همین چهار نطق کافی است

نـخـسـتین مرحله از تبلیغات تلویزیونی چهار کاندیدای انتخابات, دوشنبه شب درحالی با برنامه۲۹ دقـیـقه ای محمود احمدی نژاد به پایان رسید که هم می توان اظهارات احمدی نژاد را طبیعی دانست و هم نطق سه کاندیدای دیگر را

نـخـسـتین مرحله از تبلیغات تلویزیونی چهار کاندیدای انتخابات، دوشنبه شب درحالی با برنامه۲۹ دقـیـقه‌ای محمود احمدی‌نژاد به پایان رسید که هم می‌توان اظهارات احمدی‌نژاد را طبیعی دانست و هم نطق سه کاندیدای دیگر را. در این دوره، برای نخستین بـار در تـاریخ استقرار جمهوری اسلامی، انتخاب رئـیـس‌جـمـهـور برای بار دوم، حتی مورد اجماع طرفداران او در دوره اول ریاست جمهوری نیست و بسیاری از یاران سابق رئیس‌جمهور فعلی، برای عدم انتخاب مجدد او تلاش می‌کنند. بر همین اساس، کاندیداهای سه‌گانه که یکی اصلاح‌طلب است، دیگری اصولگرا و سومی اصلاح‌طلب اصولگرا، در مورد وجود برخی نقاط ضعف در کشور اتفاق‌نظر دارند و اعلام خطرهای آنها نسبت به بعضی موضوعات داخلی و خارجی، مشترک است. تا چند ماه قبل، از تریبون مجلس گرفته تا برخی محافل سیاسی، فرهنگی و مذهبی، محل طرح همین دغدغه‌ها و هشدارهای مشترک بود. اما ناگهان »الهام زمینی« منجر به سکوت برخی از این تریبون‌ها شد و هم زمان با این سکوت معنادار، تریبون‌های دیگری فعال شد تا دغدغه‌های مشترک را از زبان کاندیداهای ریاست جمهوری و حـامـیـان آنـهـا به اطـلاع مردم برساند که اظهارات تلویزیونی سه کاندیدای ریاست جمهوری-کروبی، رضایی و موسوی - را می‌توان ادامه طبیعی همان روندی دانست که از چند ماه قبل آغاز شده است. ‌ ‌

از سوی دیگر، اظهارات تلویزیونی احمدی نژاد نیز بازتاب طبیعی مجموعه اظهارنظرهایی است که از سه سال قبل توسط طیف گسترده منتقدان احمدی نژاد بیان شده بود اما هیچ‌گاه با پاسخ درخور مواجه نگردید. چهار سخنرانی تلویزیونی اخیر، نشان داد که هر یک از سه کاندیدا، بخشی از مجموعه وسیع مخالفان دولت نهم را نمایندگی می‌کند و هدف مشترک آنها ایجاد »تغییر« در وضع موجود است. مهدی کروبی، برنامه‌های سه گانه‌ای را به صورت مکتوب و مفصل ارائه نمود تا برنامه ریزی تیم او برای ایجاد »تغییر« در معرض قضاوت رای دهندگان، قرار گیرد. میرحسین موسوی با اشاره به برخی واقعیات ملموس جامعه، نمونه هایی از روش‌های مدیریتی خود در سال‌های سخت ۶۰ تا ۶۸ را یادآوری کرد تا مخاطبان بدانند با درآمدی بسیار کمتر از درآمد فعلی نیز می توان کشور را به نحو بهتر اداره کرد. محسن رضایی هم در نطق تلـویـزیـونـی خـود، برخی تصمیمات مشکل ساز ‌اقتصادی دولت و بخشی از معضلات سیاست خارجی و برنامه های خود برای عبور از آنها را ارائه کرد تا مردم بدانند » فرمانده اصولگرای ۸ سال جنگ نیز ‌ ‌مدیریت فعلی کشور را نمی‌پسندد و راه‌حل مشکلات متعدد کشور را در باز کردن حلقه مدیریتی می‌داند که دولت نـهم ایجاد کرده است«. اما احمدی‌نژاد در نطق تلویزیونی خود، ترجیح داد فضای عمومی کشور قبل از انتخاب خود در سال ۸۴ را خالی از امید، عزتمندی و اقتدار نشان دهد که با انتخاب او، ناگهان شرایط تغییر کرده به طوری که: اکنون اقتدار ملی از »حضیض« به »اوج« رسیده است، امید در گوشه و کنار کشور موج می‌زند و اقتصاد کشور در بهترین شرایط خود در پنجاه سال اخیر قرار گرفته است. نطق احمدی‌نژاد همچنین نشان می‌داد که او اشتباه استراتژیک و حتی کاربردی قابل توجهی در عملکرد دولت خود نمی‌بیند و لذا انتخاب مجدد او، به معنای تداوم راهبردهای دولت نهم در سال‌های ۸۸ تا ۹۲ خواهد بود. ‌ ‌

