نقش سازمان های غیر دولتی در کاهش خسارت های ناشی از زلزله

سازمان های غیر دولتی در نظم نوین جهانی علاوه بر اینکه بعنوان نمودی از دموکراسی در جوامع مطرح می­شوند, بعنوان نهادهای موازی دولت بخشی از بار اجرایی دولت را بر عهده می­گیرند با توجه به ماهیت مردمی بودن این سازمان ها, در واقع ارگان نظارتی مردم به فعالیت های دولت در جهت اجرای خواسته های آنها نیز بشمار می­روند

سازمان‌های غیر دولتی در نظم نوین جهانی علاوه بر اینکه بعنوان نمودی از دموکراسی در جوامع مطرح می‌شوند، بعنوان نهادهای موازی دولت بخشی از بار اجرایی دولت را بر عهده می­گیرند. با توجه به ماهیت مردمی بودن این سازمان‌ها، در واقع ارگان نظارتی مردم به فعالیت‌های دولت در جهت اجرای خواسته‌های آنها نیز بشمار می­روند. در مقاله حاضر پس از بحث کوتاهی که در زمینه معرفی سازمان‌های غیردولتی و نیز بحران زلزله در ایران ارائه می­گردد با توجه به نظام ساخت و ساز کشور نقشی که سازمان‌های غیردولتی می­توانند در کنار دولت در جهت کاهش خسارت‌های ناشی از زلزله داشته باشند مطرح می­شود. در پایان راهکارهای اجرایی در زمینه بکارگیری این سازمان‌ها در جهت ارتقای فرهنگی و علمی کشور در جهت مقابله به بحران‌ها ارائه گردیده است.

کشور ایران، بدلیل قرار گرفتن در منطقه خاص تکتونیکی کره زمین، همواره شاهد وقوع زمین‌لرزه‌های مخرب و شدید بوده است. از سوی دیگر بدلیل ساختار اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی حاکم بر آن گاهی شاهد تشدید خسارت‌های ناشی از زمین­لرزه بدلیل سوء مدیریت‌ها و نیز عملکرد نادرست نیروهای مردمی بهنگام وقوع شرایط بحران بوده­ایم. کاهش خسارت‌های ناشی از زلزله در چنین کشوری نیازمند همکاری تمام ارگانهای دولتی و غیر­دولتی با یکدیگر است، چرا که دولت به تنهایی توانایی کنترل آسیب‌هایی در این وسعت و نیز آموزش‌های همگانی و عمومی در سطح جامعه را ندارد. از طرف دیگر در کشور ایران بدلیل وابسته بودن تمام سازمان‌ها وارگان‌های مرتبط با فعالیت‌های عمرانی و ساخت ساز به دولت، امکان نظارت بیطرف بر این فعالیت‌ها وجود ندارد. در این بین سازمانهای غیردولتی می‌توانند به عنوان ناظر بیطرف به نقد فعالیت‌های عمرانی و مراحل مختلف ساخت و ساز و بازسازی‌ها و نیز در مراحل مختلف امداد رسانی و کاهش آلام ناشی از پدیده زلزله و سایر حوادث طبیعی عمل کنند. در این مقاله سعی خواهد شد تا بصورت اجمالی از سه دیدگاه عمده یعنی افزایش منابع، کاهش نیازها و فرماندهی بحران به نقش سازمان‌های غیردولتی در کاهش خسارت‌های ناشی از زلزله در ایران بپردازیم. قبل از پرداختن به نقش سازمان‌های غیر دولتی، ابتدا به ارائه تعاریفی از سازمان‌های غیردولتی، بحران و مدیریت بر بحران، بحران‌های پس از زلزله در ایران، و نیز ارائه تصویر کلی از نظام حاکم بر ساخت و ساز در ایران می­پردازیم. سپس با توجه به تعاریف فوق، در ادامه به بررسی نقشی که سازمان‌های غیردولتی دراین مسیر می‌توانند داشته باشند خواهیم پرداخت. در قسمت نتیجه‌گیری، پیشنهادهای عملی جهت پررنگتر شدن نقش سازمان‌های غیردولتی ارائه می­گردد.

