متروگلدوین مایر (ام‌جی‌ام)‌ بود که تولید آن را به درخواست و اصرار دیوید اچ‌دپاتیه در دستور کار قرار داد. دپاتیه و فریتس فرلنگ، دو خالق اصلی مجموعه انیمیشنی پلنگ‌صورتی هستند که منتقدان تلویزیونی بسرعت به آن لقب یک اثر کلاسیک تلویزیونی دادند

اولین اپیزود پلنگ صورتی، ششم سپتامبر ۱۹۶۹ به روی آنتن رفت و تماشاگران تلویزیون، موجود بدقواره‌ای را در نقش اصلی قصه دیدند که حتی طریقه درست راه‌رفتن را نیز نمی‌دانست! این حیوان صورتی‌رنگ در خونسردی کامل و بدون این که حالت چهره‌اش در موقعیت‌های گوناگون تغییر کند، دست به کارهایی ابلهانه می‌زندکه باعث خنده می‌شود.

این پلنگ خونسرد هیچ تلاشی نمی‌کند که کارهایش را درست انجام دهد و تضاد بین واقعیت موجود و اقدامات عجیب و غریب او، موقعیت‌های خنده‌دار و جذابی خلق می‌کند که تماشاگران را طرفدار اقدامات غیرقابل توجیه این شخصیت می‌کند. تولید و پخش این مجموعه انیمیشن تا سال ۱۹۷۹ (به مدت ۱۰ سال)‌ ادامه پیدا کرد و در تمام این سال‌ها، شخصیت پلنگ صورتی به‌عنوان شخصیت اصلی با ماجراجویی‌های مختلف و متفاوتی دست و پنجه نرم کرد.

در تمام این مدت شروع مجموعه با یک صحنه زنده (و نه انیمیشن)‌ بود که در دل آن، شخصیت کارتونی پلنگ صورتی از داخل یک ماشین واقعی پیاده شده و راهی ماجراجویی‌های تازه خود می‌شود. موفقیت این مجموعه به قدری بالا بود که برای اولین بار در تاریخ رسانه تلویزیون آمریکا، دو شبکه تلویزیونی اقدام به پخش آن کردند.

اولین اپیزود پلنگ صورتی که به روی آنتن رفت، شخصیت بازرس را نشان می‌دهد که به واسطه ورود پلنگ صورتی، به صورت ساندویچ‌شده درمی‌آید. در اولین اپیزودهای مجموعه، پلنگ صورتی و بازرس دو شخصیت مستقل بودند که هریک ماجراجویی‌های خاص خود را به صورت مستقل و مجزا داشتند، اما بتدریج این دو شخصیت وارد دنیای یکدیگر شده و در ارتباط باهم قرار گرفتند.

در تمام اپیزودهای ۳۰ دقیقه‌ای مجموعه، ماروین میلر به عنوان راوی ماجرا حضور داشت و بیرون از کادر دوربین به توصیف رویدادهای قصه می‌پرداخت. صحبت مستقیم و رودرروی او با پلنگ صورتی ـ و واکنش‌های این شخصیت به حرف‌های او ـ از جمله ابتکارات تازه‌ای بود که بسیار به مذاق تماشاگران خوش آمد. نوآوری دیگر این مجموعه، این بود که در لابه‌لای قصه‌های پلنگ صورتی و بازرس، قطعات کوتاهی گنجانده شد که اختصاص به شخصیت‌های جدید و مستقل داشت. شخصیت‌هایی مثل مورچه‌خوار هم به واسطه مجموعه پلنگ صورتی به چهره‌هایی محبوب و سرشناس درآمدند.

در سال ۱۹۷۶، زمان اپیزودهای مجموعه از نیم ساعت به ۹۰ دقیقه افزایش یافت و این مساله، حکایت از موفقیت کلان آن می‌کرد. این بار، بخش‌های زنده هم به انیمیشن اضافه شد. لنی شولتز، کمدین سرشناس تلویزیونی در قسمت زنده مجموعه، شوخی‌ها، نامه‌ها و دیدگاه‌های تماشاگران را با بیانی جذاب می‌خواند.

اما اضافه شدن بخش زنده به پلنگ صورتی با استقبال روبه‌رو نشد و مدتی بعد دوباره این مجموعه در سال ۱۹۷۷ به حال و هوای ۳۰ ‌دقیقه‌ای و کاملا انیمیشنی خود برگشت. از همان ابتدای پخش پلنگ صورتی، پس از اقدامات خنده‌دار شخصیت‌های مختلف قصه صدای خنده دسته‌جمعی در فضا طنین‌انداز می‌شد. این اقدامی بود که در آن دوران بسیاری از مجموعه‌های کمدی و کودکانه تلویزیونی انجام می‌دادند، اما پلنگ صورتی آن را به شکل تازه‌ای به تماشاگران تلویزیونی ارائه کرد.

اپیزودهای مختلف پلنگ صورتی خیلی زود در اواخر دهه ۷۰ میلادی به صورت ویدئوهای پرطرفدار وارد بازار ویدئو شدند. رسانه تلویزیون بیشتر کشورهای جهان هم همزمان با پخش آن در شبکه‌های NBC و ABC‌ اقدام به خرید و پخش آن کردند. این مجموعه از دهه ۸۰ تا امروز، بارها و بارها از شبکه‌های تلویزیونی کشورهای مختلف جهان به روی آنتن رفته و منتقدان تلویزیونی از آن به عنوان یک اثر ماندگار یاد می‌کنند.

TV Guide

مترجم: کیکاووس زیاری