می‌خواهید باور کنید یا نکنید ما داریم روی یه کنجد زندگی می‌کنیم

ما آدم‌ها داریم توی دنیای خیلی خیلی‌خیلی بزرگ زندگی می‌کنیم، منظورم از دنیا فقط کره زمین نیست، کره زمین اگرچه خیلی بزرگه اما توی دنیای خیلی خیلی خیلی بزرگ به اندازه یه دونه …

ما آدم‌ها داریم توی دنیای خیلی خیلی‌خیلی بزرگ زندگی می‌کنیم، منظورم از دنیا فقط کره زمین نیست، کره زمین اگرچه خیلی بزرگه اما توی دنیای خیلی خیلی خیلی بزرگ به اندازه یه دونه کنجد که روی سنگک می‌پاشن هم نیست.

ما آدما با همه آرزوهایی که داریم روی یه دونه کنجد داریم زندگی می‌کنیم.

بچه‌ها روی یه دونه کنجد دارن مدرسه می‌رن، بزرگترهاشون روی یه دونه کنجد کار می‌کنن، چه ساختمونای بزرگی که به چشم ما هیولان اما روی یه دونه کنجد ساخته شده است.

آدما روی یه دونه کنجد یقه همدیگر رو می‌چسبن و با هم دعوا و قهر می‌کنن.

روی یه دونه کنجد چه دعواهایی که نمی‌شه، روی یه دونه کنجد خیلی‌ها سر هم کلاه می‌ذارن، به همدیگه دروغ می‌گن. بعضی‌ها اشک بعضی‌ها‌رو درمی‌آرن. اگر می‌خواهید بدونید دنیا چقدر بزرگه، به این فکر کنید که نور بعضی از ستاره‌ها ۱۰ میلیارد سال نوری طول می‌کشه به زمین برسه.

می‌دونید این یعنی چی؟ یعنی نور که ۳۰۰ هزار کیلومتر در ثانیه سرعت داره (نور می‌تونه توی یه ثانیه ۸ بار کره زمین‌رو دور بزنه، یعنی وقتی شما می‌گویید یک، نور از روی تمام قاره‌ها و اقیانوس‌های دنیا رد شده اونم نه یک بار و دوبار، هشت بار) ۱۰ میلیارد سال طول می‌کشه به ما برسه.

فکرش را بکنید،۱۰ میلیارد سال یعنی ۱۰ هزار میلیون سال، هر میلیون سال هم یعنی هزار تا هزار سال، هر هزار سال هم یعنی ۱۰ تا صد سال، یعنی اگر عمر یه آدم به صد سال برسه ۱۰ تا عمر یک آدم.

نور اون ستاره‌ای که ۱۰ میلیارد سال نوری با ما فاصله داره ۱۰ میلیارد سال طول می‌کشه به ما برسه، پس وقتی ما به آن ستاره داریم نگاه می‌کنیم داریم ۱۰ میلیارد سال قبلش‌رو می‌بینیم. اگرچه ما با چشم خودمون نمی‌تونیم این ستاره‌ها و کهکشان‌ها را ببینیم.

شاید اصلاً الان اون ستاره دیگه نباشه، ممکنه اون ستاره سوخته و تموم شده باشه اما چون از ما دوره اگه ستاره همین الان تموم بشه، ما تازه خبرش‌رو ۱۰ میلیارد سال دیگه می‌تونیم بشنویم و ببینیم چون خبر سوختن اون ستاره را نور باید برامون بیاره، نور هم که ۱۰ میلیارد سال طول می‌کشه به ما برسه.

پس وقتی به آسمون نگاه می‌کنید دارید به ستاره‌هایی نگاه می‌کنید که ممکنه اون جوری که شما می‌بینید نباشن. نور خورشید هشت دقیقه طول می‌کشه به زمین برسه، پس ما وقتی به خورشید نگاه می‌کنیم هشت دقیقه پیش خورشید را می‌بینیم.

می‌بینید آسمان چه اندازه‌های بزرگی به آدم‌ها می‌دهد. اگر آدم‌ها همیشه به این موضوع فکر می‌کردند که در چه جای بیکرانی زندگی می‌کنند، جایی که بین میلیاردها میلیارد ستاره و کهکشان، زمین یه کنجد کوچک سنگک هم نیست، شاید اون وقت دیگه روی یک کنجد سر چیزهای کوچک قهر و دعوا نمی کردند.