۱) سازمان‌های غیردولتی[۱]

در تعاریف جهانی سازمان‌های غیردولتی شامل جمعیت‌ها، گروه‌ها و نهادهای انسانی و خود جوش و بر آمده از مردمی هستند كه مهمترین شاخصه خود را در استقلال از دولت تبیین می‌نمایند. امروزه سازمان‌های غیر دولتی با فعالیت غیر انتفاعی و داوطلبانه در جهت رفاه و خدمات عمومی به انجام فعالیت می­پردازند. این سازمان‌ها بنابر تعریف بانك جهانی در كاهش دردها و افزایش منافع فقرا و حفظ محیط زیست، تامین خدمات اجتماعی و توسعه اجتماع ملی فعال هستند. این سازمان‌ها در تمام عرصه‌های ملی و بین المللی فعالیت می‌نمایند. بطور مثال نقش موثر شهروندان در اداره امور خود در محدوده یك شهر در چارچوب سازمان‌های غیردولتی و مدنی قابل تصور است. شهروندان در این مشاركت فعال صاحب تجربه، تخصص و آگاهی و در توسعه اجتماعی توانمند می­گردند. دامنه فعالیت این سازمان‌ها از امور امدادی، رفاهی، و مذهبی تا دفاع از حقوق بشر، پناهندگی و توسعه علوم و تكنولوژی و امور زنان و جوانان را شامل می­گردد. سازمان‌های غیر دولتی كانال ارتباطی بین مردم و دولت هستند و نقش موثری در رشد و بلوغ اجتماعی بازی می­نمایند. هر شخصی به دور از تعصبات نژادی، فرهنگی، جنسی و یا اعتقادات مذهبی فقط با پذیرفتن آرمان‌های خاص تشكل می­تواند عضو سازمان‌های غیردولتی گردد[۱].

جامعه مدنی جامعه‌ای است كه در آن روابط مردم با هم و مردم با دولت و نهادهای دولتی از یكسو و بالعكس بر اساس قانون تنظیم و مرتب گردیده است که سازمان‌های غیر دولتی شفاف‌ترین نهادهای جامعه مدنی می‌باشند.

اگر بخواهیم ویژگی‌های یک سازمان غیردولتی را بصورت خلاصه بشماریم عبارت خواهد بود از:

۱ ) خود جوش هستند .

۲ ) دارای اساسنامه، اهداف، تشكیلات و ساختاری مشخص می‌باشند.

۳ ) غیرانتفاعی بوده و به داوطلبین و اعضای آن سودی تعلق نمی‌گیرد.

۴ ) حزب یا تشكل سیاسی نبوده و به هیچ یك از احزاب و یا تشكل‌های سیاسی وابستگی ندارند.

۵ ) اعضای آن افراد داوطلب می‌باشند.

۶ ) عضوپذیرند و برای عضویت شرایط خاصی جز پذیرش مفاد اساسنامه و علاقه‌مندی به كار داوطلبانه در آن سازمان وجود ندارد.

۷ ) كلیه اقدامات و فعالیت‌های آنها بصورت علنی و آشكار می‌باشد و عملكرد شفافی دارند.

۸ ) وضعیت مالی این سازمان‌ها كه شامل درآمدها و هزینه‌ها است، روشن، مشخص و قابل دسترس برای اعضا و سایرین می‌باشد.

۹ ) هدف این سازمان‌ها كمك به بهبود وضع جامعه، حفظ منافع ملی و مصالح عمومی كشور می‌باشد.

۱۰ ) به هیچ سازمان و یا نهاد دولتی وابسته نمی‌باشند.

۱ـ۱) سازمان‌های غیر دولتی در ایران

با وجود اینکه فعالیت‌های مردمی و خودجوش در کشور ایران، سابقه‌ای بسیار طولانی دارد، تا کنون این فعالیت‌ها نتوانسته‌اند که خود را با تعاریف جدید منطبق کنند و یا نقش عمده‌ای را در هدایت و اداره کشور ایفا نمایند. در حال حاضر فعالیت‌های داوطلبانه در ایران به دو گونه عمده شکل می­گیرد. اولی در قالب سنتی که بیشتر شامل هیات‌های عزاداری و نهادهای مذهبی است و دومی فعالیت‌هایی است که بر اساس تعاریف جدید از سازمان غیردولتی و بصورت سازمانی شکل می­گیرند.

جدای از ماهیت و هدف هر کدام از این فعالیت‌ها و نهادها، آنچه که مهم می‌باشد، توانایی از سازمان‌ها و نهادها در بکار گیری توانایی مردم بصورت داوطلبانه است که در صورت تعریف صحیح می­توانند هدایت کننده بزرگترین سرمایه اجتماعی که مشارکت مردم در شرایط مختلف است باشند.