مردم با مشاهده چهار برنامه تلویزیونی، اکنون برای انتخاب خود در ۲۲ خرداد هیچ‌گونه ابهامی ندارند. هر کس که با احمدی‌نژاد هم عقیده است باید به او رای دهد تا کشور با سیاست‌ها و برنامه‌های چهار سال اخیر اداره شود. ضمن آنکه می‌توان حدس زد با انتخاب مجدد احمدی‌نژاد، قاعدتا برخی سیاست‌های ویژه او با جدیت بیشتری در عرصه‌های داخلی و خارجی تداوم خواهد یافت. ‌ ‌

کـسانی که اظهارات احمدی‌نژاد در ماه‌های پایانی سال ۸۳ و سه ماهه اول سال ۸۴ را تعقیب می‌کردند می‌دانند او و حامیانش در آن دوران، نه تاکید ویژه‌ای بر بعضی راهکارهای فعلی خود در موضوع هسته‌ای داشتند، ‌ ‌نه از هولوکاست سخن می گفتند، نه برای دختر واکس زن بولیویایی دلسوزی می کردند و نه از اینکه یک کودک در آمریکای لاتین، نام رئیس جمهور ایران را حفظ باشد احساس غرور می نمودند. اما اکنون چهار سال است که این مسائل به اغلب سخنرانی های رئیس جمهور و حامیان وی راه یافته و رای مجدد به رئیس دولت نهم، موجب جدیت بیشتر او در پیگیری اینگونه سیاست ها خواهد بود. در یک کلام، کسانی که »تغییر« را نمی خواهند باید تلاش کنند عده بیشتری از مردم را به پای صندوق های رای بیاورند و موجب استحکام موقعیت داخلی احمدی نژاد برای پیگیری سیاست های داخلی و خارجی شوند.در مقابل، کسانی که تداوم وضعیت موجود را نمی پسندند و »تغییر« را ضروری می دانند باید عملکرد سه کاندیدای دیگر در سال‌های گذشته و برنامه‌های فعلی آنها برای »تغییر« را مطالعه کنند و هر یک از آنها را که توانمندتر می بینند برای ریاست جمهوری برگزینند. ‌ ‌

نگارنده برای طرفداران تغییر، بشارتی هم دارد. توجه به اخباری که در روزهای اخیر منتشر شده است نشان می دهد دولت نهم به سرعت مشغول حل بسیاری از مشکلات مزمن می باشد. قانون نظام هماهنگ که عدم اجرای آن از زمان تصویب تاکنون ‌ ‌موجب اعتراضاتی شده بود به سرعت درحال اجراست، بسیاری از مانع‌تراشی‌های سالیان گذشته در برابر پرداخت وام ازدواج به جوانان برطرف شده و می‌شود، در مورد احکام حقوقی فرهنگیان و مطالبات معوق آنها اقدامات پسندیده‌ای انجام شده است، تقاضای دانشجویان برای دریافت عیدی، مورد پذیرش قرار گرفته است و نهایتا رئیس‌جمهور در هفته‌های پایانی ریاست جمهوری خود، دستور داده است که »لیست زندانیان بدهکار - یک تا ۱۵ میلیون تومانی- در اختیار او قرار گیرد تا در اولین جلسه هیئت دولت، تسهیلات مناسبی برای حل مشکل این افراد- که ۸۶ درصد زندانیان هستند- تصویب شود.« همه اینها نشان می‌دهد احتمالا در دو ماه آینده، بسیاری از کارهای بر زمین مانده، سامان خواهد یافت و لذا کاندیدایی که مردم برای »تغییر« به او رای می‌دهند بلافاصله پس از تحویل گرفتن ریاست جمهوری از احمدی‌نژاد، می‌تواند با آسودگی خیال، بسیاری از وعده‌های خود را اجرا نماید. ‌ ‌

پس اکنون می‌توان با اطمینان اعلام کرد همین چهار نطق پخش شده از تلویزیون، برای تصمیم‌گیری اصلی مردم در انتخابات - تغییر یا تداوم وضع موجود- کافی است؛ اگرچه برنامه‌های بعدی تلویزیونی، می‌تواند به مردم، در شناسایی توانمندترین کاندیدا برای »تغییر« کمک کند! ‌ ‌