اندرز دهنده ی خاموش

قبر خانه تنهایی, سرای ترس و دلتنگی, زادگاه و موطن تاریکی است ملازم آن در بیخوابی و ساکن آن در خاموشی یار و همدم وی ناله و فریاد, خونابه و کرم است خانه مردگان, جای حسرت و افسوس و غصه هاست

سپاس و ستایش خدای یکتا را، درود و سلام خدا بر حضرت محمد (صلی الله علیه و آله وسلم) و آل و اصحاب او.

اما بعد:

قبر خانه تنهایی، سرای ترس و دلتنگی، زادگاه و موطن تاریکی است ملازم آن در بیخوابی و ساکن آن در خاموشی. یار و همدم وی ناله و فریاد، خونابه و کرم است. خانه مردگان، جای حسرت و افسوس و غصه‌ هاست.

ـ قبر:

پیامبر (صلی الله علیهو آله وسلم) درباره‌ اش فرمود: «إن القبر أول منازل الآخرهٔ، فإن نجی منه فما بعده أیسر منه، وإن لم ینج منه فما بعده أشد منه».« قبر اول منزل از منازل آخرت است، پس اگر فرد از آن نجات یافت بعد از آن (دنباله آن) آسانتر است، و اگر از آن رستگار نشد بعد از آن سخت‌ تر است.»

باز پیامبر (صلی الله علیه وسلم) در درباره آن فرموده: «ما رأیت منظراً قط إلا والقبر أقطع منه». هیچ منظره ‌ای را از قبر سخت ‌تر و ناخوشایندتر ندیده‌ ام.

قبر خانه‌ای است که بعد چند لحظه یا چند ساعت و یا چند سال دیگر بطرف آن کوچ خواهی نمود و مسلمان شکی در آمدن این لحظه ندارد.

ـ قبر:

منظره ایست که با آن دلها نرم و چشمها گریان می‌ شوند. انسان را نسبت به دنیا بی‌علاقه و به آخرت ترغیب و علاقه ‌مند می‌نماید. یادآور مرگ، در هم کوبنده لذات و خوشیها. جدائی کننده جمعیتهاست. پند و عبرت و بیداری از غفلت را یاد می دهد.

ـ قبر:

با بی‌ صدایی زندگان را پند می ‌دهد. تا آینده را بیاد آورند و بیشتر برای آخرت و معاد آماده شوند. پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) فرمود: «کنت نهیتکم عن زیارهٔ القبور، فزوروها، فإنها تذکر الآخرهٔ». شما را از زیارت قبور نهی کرده بودم، از این به بعد آنها را زیارت کنید، «به زیارت قبرها بروید» چون یاد آور آخرت است.

در آنجا قبر می ‌پرسد کجاست ثروت و سامان؟ کجاست زیبائی و فربندگی؟ تندرستی و نیرو کجاست؟ بیماری و ناتوانی «سستی» کجاست؟ کو توانایی و قدرت؟ سلطه و عظمت کجاست؟ تضرع و فروتنی یا خواری کجایند؟ آری قطعاً قبر جسمهای نازک و توانگری را که همواره در نعمت بودند و بوی عطر از آنها بر می ‌خواست می‌ فشارد، و چه کاری که با آنها می‌ کند؟!

در داخل قبر چهره ‌های فریبنده، دستهای ستمکار، زبانهای دروغگو، چشمهای خائن و دلهای سیاه به جمجمه و استخوانهای پوسیده تبدیل می ‌شوند. و بجز اعمالی که صاحب قبر پیش از خود فرستاده چیزی باقی نمی‌ ماند «تنها کارهای نیک انسان در دنیاست که در قبر بداد او می ‌آید».

پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) به اصحاب و یاران خود می ‌فرمود: «استعیذوا بالله من عذاب القبر فإن عذاب القبر حق»؛ از عذاب گور بخدا پناه ببرید همانا عذاب قبر حق است.

و پیامبر می‌ فرماید: «إن هذه القبر مملؤهٔ ظلمهٔ علی أهلها وإن ‌الله عزوجل ینورها لهم بصلاتی علیهم».همانا این قبرستانها بر ساکنینش بسیار تاریک است، خداوند عزوجل بوسیله درود و دعای من برایشان آن را روشن و نورانی می ‌گرداند.

برادر جان! قبر همان اندرز دهنده ساکت است. اندرزها و پندهای آنرا شنیدی حال چه چیزی برایش مهیا نموده ‌ای؟ آیا کردار نیک و عمل صالحی که شما را از ترس و عذاب آن نجات دهد برای داخل قبر آماده نموده ‌ای؟ یا اینکه بی ‌خبری از اینکه روزی به آنجا خواهی رفت؟

برادرم! بهتر است خود را برای آن روز آماده کنی «توشه ‌ای برای آن روز داشته باشی» تو می ‌توانی کارهای نیک انجام دهی و نیک باشی. باقیمانده عمر خود را غنیمت شمار. این زندگی فرصتی است برای نجات «در آنجا»، برخیز و کمر همت ببند و تصمیم بگیر که از این به بعد نیک باشی و نیکی کنی، قبل از اینکه بهنگام مرگ پشیمان و شرمنده شوی که فایده ‌ای ندارد.

طه طاهایی