عید است ساقیا قدحی پر شراب کن‌

شاعر بلند شد، ز تبسم وضو گرفت‌
یا ذوالجلال! پیر دلش ذکر <هو> گرفت‌
شاعر کنار حوض مناجات دل نشست‌
شد خیس خلسه و ز خدا رنگ و بو گرفت‌
یک تکه نور،‌روی زمین ریخت از دلش‌
خاک از کرامت …

شاعر بلند شد، ز تبسم وضو گرفت‌

یا ذوالجلال! پیر دلش ذکر <هو> گرفت‌

شاعر کنار حوض مناجات دل نشست‌

شد خیس خلسه و ز خدا رنگ و بو گرفت‌

یک تکه نور،‌روی زمین ریخت از دلش‌

خاک از کرامت دل او آبرو گرفت‌

آمد دچار،‌سمت تماشای سیب سرخ‌

عکسی ز سیب با دلش از رو به رو گرفت‌

یک یا کریم روی وضوی دلش نشست‌

یک بوسه ذکر، از گل لب‌های او گرفت‌

<عید است ساقیا، قدحی پر شراب کن>*

شاعر ز دست ساقی کوثر سبو گرفت‌

<امن یجیب> خواند و علی‌گو به سجده رفت‌

بوی مراد از مدد لطف <او> گرفت‌

* صبح است ساقیا، قدحی پر شراب کن(حافظ)‌

رضا اسماعیلی‌