پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
جنگ نرم چیست
جنگ نرم چیست؟
از دیدگاه تئوریسین ها جنگ نرم، استفاده دقیق از تبلیغات و رسانه هایی است که هدف اصلی آن تأثیر گذاری بر عقاید، احساسات، تمایلات رفتاری دشمن و یا حتی دوست برای شستشوی مغزی و دگرگونی فکری و فرهنگی آنان جهت سوء استفاده از آنان می باشد.
جنگ نرم در طول یک فرایند تدریجی ، دراز مدت ، غیر مستقیم و پنهانی ارائه می شود .و در خیلی از موارد جامعه مورد هدف جنگ نرم از برنامه ها و اهداف رسانه چیزی نمی داند و غافل است.
جنگ نرم در قالب های رسانه ای، آموزشی ، تفریحی، خبری، تبلیغاتی، ورزشی، فیلم و مستند و بازی و پویا نمایی (انیمیشن) و غیره ارائه می شود.
وسایل ارتباط جمعی مانند رادیو، تلویزیون، روزنامه، آژانس های خبری، ماهواره ها و اینترنت و سایت ها و.گوشی های همراه و از مهم ترین ابزار های جنگ نرم و انتشار آن است.
یکی از راه های نفوذ افکار دشمن در جنگ نرم متقاعد سازی یا جلب رضایت بیننده و گیرنده است.آن هم با شیوه های روان شناختی و مرموز تبلیغاتی القایی انجام میشود . .
برخی دیگر از ابزار های جنگ نرم عبارت اند از: اسباب بازی ها، موسیقی، بازی های رایانه ای، فست فود ها ، انواع لباس های وارداتی در بوتیک ها و پاساژها، نوع پوشش ها و مُد های مو و لباس و لوازم آرایش و عکس ها و آرم ها و علائمی که روی تی شرت هانقش می بندد .
و نیز اشاعه فحشا، بی حجابی ، بی حیایی ، قمار، مشروبات الکلی، فیلم های ماهواره ای ، اشتغال زنان در همه جا، اعتیاد به مواد مخدر و ، پارتی های شبانه و عادی سازی روابط زن و مرد و اختلاط ها.ابزارهای جنگ نرم است..
جنگ نرم برای نابود کردن فرهنگ خانواده
الف: یکی از شیوه های موثر در افزایش طلاق و متلاشی شدن اساس خانواده ها که با تبلیغات و فیلم ها و چشم و هم چشمی ها رواج می یابد ، اشاعه اباحی گری است ، یعنی زیبا نشان دادن رفتارهایی که ارتکاب آن نزد مردم زشت است.، و برعکس یعنی تحریکاتی که قرآن درباره وساوس شیطان علیه انسان ها انجام می دهد. .
اباحی گری یعنی بی ارزش دانستن حلال و حرام ، و اشاعه فساد. و فحشا، و بی قیدی نسبت به مبانی ارزشی دینی ، ایجاد انحرافات اخلاقی، گسترش روابط نامشروع خیابانی ، روابط آزاد و بی ضابطه با جنس مخالف از مهم ترین راه های ترویج اباحی گری است.[۲]
جنگ نرم و نابود کردن فرهنگ دینی :
از جمله شیوه های جنگ نرم استعمار علیه فرهنگ ها و ادیان الهی ، ترویج بدعت ها و مسلک های انحرافی و شیطانی است، شبهه افکنی، استحاله و تحریف کردن فرهنگ و اعتقادات مردم، از بین بردن معنویات و خداخواهی ، گسترش فرقه های ضّاله و گمراه کننده و تولید مسلک های مصنوعی و دروغین و عرفان کاذب و عقاید شبه اسلامی و خشن نشان دادن چهره زیبای اسلام پیامبر است.، مثل فرقه های شبه اسلامی و آمریکایی داعش ونیز ترویج مکاتب اصالت انسان (اومانیسم) به جای اصالت خدا، و تبلیغ فرقه های شیطان پرستی و نماد های آن، و گسترش موسیقی های تند و مبتذل.است.(در یک آمار دولتی حدود ۱۰۰ فرقه ضّاله ی غیر رسمی در ایران اشاره شده که در منازل و محافل خصوصی فعالند و مردم را گمراه می کنند.)
مسائل دیگری از قبیل یوگا، موسیقی درمانی، رقص درمانی ، تجسّم خلّاق، ترویج اعتیاد به سیگار و مواد مخدرو قلیان، الکل ، سکس و خشونت و غیره از برنامه های دیگر جنگ نرم علیه ملت هاست.
