جانورشناسی تله مورچه های درخت زی

بررسی های یك گروه از جانورشناسان نشان می دهد مورچه های كوچك درخت زی قادرند با مهارت, تله هایی را تعبیه كنند كه به آنها اجازه می دهد شكارهایی كه به مراتب بزرگتر از خودشان هستند را به دام انداخته و آنها را از پای درآورند

یك گروه از محققان فرانسوی و آمریكایی با بررسی رفتار نوعی مورچه كوچك درخت زی دریافتند این حشرات به منظور تامین نیتروژن مورد نیاز خود در مناطقی كه توسط گیاهانی كه میزبان آنها هستند محدود می شود، از روش تله گذاری برای به دام انداختن شكارهای موردنظر استفاده می كنند. این مورچه كه بدنی متشكل از دانه های تسبیح مانند به رنگ قهوه ای دارد، با قطع كردن زائده های كرك مانند ریزی كه بر روی درختان وجود دارد و بافتن آنها به یكدیگر و با كمك رشته های نازكی كه بخش گیاهی قارچ ها و كپك ها را تشكیل می دهد و جلینه نام دارد، یك سكو یا اتاقك اسفنجی درست می كند كه می تواند حشره های بسیار بزرگ تر نظیر ملخ ها را به دام بیندازد. مورچه ها در زیر این سكو یا اتاقك، سوراخ های كوچكی تعبیه كرده اند كه از طریق آنها، به محض آنكه شكار در آن مستقر می شود، خود را به شكار می رسانند و آن را بی حركت می كنند و آنگاه با كمك مورچه های دیگر شكار را تكه تكه كرده و به لانه می برند. در گزارش این محققان آمده است مورچه ها ابتدا بخش های كرك مانند درختان را در امتداد ساقه جمع آوری می كنند و سپس با استفاده از كرك های قطع نشده كه به شكل ستون مورد بهره برداری قرار می گیرند اتاقك مورد نظر را برپا می كنند و سپس این ساختار را با كمك رشته های نازك بخش گیاهی قارچ ها و كپك ها تقویت می كنند. با قرار دادن این بخش ها بر روی اتاقك، كپك ها و قارچ ها شروع به رشد می كنند و اتاقك را می پوشانند. مورچه ها خود در زیر سوراخك هایی كه اندكی از سر آنها بزرگ تر است و در پایین اتاقك جاسازی شده، مخفی می شوند و منتظر شكار می مانند و به محض اینكه حشره بزرگی در اتاقك جای گرفت این مورچه ها به پای آزاد، شاخك ها یا بال های آن حمله ور می شوند و شكار را در امتداد اتاقك به حركت در می آورند تا زمانی كه مورچه های كارگر بتوانند به آن نیش بزنند. پس از این مرحله شكار را به طرف بالای اتاقك هدایت می كنند و در آنجا به قطعه قطعه كردن طعمه می پردازند.