ضرورت‌ها و چالش‌های جشنواره فیلم‌های ویدیویی

فیلم‌های ویدیویی این روزها همچون خانه بدوشان سالیانه پای خود را در کفشی از جنس فرهنگ فرو برده‌اند تا شاید بتوان از رنج وابستگی کم کرده و کمی طعم استقلال چشید.
اما چشش طعم استقلال …

فیلم‌های ویدیویی این روزها همچون خانه بدوشان سالیانه پای خود را در کفشی از جنس فرهنگ فرو برده‌اند تا شاید بتوان از رنج وابستگی کم کرده و کمی طعم استقلال چشید.

اما چشش طعم استقلال به چه بهایی ؟ این روزها و درست زمانی که کیفیت‌ها فدای کمیت شده و به تنهایی اهدای جایزه مد نظربرگزارکنندگان جشنواره‌های کوچک و بزرگ فرهنگی قرارگرفته ،به طور واقع جای جشنواره ای چون جشنواره فیلم‌های ویدیویی خالی بود تا شاید بتواند به یاد بیاورد روزهایی را که همه با فکرافزایش کیفیت دست به خلق اثری تازه می‌زدند. اثری تازه که برخلاف آثار اخیر چشم‌ها را به حیرت واداشته و لبان به هم دوخته را به گفتن کلماتی ازجنس احسنت باز می‌کرد؛ لبانی که شاید امروز دیگررنگ احسنت را نمی‌بینند چون چیزی برای تشویق درچهارچوب تصویرنقش بسته برصفحه جادویی تلویزیون،سینما و یا گاهی رایانه به چشمشان نمی‌آید.

آری از قدیم هم گفته اند هرچه ازدیده رود از دل نیز برود چه آن چیز سینما باشد و چه تله فیلم. گاه فیلم‌ها در عین وفور از دل می‌روند زیرا اگرچه در دیده ما جای می‌گیرند اما دریغ از کیفیت ،کیفیتی که رنگ باخته در مقابل رنگارنگ زوال یافته تصویر بی‌سروته واقعیت‌هایی که بی شک هدفی جز تکذیب بودهای زندگی آدم ندارند. بودهایی که باورما شاید غیرقابل انکاراما به باورتولیدکنندگان فیلم‌ها قابل انکار به حساب می‌آیند.

آری آخرین جزءجشنواره فیلم فجر نیزمستقل شد وطی چند روزآینده استقلال خود را به همگان ثابت می‌کند باشد که این استقلال فیلمسازان فیلم‌های ویدیویی را ترغیب کند تا با انگیزه بیشتر، دقت کافی و احساس مسئولیت گام بردارند وبه آن از منظرجشنواره‌ای سرنوشت ساز نگاه کنند تا طی سال‌های آتی شاهد شکوفایی فیلم‌های ویدئویی باشیم.

نویسنده : مهدیس مستعد