آسمان آبی نقاشی‌ها

آدم‌ها تصویرهای مختلفی از مناظر و وقایع در ذهنشان دارند. بعضی تصویرها بسیار شفاف و ساده‌اند و بعضی تصویرها بی رنگ و کدر. وقتی از کسی خواسته شود تا یک تصویر ذهنی از هر موضوعی که …

آدم‌ها تصویرهای مختلفی از مناظر و وقایع در ذهنشان دارند. بعضی تصویرها بسیار شفاف و ساده‌اند و بعضی تصویرها بی رنگ و کدر. وقتی از کسی خواسته شود تا یک تصویر ذهنی از هر موضوعی که تمایل دارد بکشد، بسته به این که کدام تصویر در ذهنش بیشتر نقش بسته است، آن را نقاشی می‌کند.

بعضی‌ها تصویر طبیعت را با تمام جزئیات و زیبایی‌هایش می‌کشند. آسمان را آبی، کوه‌ها را قهوه‌ای، خورشید را زرد، زمین را سبز و رودی نیلگون که از دوردست‌ها پیداست. سپس یک کلبه کوچک را در دل علفزار یا جنگلی پردرخت کشیده و بعد لبخند می‌زنند.

بعضی آدم‌ها حتی اگر هم یک نقاش حرفه‌ای نباشند، سعی می‌کنند تصویر منظره ذهنی‌شان را به زیباترین شکل بکشند و البته گاه هنگام نقاشی خود را در آن طبیعت احساس کرده و خنکای نسیم آن دشت سبز را روی پوست صورتشان حس می‌کنند.

اما بعضی آدم‌های دیگر به جزئیات نقاشی‌شان توجه نمی‌کنند. آنها حتی حاضر نیستند تصویر ذهنی مناظرشان را کمی زیباتر دیده و آن بی‌رنگی و کدورت را از چهره نقاشی ذهنی‌شان پاک کنند و آسمان را آبی ببینند. این آدم‌ها اولین تصویری که روی صفحه می‌کشند، کوه است و بلافاصله کوه را سیاه یا قهوه‌ای کرده و کلبه را می‌کشند و کمی هم زمین را سبز می‌کنند. آسمان نقاشی آنها بی‌رنگ است، آسمان نقاشی آنها خورشید ندارد و همیشه چند لکه ابر چهره خورشید را پوشانده. غافل از آن که همیشه آسمان یک رنگ نیست و گاه آسمان کمی آبی‌تر و گاه تیره‌تر است.