لیپوساکشن درمان چاقی نیست

لیپوساکشن یکی از عمل‌های جراحی است که این روزها بازار آن بسیار داغ است و پول زیادی بابت آن پرداخته می شود.
لیپوساکشن یعنی خارج کردن چربی‌های سطحی بدن به کمک یک لوله فلزی توخالی، …

لیپوساکشن یکی از عمل‌های جراحی است که این روزها بازار آن بسیار داغ است و پول زیادی بابت آن پرداخته می شود.

لیپوساکشن یعنی خارج کردن چربی‌های سطحی بدن به کمک یک لوله فلزی توخالی، که به یک دستگاه مکنده قوی که قادر است یک اتمسفر فشار منفی ایجاد کند، وصل است. لیپوساکشن درمان چاقی نیست و نمی‌توان با این روش یک نفر را ۱۰ کیلو یا ۲۰ کیلو لاغر کرد بلکه این روش برای شکل دادن به بدن است. برای برداشتن چربی‌هایی است که به رژیم‌ غذایی و ورزش مقاوم‌اند یا طور ژنتیکی در برخی نقاط بدن تجمع یافته‌اند. وزن پایدار و حفظ رژیم غذایی و ورزش به مدت ۶ ماه قبل از لیپوساکشن نشانه تعهد به یک روش زندگی مناسب است.

کاندیدای ایده‌آل حداکثر ۲۰ درصد از وزن ایده‌آل بیشتر است یا به عبارت دیگر نشانگر وزن بدن (BMI) کمتر از ۳۰ است. در صورتی که نشانگر وزن بدن ۳۰ یا بیشتر باشد باید از بیمار خواست تا با ورزش و رژیم غذایی خود را لاغر کند. کسی برای لیپوساکشن مناسب است که پوست سفت و قابل انقباض داشته باشد. پوست شل و پوستی که ترک خورده (استریا) پس از لیپوساکشن جمع نمی‌شود و شکل بدتری پیدا می‌کند. پوست در مردها توانایی زیادی برای جمع شدن پس از لیپوساکشن دارد. روش اصلی لیپوساکشن روش SAL است که در آن یک لوله فلزی توخالی، یک دستگاه مکنده و دست جراح اساس کار است. این روش، استاندارد طلایی برای لیپوساکشن محسوب شده و منافع و مضرات تمام روش‌های دیگر با آن سنجیده می‌شود. در این روش نیاز به نیروی فیزیکی بیشتری وجود دارد و نیز ممکن است در بافت‌های فیبرو کمتر موثر باشد. این روش در سال ۱۹۸۰ در آمریکا رواج یافت.

روش دیگری به نام UAL در میانه ۱۹۹۰ در آمریکا معرفی شد. در این روش ارتعاش اولتراسونیک توسط یک کریستال پیزوالکتریک ایجاد می‌شود و از طریق یک میله تیتانیومی به کانولا یا دسته منتقل شده و منجر به مایع شدن چربی می‌شود. چربی مایع شده را سپس می‌توان با ساکشن با قدرت کم خارج کرد. در چربی‌هایی که بافت فیبروی زیاد دارد مانند قسمت فوقانی پشت و سینه‌ها موثر است. روش UAL کمتر از روش SAL منجر به صدمه عروقی می‌شود. به دلیل کارایی بیشتر نیاز به کار فیزیکی کمتری دارد ولی احتمال صدمه حرارتی در آن وجود دارد. در اواخر ۱۹۹۰روش PAL به بازار عرضه شد. مزیت آن نسبت به SAL کارکرد آن در بافت فیبرو است. صدمه نزدن به بافت‌های همبندی عروقی که در UAL وجود دارد و PAL وجود ندارد.

مزیت آن نسبت به UAL عدم تولید حرارت است. لیپوساکشن با لیزر اگرچه ممکن است در آینده مفید بودنش به اثبات برسد، اما از این روش در کتاب‌های استاندارد آموزش در حال حاضر نامی برده نشده و مطالعه علمی همه‌جانبه‌ای در ارتباط با آن وجود ندارد. به‌نظر می‌رسد که از جذابیت کلمه لیزر در ذهن بیماران استفاده غیرواقع بینانه می‌شود. در هر صورت، در صورت اثبات مفید بودن این روش جراحان فوق‌تخصص پلاستیک نیز که داعیه‌دار اصلی زیبایی در کشور هستند به جمع طرفداران این روش افزوده خواهند شد.

دکتر حمید ملکان‌راد

فوق‌تخصص جراحی پلاستیک

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ارتش