حساسیت و هیجان به اوج می رسد

جامعه بسكتبال این روزها در تب و تاب است هر روز كه به زمان سفر تیم ملی بسكتبال به مسابقات جام ملت های آسیا كه حكم انتخابی مسابقات المپیك پكن را نیز دارد, نزدیك می شویم هیجانات نیز اوج می گیرد

جامعه بسكتبال این روزها در تب و تاب است. هر روز كه به زمان سفر تیم ملی بسكتبال به مسابقات جام ملت های آسیا كه حكم انتخابی مسابقات المپیك پكن را نیز دارد، نزدیك می شویم هیجانات نیز اوج می گیرد.

اكنون پس از كسب عنوان سومی ایران در مسابقات دوحه قطر مردم از بسكتبال خواسته های تازه تری دارند. افتخارآفرینی های اخیر در جمع بزرگان آسیا علاقمندان به بسكتبال را متوقع كرده است. توقعی كه می تواند ضامن پیشرفت هایی باشد كه شاید كمتر كسی به آن فكر كرده است اما مانند افزایش سطح توقعات، تعداد سوالات در اذهان هم بالا می گیرد. آیا بسكتبال ایران پتانسیل قهرمانی آسیا را دارد؟

آیا بسكتبالیست های ایران می توانند با سرمربی جدید خود جشن صعود به المپیك را به مردم كشورشان هدیه دهند؟ آیا ایران هم می تواند؟ آن چه مسلم است، تیم ملی بسكتبال ایران نسبت به سالیان گذشته، به خوبی تجهیز شده است. شركت در اردوهای آماده سازی خارج از كشور از جمله در تركیه و صربستان و همین طور حضور در تورنمنت های بین المللی از جمله مسابقات جام ویلیام جونز كه حاصل آن برگزاری ۹ دیدار تداركاتی بود، این حق را به مردم ایران می دهد كه از تیم ملی بسكتبالشان توقع داشته باشند.

برگزاری لیگ منظم كه در نهایت به كسب آمادگی بازیكنان نامدار ایران منجر شد، امروز این ذهنیت را برای علاقمندان به ورزش ایجاد كرده است كه بسكتبالیست ایرانی هم می تواند در سطح آسیا و چه بسا فراتر از آن در سطح جهانی مطرح باشد.

البته هنوز هم دغدغه های بزرگی در ذهن «محمود مشحون» و همكارانش در فدراسیون بسكتبال وجود دارد.

نداشتن حتی یك سالن استاندارد در مركز شهر یكی از این دغدغه هاست، شخص اول فدراسیون بسكتبال شاید گاهی در خلوت خود به اجر و قرب بسكتبال در ایران فكر می كند، به بهایی كه مسئولان رده بالای ورزش به این رشته پرهزینه می دهند، البته به سبب آن و چه بسا بیشتر از آن توقع كسب نتیجه دارند. خب! حالا چند روز به اعزام تیم ملی بسكتبال به ژاپن باقی مانده است، اكنون باید از خاطره های خوب سخن گفت و برای تكرار آن آستین ها را بالا زد. تیم ملی بسكتبال نزدیك به ۲ هفته حضور درچین تایپه ۹ بازی تداركاتی كه البته جنبه رسمی هم داشت، برگزار كرد كه حاصل آن ۵ پیروزی و قبول ۴ شكست بود.

بسیاری از كارشناسان امروز، نفس شركت در مسابقات تداركاتی را حتی با تیم های ضعیف مثبت قلمداد می كنند، چرا كه مهمترین عاید آن را یك تجربه جدید برای تیم ملی و بازیكنانش می دانند. صمد نیكخواه بهرامی، بازیكن تیم ملی بسكتبال پس از بازگشت از چین تایپه گفت:« این یكی از بهترین مسابقاتی بود كه تیم ملی بسكتبال طی سال های گذشته در آن شركت داشته است و همه تیم ها با تمام قوا برای ارزیابی رقبای خود آمده بودند.

ایمان زندی، دیگر همبازی نیكخواه در تیم ملی چنین اعتقادی دارد:« از روز اول تا روز نهم تیم ملی بسكتبال روند خوبی را در پیش گرفت تا در نهایت آن چیزی كه می ماند، همیت تیمی باشد و شناخت ناشناخته ها.» اما، در آستانه آغاز مسابقات جام ملت های آسیا باید واقع بین بود. بی تردید تیم های چین، اردن و فیلیپین كه همگروه های تیم ایران در این دوره از مسابقات هستند، هم با چشم بسته نمی آیند.

جذب چندین و چند بازیكن خارجی حالا از آنها یك حریف تمام عیار ساخته است. حاتمی، مربی تیم ملی بسكتبال پس از بازگشت از مسابقات جام ویلیام جونز، «مهرام ایران» را یكی از شانس های كسب سهمیه المپیكمی داند و تاكید می كند كه ما فقط یكی از شانس ها هستیم نه تمامش.

او به عنوان كمك سرمربی صربستانی اعتقاد دارد، بازیكنان مصدوم حالا به عنوان دردسرهای تیم ملی مطرح هستند كه عدم بهبودی آنها نقش انكارناپذیری را در احتمال كسب موفقیت در ژاپن ایفا می كند.