کودک‌تان پیش شما می‌خوابد؟

● ارزیابی ۸ باور رایج والدین درباره خواباندن کودکان در اتاق خود
کم نیستند مادرهایی که نوزادشان را تا حوالی ۶ ماهگی در رخت‌خواب خودشان می‌خوابانند. دلیل این کار معمولا مشکلات …

ارزیابی ۸ باور رایج والدین درباره خواباندن کودکان در اتاق خود

کم نیستند مادرهایی که نوزادشان را تا حوالی ۶ ماهگی در رخت‌خواب خودشان می‌خوابانند. دلیل این کار معمولا مشکلات خواب کودک و بیداری‌های مداوم شبانه است. بد نیست با برخی از باورهای درست و غلطی که در این زمینه وجود دارد، آشنا شویم.....

۱) اینکه در کنار نوزادمان بخوابیم امری کاملا طبیعی است

نه! این بستگی به فرهنگی دارد که با آن بزرگ شده‌اید. در کشورهای آسیایی و آفریقایی به ویژه در هند و چین خواباندن کودک پیش خود امری طبیعی است و همان‌طور که زنان در طول روز نوزاد خود را به پشت می‌بندند، در شب هم پیش خود می‌خوابانند و این موضوع بیشتر به دلیل کمبود جاست. ضمن اینکه اکثر زنان آسیایی و آفریقایی جدا از همسران خود می‌خوابند و از زدن عطر به خود نیز برای آزار ندیدن کودک خودداری می‌کنند.

۲) خواباندن نوزاد پیش خودمان، تا سن ۳ماهگی، خوب است

بله، درست است؛ محققان می‌گویند ۹ ماه اول بعد از تولد، دقیقا تکرار ۹ ماه زندگی رحم است. در سه ماهه نخست در رحم بند ناف رشد می‌کند و در شش ماه بعدی جنین مرتب بزرگ‌تر می‌شود. در زندگی بعد از تولد نوزاد در سه ماهه نخست به ساختن روابط اجتماعی می‌پردازد و ارتباط او با بدن مادر حتی در طول شب به او این اجازه را می‌دهد تا ارتباط بهتری با جهان خارج برقرار کند. نوازش‌های مادر، بوی او، صدای او در ۳ ماهه نخست امنیت درونی به او می‌دهد.

۳) برای شیر دادن به کودک بهتر است او را در رخت‌خواب خود بخوابانیم

بله، درست است؛ نوزاد نباید برای شیر خوردن لزوما گریه کند. بودن مادر در کنار نوزاد سبب می‌شود شیر راحت و سریع کنار او باشد. در ضمن این موضوع برای مادر هم خوب است زیرا می‌تواند بدون بلند شدن در حالت نیمه خواب به نوزاد شیر بدهد.

۴) خواباندن کودک در رخت‌خواب والدین خطرناک است

بله، درست است؛ خطر له کردن یا خفه شدن ناگهانی کودک در حین خواب در کنار والدین وجود دارد. به افرادی که خواب سنگین دارند یا خیلی خسته می‌شوند و اهل خوردن الکل و داروهای خواب‌آورند توصیه می‌شود هرگز این کار را انجام ندهند. بهتر است تنها مادر و نوزاد روی تختی بزرگ بخوابند و یک طرف را به دیوار چسبانده و نوزاد را سمت دیوار بگذارند. دمای اتاق بهتر است ۱۹ درجه باشد و ملحفه اضافی دور کودک پیچیده نشود.

۵) خواباندن نوزاد کنار خودمان در یک سال اول زندگی‌اش باعث می‌شود او راحت‌تر بخوابد

نه، اشتباه است؛ خیلی طبیعی است که کودک ۶ماهه در طول شب از خواب برخیزد. هرچه کودک به شما نزدیک‌تر باشد احتمال برخاستن‌های شبانه او بیشتر است! یک کودک یک ساله از تاریکی نمی‌ترسد، این والدین هستند که گمان می‌کنند تاریکی و تنهایی او را می‌هراساند. در واقع والدین با خواباندن کودک یک ساله کنار خود، اضطراب شبانه خود را کاهش می‌دهند نه اضطراب کودک‌شان را. نباید فراموش کرد که کودک عروسک والدین نیست!

۶) از ۳ماهگی به بعد باید کودک در تخت خودش بخوابد

بله، درست است؛ بهتر است به تدریج جدا کردن کودک از خود را آغاز کنید و او را در تخت خودش کنار تخت خودتان بخوابانید. به این ترتیب دسترسی مادر به کودک‌اش‌ در طول شب راحت‌تر است و کودک هم می‌تواند تنها و راحت در تخت خود بخوابد. به تدریج می‌توان تخت کودک را از تخت والدین دور کرد و بعد به اتاق دیگری انتقال دارد. البته ابتدا این کار کمی سخت خواهد بود زیرا مادر باید با صدای کودک از تخت خود برخیزد وچون کودک به اتاق جدید عادت ندارد چند شبی مدام بیدار می‌شود اما به زودی به موقعیت خود عادت می‌کند و از شش ماهگی به بعد جدا کردن اتاق‌ها توصیه می‌شود.

۷) اگر کودک مدام شب‌ها گریه ‌کند معنایش این است که آماده جدا شدن از والدین‌اش نیست

نه، اشتباه است؛ برخی والدین فکر می‌کنند هیچ‌وقت برای جدا شدن زمان خوبی نیست! کاملا طبیعی است که وقتی کودک را به اتاق دیگری انتقال می‌دهید احساس منفی دارد. این احساس روی کودک تاثیر گذاشته و سبب بروز گریه و بی‌قراری در او می‌شود.

۸) کودک، به وقتش، تمایل به تنها خوابیدن را از خودش نشان خواهد داد

نه، اشتباه است. قبل از به حرف آمدن و حرکت، والدین باید او را از خود جدا کنند و برای او محدودیت‌هایی قایل شوند. هرچه کودک بیشتر با والدین خود بخوابد بیشتر دچار مشکلات خواب می‌شود. در ضمن هم‌خوابی با کودک می‌تواند به رابطه والدین نیز صدمه بزند.

‍منبع: Top Sante

ترجمه: سمیه مقصودعلی