از جودو تا MMA

استرالیا, هاوائی, کانادا, کالیفرنیا و همه جا را گشت و حالا به سرزمین پدری اش بازگشته است امروز عضو تیم کوئست است, او به دیگران امید می دهد تا به موفقیت برسند

استرالیا، هاوائی، کانادا، کالیفرنیا و ... همه‌جا را گشت و حالا به سرزمین پدری‌اش بازگشته است. امروز عضو تیم کوئست است، او به دیگران امید می‌دهد تا به موفقیت برسند.

سال‌ها فرید خیدر در جودوی فرانسه رقیب نداشت. اما با سیستم فدرالی آن‌جا نتوانست کنار بیاید، او قربانی سیستم فدرالی شد. اما او امروز در جایگاه خوبی قرار دارد و امسال را در MMA می‌گذراند.

چه‌طور شد که فرید از جودو به مسابقات MMA رسید؟ خب بهتر است از خودش بپرسیم!

▪ چه‌طور شد که خودت را در حال و هوای MMA احساس کردی؟

ـ سال ۲۰۰۴ به‌طور کامل مسابقه و رقابت‌های جودو را رها کردم تا به مربیگری بپردازم. به باشگاه جودوی تیه رفتم اما دولت فدرال مشکلات زیادی برایم به وجود آورد. برایم خیلی مشکل بود که بتوانم واقعاً از پس آن همه مشکل بربیایم و کارم را آن‌طور که می‌خواهم، انجام بدهم. تصمیم گرفتم توانائی‌هایم را در رشته جدیدی محک بزنم، همان‌جائی که جودو درس می‌دادم. بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۴ برای تمرین به کوبا رفتم و با رقابت‌های MMA سال ۲۰۰۵ در استرالیا آشنا شدم.

▪ پس در ورود تو به MMA، هکتور لومبارو کوبائی و استرالیائی بودند؟

ـ من با هکتور و با بچه‌های استرالیائی تماس داشتم. پس از آن شروع به تمرین کردم آن هم در رشته جدید موی تای و MMA تا این‌که در اکتبر ۲۰۰۶ اولین مبارزه حرفه‌ای MMA را در استرالیا انجام دادم. البته هکتور را از تورنوای پاریس ۱۹۹۸ می‌شناختم و با هم اوقات خوشی داشتیم.

▪ از چه زمان از MMA خوشت آمد؟

ـ از همان زمانی که جودو کار می‌کردم کمی روحیه تهاجمی داشتم تا این‌که هیچ‌قوت از حد نمی‌گذراندم. در MMA توانستم جای خودم را خوب پیدا کنم. خاک کردن و کار روی زمین را بلد بودم، اما قفل دست و پا و تکنیک‌های نگه داشتن را غنی‌تر کردم. مورد جالب‌تر برایم آن بود که می‌شد تمام مسیرهای جودو را بدون پوشیدن ”گی“ طی کرد. هر چیزی که سالیان سال در مسیری دیگر یاد گرفته بودم با تجربه‌ای متفاوت از نو یاد می‌گرفتم. کار سنگین اما جذاب بود. همیشه ضربه برایم جالب است، پدربزرگم بوکسور بود ولی جودو همیشه برایم هیجان‌ برانگیز بوده است.

▪ پس تو جودوکا باقی می‌مانی؟

ـ قطعاً! اما در حال حاضر می‌گویم MMA برایم جذاب‌تر از جودو است. من با جودو بزرگ شدم. جودو عشق من است! اما با MMA حس می‌کنم با همان حرکات جودو تجربیات دیگری نیز می‌توانم به‌دست بیاورم. این برایم جالب است. واقعاً دوست دارم هر روز چیزهای جدیدی یاد بگیرم.

▪ اولین آشنائی تو با این روش در فرانسه بود، این‌طور نیست؟

ـ پس از شهرتی که در مسابقات جودو به‌دست آوردم، از سال ۲۰۰۴ جوجیتسوی برزیلی و موی تای را تمرین می‌کردم. در تیم BTT فرانسه و همراه بندی، فرانکی و دیگران بودم. من تای کار می‌کردم و مربی‌ام ژان‌ماری مارشه بود. خیلی به او نزدیک شده بودم. چون مثل خودم بود، خوره آموزش دادن بود، و در ضمن کاراته‌کا هم بود.

▪ و به سرعت MMA را با عنوان حرفه‌ای پذیرفتی؟

ـ آن زمان که تمریناتم را بسیار جدی و شدید کرده بودم، بله. به خاطر خوشایند و لذت این ورزش را انتخاب نکرده بودم، باید برای آینده‌ام برنامه‌ای در نظر می‌گرفتم. یک‌بار که در استرالیا و برای نمایش MMA کار می‌کردم با یک جودوکای قدیمی به نام تیری سوکورجو آشنا شدم که مقیم آمریکا بود و در ”پراید“ کار می‌کرد. او مرا با رئیس خود آشنا کرد و بدین‌وسیله با تیم کوئست آشنا شدم.

▪ نتیجه: تو یک قرارداد یک ساله با تیم کوئست امضا کردی!

ـ بله، به آنها گفته‌ام که فعلاً به MMA مشغولم. نه برای درآمدش، بلکه برای این‌که جودو را می‌دانم و این صددرصد به بهترین شدن من کمک می‌کند. آنها از این مسئله خوشحال شدند و تصمیم گرفتند که برای ۲۰۰۹ ـ ۲۰۰۸ به‌عنوان بازیکن یک برنامه‌ریزی اساسی داشته باشم. برای آنها سرمایه‌گذاری کردن روی من یک تجارت است. در عین حالی که با این کار به من نیز شانس بزرگی می‌دهند.

▪ از اوت ۲۰۰۷ تو در کالیفرنیا هستی و برای تیم کوئست بازی می‌کنی؟

ـ در تیم کوئست به همراه دان آندرسون که مبارزی است با روحیه‌ای عالی و اخلاقی ورزشکاری. من در تیم جودوی فرانسه بوده‌ام و این باعث افتخارم است. صبح‌ها تکنیک می‌زنم و عصرها بدنسازی دارم. توهین و بی‌احترامی یا آزار نداریم، با این‌که از ملیت‌های مختلف هستیم، هدفمان تمرین کردن و ارتقاء است و بس. ما در بهترین شرایط ممکن تمرین می‌کنیم. تیم کوئست برای همه آنهائی است که پتانسیل بالائی دارند.

▪ و اهدافت برای ۲۰۰۸؟

ـ امسال چیزی حدود ۲۰ مبارزه خواهم داشت و به همین اندازه به تجربیاتم اضافه خواهد شد. بیشترین بار تجربیاتم به ژاپن برمی‌گردد، آن روزها که جودوکا بودم. مبارزه درون قفس را دوست دارم. در آمریکا بودن را هم دوست دارم. آن‌جا مبارزان با برترین‌های دنیا برابرند و همین برای من کافی است.

نویسنده: کریس توماس

مترجم: مهدی تسلی‌بخش