۲) تعریف بحران و مدیریت بحران

بحران عبارتست از عدم انطباق بین نیازها و منابع. بدین معنی که در شرایط عادی، توازن بین نیازهای جامعه از یک طرف و توانمندی‌ها و منابع موجود از طرف دیگر برقرار است. با بروز شرایط بحرانی که می­تواند نتیجه بروز هر اتفاق غیرعادی و پیش بینی نشده طبیعی و غیر طبیعی همچون زلزله، سیل، طوفان‌های بزرگ، جنگ و ... باشد، بدلیل شرایط خاصی که بر جامعه تحمیل می­شود، دیگر شاهد توازن بین نیازها و منابع نخواهیم بود.

با بروز شرایط بحرانی توانمندی‌ها بدلیل آسیب دیدگی زیر ساخت‌ها بشدت کاهش می­یابد که معمولاً با روانه کردن کمک به مناطق بحران زده سعی در جبران این افت منابع می­کنند. از سوی دیگر، با وجود اینکه تعداد نیازها در شرایط بحرانی بسیار محدود می­شود، ولی میزان تقاضا برای همین تعداد اندک نیازها آنچنان افزایش می­یابد که بار بسیار زیادی را به جامعه تحمیل می­نماید.

برای مثال در یک منطقه آسیب دیده از زلزله، با تخریب و از بین رفتن انبارها و راه‌های ارتباطی توان ارائه خدمات کاهش می­یابد. نیاز به برخی موارد همچون امکانات ورزشی و تفریحی بصورت موقت از بین رفته و حجم بسیار بالایی از تقاضا برای نیازهای اولیه از جمله خوراک، پوشاک، سرپناه موقت و ... ایجاد می­گردد.شکل ۱ بصورت شماتیک رابطه بین عرضه و تقاضا در شرایط عادی و بحرانی را نشان می­دهد.

شکل ۱: دیاگرام نیازها و منابع – بالا: شرایط عادی، توازن بین نیازها و منابع - پایین: شرایط بحرانی، افزایش یکباره نیازها، کاهش منابع و در نتیجه بهم خوردن توازن بین عرضه و تقاضا.

۲-۲ )کاهش نیازها

۲-۳) جابجایی تکیه­گاه (فرماندهی بحران)

۲-۱) افزایش منابع:

بررسی عملکرد در بحران‌های گذشته در ایران نشان می­دهد که توجه و هدف کلی بر مبنای افزایش منابع بوده است. یعنی مدیران دولتی، تمام تلاش خود را در جهت سرازیر کردن خیل کمک‌های مردمی و دولتی در منطقه بحران زده نموده­اند و تا کنون کوچکترین توجهی به کاهش نیازها و یا جابجایی تکیه گاه برای کنترل بحران در ایران نکرده‌ایم. تجربه­های گذشته نشان می‌دهد که فقط با عرضه اقلام مورد نیاز و بدون داشتن برنامه‌ریزی دقیق در جهت توزیع و ... بسیاری از این کمک‌ها عقیم مانده و به نحو صحیحی به دست نیازمندان نخواهد رسید.

۲ـ۲) کاهش نیازها:

بی گمان تمامی مسئولین و نیروهای درگیر در امر مدیریت بحران تمرکز خود را بر مردم آسیب دیده متمرکز می­کنند و بر اساس نیازهای آنهاست که به شرح عملکرد خود می­پردازند لذا برای آنکه به امر کاهش نیازها بپردازیم می­بایست در ابتدا با مستند سازی وقایع گذشته در خصوص بحرانهای پیش آمده در ایران به توصیفی از شرایط بوجود آمده در آن زمان برسیم، در اینصورت آنچه در ابتدا برای همه روشن خواهد شد عدم آگاهی مردم آسیب دیده در خصوص حفظ جان خود و خانواده تحت سرپرستی آنها است که ایجاد این آگاهی، مستلزم آموزش قبل از زلزله است. اگر ساکنان یک مجتمع مسکونی یا ساکنان یک محله آموزش‌های مدون و یکسان مقابله با زلزله و شرایط بحران را دیده باشند، پس از زلزله بسادگی توانایی ایجاد امنیت، تامین سرپناه موقت، انجام مراحل اولیه زنده یابی و ... را خواهند داشت. از طرف دیگر، چون از قبل خود را برای زلزله آماده کرده اند با استفاده از طرحهایی همچون "کیف زلزله" امکان تامین نیازهای خود را در روزهای اول بحران خواهند داشت. بدین ترتیب، نیازهایی که باید در شرایط بحران تامین شوند، قبل از بروز بحران و با استفاده از آموزش‌های اولیه تامین خواهند شد.

