این آلمان دوست‌داشتنی

یورو ۲۰۱۲ یکی از زیباترین تورنمنت‌های فوتبال طی یکی دو دهه اخیر است؛ جایی که اکثر قریب به اتفاق تیم‌های بزرگ و کوچک قاره سبز، فوتبالی درخور توجه و به واقع مدرن به نمایش‌ می‌گذارند. …

یورو ۲۰۱۲ یکی از زیباترین تورنمنت‌های فوتبال طی یکی دو دهه اخیر است؛ جایی که اکثر قریب به اتفاق تیم‌های بزرگ و کوچک قاره سبز، فوتبالی درخور توجه و به واقع مدرن به نمایش‌ می‌گذارند. در این میان مگر می‌شود از فوتبال مدرن گفت و نوشت، اما اشاره‌ای هرچند گذرا به آلمان، با فوتبال منحصر به‌فردش نداشت.

از فوتبال تدافعی و مبتنی بر ضد حمله تیم‌هایی چون یونان، کرواسی و جمهوری چک و بازی قدرتی روسیه، لهستان و دانمارک گرفته تا درخشش پرتغال کریس رونالدو جملگی زیبایی‌های یورو را تا اینجای کار رقم زده‌اند. اما به واقع آلمان با یواخیم‌لو پس از آن‌که از جام جهانی ۲۰۱۰ چهره‌ای نو از فوتبال ماشینی به نمایش گذاشت در دو سال اخیر همچنان بر حفظ این روند که مبتنی بر بازی شناور با مشتی جوان مستعد اما کم‌ادعاست، تاکید دارد.

روندی که تا امروز و بنا به اذعان بزرگان دنیای فوتبال همچون یوهان کرویف هلندی و میشل پلاتینی فرانسوی با موفقیت پیش آمده و همچنان می‌تازد.

تیم یواخیم‌لو در شرایطی چنان فوتبال نویی ارائه می‌کند که آلمان‌ها در طول تاریخ به فوتبال ماشینی و با حساب و کتاب، شهره عام و خاص بودند و درست به همین دلیل فوتبال آلمان طرفداران خاص خود را یافته بود، اما روش نوین یواخیم‌لو اندک منتقدان فوتبال مبتنی بر حوصله را هم وادار به سکوت کرد.

منتقدانی که معتقد بودند این سبک بازی، زیبایی را از فوتبال گرفته است، حالا دیگر نمی‌توانند چنین انگی به آلمان‌ها بزنند، چراکه یواخیم‌لو با ظرافت خاص و با حفظ همه ویژگی‌های مثبت فوتبال آلمان چاشنی زیبا و شناور بازی کردن را هم به کالبد تیمش تزریق کرده است.

مصداق بارز آن هم دیدار در یک‌چهارم نهایی مقابل یونان بود. به واقع یونان اولین و آخرین قربانی این آلمان دوست‌داشتنی نبوده و نخواهد بود.

پیشتر در آفریقای جنوبی همگان زانو زدن ستاره‌های انگلیسی و آرژانتینی را مقابل جوانان ژرمن دیدند و حتی اگر آلمان در ادامه راه از دستیابی به جام قهرمانی باز بماند باید منتظر درخشش این تیم در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل ماند.

به هر شکل، دیدار با یونان فرصتی بود که آلمان پس از پشت سر گذاشتن سه دیدار سخت و نفسگیر در مرحله گروهی مقابل تیم‌های پرتغال، هلند و دانمارک به برخی بازیکنان جوانش استراحت بدهد.

نکته جالب توجه، نفرات جایگزینی چون میروسلاو کلوزه، مارکو رویس و آندره شورله بودند که با بازی کم‌نقص خود نه‌تنها اجازه ندادند خلأ ماریو گومز سه گله، توماس مولر و لوکاس پودولسکی احساس شود، برعکس این بازیکنان جایگزین هم عرصه را بر حریف جنگنده تنگ کردند تا یک شب به یاد ماندنی دیگر برای ژرمن‌های متعصب رقم بخورد.

در این بازی گوشه دیگری از توان شاگردان یواخیم‌لو نمایان شد، جایی که کمترین فاصله بین بازیکنان نیمکت‌نشین و نفرات اصلی وجود دارد.

امید توفیقی