نگاهی دیگر به انتخابات ریاست جمهوری

از جمله آفت‌هایی که مدیران و در عالی‌ترین سطح، رهبران یک جامعه را در معرض تهدید قرار می‌دهد، کانالیزه شدن آنهاست؛ به این معنی که مسیر انتقال اخبار یا ارائه مشورت‌ها به تصمیم‌گیران یک کانال منحصر به‌فرد و محدود به سلیقه و دیدگاه‌های خاص باشد.

از جمله آفت‌هایی که مدیران و در عالی‌ترین سطح، رهبران یک جامعه را در معرض تهدید قرار می‌دهد، کانالیزه شدن آنهاست؛ به این معنی که مسیر انتقال اخبار یا ارائه مشورت‌ها به تصمیم‌گیران یک کانال منحصر به‌فرد و محدود به سلیقه و دیدگاه‌های خاص باشد.

در صورت مبتلا شدن سیستم رهبری یک نظام به چنین آفتی، پیامدهای منفی متعددی را می توان برای آن تصور کرد که بی اطلاعی از اخبار، نظرات و دیدگاه های مهم دیگر از جمله آنهاست؛ بی اطلاعی که به تصمیمات غلط در امور مختلف خصوصا مسائل راهبردی منجر می شود و می تواند نظام را به پرتگاه های خطرناکی نزدیک یا به سقوط در آنها مبتلا کند.

یکی از نکات بسیار مهم اما کمتر مورد توجه قرار گرفته در انتخابات حماسی یازدهمین دوره ریاست جمهوری، نگاه به نامزدهای این انتخابات از این منظر بود.

شش نفر از هشت نامزد حاضر در صحنه رقابت ها (صرف نظر از انصراف دو نفر در روزهای پایانی) که تنوع سلایق و نظرات در آنها مشهود بود و با سوءنیت برخی رسانه ها مورد سوءاستفاده هم قرار گرفت، منصوبان مستقیم رهبری در سمت های عالی کشور بودند.

حجت الاسلام والمسلمین دکتر روحانی و دکتر جلیلی، هر دو نماینده رهبر معظم انقلاب در شورای عالی امنیت ملی هستند، ضمن این که دکتر روحانی منصوب ایشان به عنوان عضو حقیقی مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز هست.

دکتر ولایتی، مشاور رهبر معظم انقلاب در امور بین الملل و به عنوان عضو حقیقی و منصوب ایشان در شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجمع تشخیص مصلحت نظام است.

دکتر حداد عادل، مشاور عالی رهبر معظم انقلاب و منصوب ایشان به عنوان عضو حقیقی در شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجمع تشخیص مصلحت نظام می باشد. دکتر عارف نیز عضو حقیقی در مجمع تشخیص مصلحت نظام و شورای عالی انقلاب فرهنگی و دکتر محسن رضایی، منصوب معظم له در مجمع تشخیص مصلحت نظام به عنوان عضو حقیقی است.

البته تنوع دیدگاه ها در منصوبان از ناحیه رهبر انقلاب اسلامی محدود به این افراد نیست و این تنوع را در اعضای دفتر معظم له و دیگر منصوبان ایشان در دستگاه ها و مجموعه های مختلف نظیر مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز می توان دید.

حضور آقایان حسین شریعتمداری و حجت الاسلام دعایی به عنوان نمایندگان ولی فقیه در موسسه های کیهان و اطلاعات و اگر به عقب برگردیم، حضور موسوی خوئینی ها و مهدی کروبی به عنوان مشاوران رهبری از دیگر نمونه های جالب این تنوع است.

ارتباط مستقیم رهبر معظم انقلاب اسلامی با اقشار مختلف جامعه از مردم عادی گرفته تا شاعران و مداحان و از دانش آموزان و طلاب و دانشجویان گرفته تا کارآفرینان و نخبگان حوزه و دانشگاه نمونه های دیگری از کانالیزه نبودن رهبری در نظام اسلامی است.

رعایت این مساله از ناحیه ولی امر مسلمین و رهبر نظام اسلامی که سعه صدر و ارتباط با مردم از ویژگی های مهم ایشان است، مساله عجیبی نیست، اما نکته ای است که توجه به آن از سوی دیگران می تواند نگاه به رهبری و جایگاه ولایت فقیه را با انصاف و واقع بینی بیشتری همراه سازد.

اگر این سعه صدر و ارتباط با آحاد جامعه به دیگر مسئولان نظام تسری پیدا کند، آنگاه خواهیم دید که چهره کشور چقدر زیباتر و باهمدلی بیشتر جلوه گر می شود.

مهدی فضائلی