ترویج پوچ گرایی ، گرایش به صوفی گری و درویشی، رواج شیطان پرستی در میان جوانان ، موسیقی متالیکا و ساز گیتار با مفاهیم و آهنگ های ضدّ دینی و اخلاقی ، ترویج خونخواری و خشونت و استفاده از روان گردان ها در مراسم و محافل هفتگی و زیر زمینی نیز از اهداف جنگ نرم است.که هدفش استحاله فرهنگی است.
جنگ نرم دراندیشه امام چیست؟
در آثار امام خمینی(ره) اصطلاح «جنگ نرم» دیده نمی شود. تنها موردی که واژه های «جنگ» و «نرم» در آثار ایشان وجود دارد در کتاب چهل حدیث است که آن هم با فاصله یک کلمه دیده می شود و نقل حدیثی از حضرت امام صادق(ع) می باشد که از قول حضرت امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: «ای دانشجو، دانش دارای فضایل فراوانی است. پس سر آن فروتنی، و چشم آن بیزاری از حسد، و گوش آن ادراک، و زبان آن راستگویی... راهبر آن وفا، و جنگ افزارش نرم زبانی؛ و شمشیر آن خشنودی...است» ولی به جای واژه جنگ نرم مفهوم آن در آثار ایشان فراوان است که تعدادی از آنها فلسفی، تعدادی عرفانی و برخی مفهومی اخلاقی دارد؛ و تعدادی نیز حامل بار سیاسی می باشد. به عنوان نمونه مطالب زیر که سخن از «جنگ قلم» و «جنگ اعصاب» می باشد، در معنای جنگ نرم اصطلاحی قلمداد شدنی است: «الآن خوف از این دشمنها بیشتر از خوف از محمد رضا [است، با] محمد رضا جنگ بود و نزاع بود و زد و خورد بود، و- بحمد اللَّه- زدید و بیرونش کردید؛ حالا جنگ نیست. الآن جنگ قلم است. الآن جنگ اعصاب است. آن جنگ نیست که آسان است. الآن یک همچو جنگی هست که در خارج و داخل قلمها را برداشته اند و می خواهند بر ضد اسلام چیزی بنویسند؛ نه بر ضد من و شما و زید و بکر؛ بر ضد اسلام! اینها از اسلام می ترسند؛ از من و تو نمی ترسند، اینها از اسلام می ترسند. اسلام بود که جوانهای ما را غلبه داد بر توپ و تانک و همه چیزها؛ بر همه قدرتها ملت ما را غلبه داد، اگر این پاسبانهای ما بعد از این غلبه، یک کاری بکنند که اسباب شکست اسلام بشود، این مسئولیتش غیر مسئولیت آدمکشی است؛ غیر مسئولیت گناههاست، این یک گناهی است که قابل بخشیدن نیست.
ولی مهمتر اینکه انقلاب اسلامی که به نحوی علیه سلطه یک نظام سیاسی وابسته به غرب سیاسی بود، نه توسط جنگ مسلحانه که توسط شعار و اعتصاب که جزو مصادیقی از جنگ نرم می باشد، ساقط شد. جالب آنکه درست یک ماه قبل از پیروزی انقلاب یعنی روز 22 دی ماه 57 خبرنگار تلویزیون ایتالیایی «آر.ای.آی» در مصاحبه ای از امام(ره) پرسید: [اخیراً شما نماینده دولت لیبی را به حضور پذیرفته اید. گفته می شود به شما کمک مالی کرده اند. آیا صحیح است؟ اگر صحیح نیست چه دلیلی دارید؟] امام در پاسخ گفتند: « نماینده لیبی آمده است اینجا لکن در مسائل دیگری با من صحبت کرده است و اصلًا صحبت مسائل مالی نشده است. نه لیبی و نه کشورهای دیگر به من کمک مالی نکرده اند و من احتیاج به کمک مالی ندارم. من با شاه با یک قلم و چند صفحه کاغذ مبارزه می کنم و اگر من یک وقت محتاج به کمکی باشم ملت من به من کمک خواهد داد.»
حال اگر مبارزه ای که با قلم و کاغذ انجام م یشود، مصداق جنگ نرم باشد، امام خمینی(ره) نیز از این وسیله استفاده کرده و آن را در مقابل سلطه گران جایز دانسته اند. البته یک نوع دیگر از جنگ نرم نیز وجود دارد که عامل جنگ شناخته شده نیست و فقط اثرات آن احساس یا دیده می شود. مثل شایعه پراکنی برای سست کردن مردم نسبت به عقاید دینی یا دلسرد کردن آنها از دخالت در امور اجتماعی و سیاسی خودشان که در این مورد می توان از مبانی اندیشه ای امام(ره) اینگونه برداشت کرد که این نوع جنگ نرم را حتی اگر توسط مؤمنین به عقاید اسلامی انجام شود، غیر اخلاقی و غیر شرعی می دانستند.
