«هوو» و تحقق توهمی غم انگیز

«هوو» یکی دیگر از این سینمایی ها می باشد که روندی متفاوت تر با دیگران دارد، در این فیلم به طور جدی به دعواهای زن و شوهری پرداخته می شود.«هوو» ساخته «محمد داوود نژاد» یکی از آثار متفاوت …

«هوو» یکی دیگر از این سینمایی ها می باشد که روندی متفاوت تر با دیگران دارد، در این فیلم به طور جدی به دعواهای زن و شوهری پرداخته می شود.«هوو» ساخته «محمد داوود نژاد» یکی از آثار متفاوت سینما می باشد که در عین طنز بودن معماهای ظریف و پنهانی دارد که فیلم را جذاب تر کرده است.البته از کارگردانی چون داوودنژاد غیر از این انتظاری نیست، او معمولا معماهای جذابی را در فیلم هایش پنهان می کند.از دیگر آثار این کارگردان می توان فیلم های «بچه های بد»، «مصائب شیرین»، «هشت پا»، «هوو» و «تیغ زن» را نام برد.اما متاسفانه آخرین ساخته او نه تنها شیرینی و حلاوت هوو را از بین برد بلکه باعث شد «تیغ زن» به یکی از منفورترین آثار سینمایی بدل شده و نام کارگردانش را خدشه دار کند.

برجسته ترین رکن سینمایی هوو در بین ارکان این گونه فیلم ها، وجود توهم زن دوم می باشد، البته که این توهم در سینمایی هوو به امری بدیهی و حتمی بدل شده و واقعا پای زن دومی به میان می آید.در هوو همه چیز تقریبا خوب است تا این که پای زن دوم وسط می آید و کار به جاهای باریک می کشد، البته این مرد فیلم است که در پایان در به در می شود.رضا عطاران در این فیلم حضور جذابی داشته تا این که نقش آفرینی اش در هوو مقدمه ای می شود برای حضور مجدد او در اثری دیگر از داوود نژاد، او در «تیغ زن» نیز بازی می کند.کودک این فیلم (پسر عطاران) یکی از چهره های دوست داشتنی و مسلط فیلم می باشد، رضا صادقی نیز در فیلم با قدرتی مضاعف بازی می کند. «هوو» اولین فیلم سینمایی رضا عطاران بوده است که سکوی پرتاب او نیز در عرصه سینما به حساب می آید.