۲ـ۳) جابجایی تکیه گاه:

فرماندهی بحران صحیح، جابجا کننده تکیه گاه به سمت نیازها و در نتیجه کمک به برقراری تعادل دوباره بین عرضه و تقاضا می‌باشد. حرکت تکیه گاه در حقیقت طراحی برنامه جامع مدیریتی و اجرای آن است که میتواند به بحران با دید کلان نگاه نموده و به جزء برای هر قسمت تعریفی دقیق و اجرایی داشته باشد بطور مثال می‌توان به بالا بردن دانش فنی گروه‌های امدادگر اشاره کرد که با استفاده کردن از نرم افزارها و سخت افزارهای مورد نیاز و یک برنامه مدیریتی قوی بتوانند با حداقل نیروهای تحت امر و تجهیزات سالم بر جای مانده از زلزله، عملیاتی فراتر از توانایی معمول داشته باشند. علاوه بر این مدیریت بر مسیرهای مواصلاتی و یا تامین امنیت در یک منطقه آسیب دیده نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و هماهنگی کامل بین نهادهای عمل کننده است.

۲-۳-۱) مدیریت بحران سنتی در ایران

در دید کلان به امر مدیریت بحران متوجه می­شویم که معمولاً بصورت سنتی مراحل زمانی زلزله را به سه مرحله قبل، حین و پس از زلزله تقسیم بندی می­کنند:

از سوی دیگر در کشور ما همواره تصور بر این بوده است که مدیریت بر بحران فقط متخص پس از وقوع بحران است و هیچ نیازی به آمادگی برای مقابله برای مدیریت بر بحران نیست و تمام تصمیمات بصورت همزمان گرفته می­شود. یعنی تمام مدیرانی که تا زمان وقوع زمین لرزه کوچکترین آموزشی در زمینه همکاری به هنگام بحران و ... ندیده­اند، با وقوع زلزله، در ستاد بحران تشکیل شده، حاضر می­شوند. این نظامی بوده است که تا کنون در کشور ما جاری بوده که نتایج عملکرد بر اساس چنین روشی را می­توانیم از زلزله­های گذشته و عملکردهای گذشته شاهد باشیم.

در صورتی که تمام برنامه‌های اجرایی مدیریت‌ها می­بایست برای مواقع بحرانی از قبل طراحی و تمرین شده باشند. همانگونه که تمام مقاوم سازیها و ایمن سازیها باید قبل از وقوع زلزله انجام پذیرد. آنچه که برای بعد از زلزله می­ماند عملکرد صحیح بر اساس برنامه ریزی‌های از قبل تهیه شده و استفاده بجا، بموقع و صحیح از مواد و ملزومات آماده شده برای شرایط بحرانی است.

۳) بحران‌های پس از زلزله در ایران

پدیده زمین لرزه یک واقعه طبیعی است که از نظر متخصصان به هیچ عنوان بخودی خود خطر ساز نمی­باشد، بلکه این دست سازهای بشری هستند که بهنگام وقوع زلزله بدلیل سست بودن و عدم انطباق آنها با دستورالعمل‌های ساخت و ساز، باعث ایجاد خسارت‌های مالی و جانی می‌گردند.

مهدی وجودی، دبیر جمعیت کاهش خطرات زلزله ایران

علیرضا سعیدی، کارشناس مدیریت بحران جمعیت کاهش خطرات زلزله ایران

منابع و مراجع:

۱. تعاریف مربوط به سازمان‌های غیر دولتی از منابع مختلفی جمع بندی شده است از جمله انتشارات "مرکز توانمند سازی سازمان‌های غیر دولتی ایران"

۲."آشنایی با بحران‌های پس از زلزله در ایران"، جمعیت کاهش خطرات زلزله ایران، ۱۳۸۳

۳. پایگاه اطلاع رسانی جمعیت کاهش خطرات زلزله ایران: www.EHRSI.com

---