تو باب الحوائجی

مرد صالحی در كربلا سكونت داشت، پسرش كه او نیز فرد پاكی بود بیمار سخت شد، پدر او را شب به كنار حرم حضرت ابوالفضل (علیه السلام) آورد و متوسّل به آن حضرت گردید و مخلصانه از او خواست …

مرد صالحی در كربلا سكونت داشت، پسرش كه او نیز فرد پاكی بود بیمار سخت شد، پدر او را شب به كنار حرم حضرت ابوالفضل (علیه السلام) آورد و متوسّل به آن حضرت گردید و مخلصانه از او خواست شفای فرزندش را از درگاه خدا بخواهد. هنگامی كه صبح شد، یكی از دوستان آن مرد صالح، نزد او آمد و گفت : من امشب خواب عجیبی دیده ام كه می خواهم بازگو كنم و آن اینكه:

در خواب دیدم حضرت عباس (علیه السلام) شفای پسرت را از درگاه خدا، مسئلت می كند، در این هنگام، فرشته ای از جانب رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نزد عباس (علیه السلام) آمد و گفت : رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود:

" ای ابوالفضل، در مورد شفای این جوان، شفاعت نكن زیرا اجل حتمی او فرا رسیده است، و عمر تقدیر شده او به پایان رسیده و ایام زندگیش به سر آمده است"

حضرت عباس(علیه السلام) به آن فرشته فرمود: سلام مرا به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) برسان و بگو به واسطه وجود تو به درگاه خدا دست نیاز آورده ام و شفاعت كن و از خدا شفای این جوان را بخواه.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) لبخندی زد و به عباس (علیه السلام) فرمود: باز گرد خداوند چشمت را روشن خواهد كرد، تو باب الحوائج هستی، و از هر كه بخواهی شفاعت كن و خداوند به بركت وجود تو، این جوان بیمار را شفا داد، آنگاه از خواب بیدار شدم

فرشته بازگشت و سلام عباس (علیه السلام) را به رسول خدا (صلی اله علیه و آله) رسانید و پیام او را به آنحضرت ابلاغ كرد.

رسول اكرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: برو به عبّاس بگو، اجل آن پسر به پایان رسیده است، او پیام پیامبر را به عباس رسانید، عباس (علیه السلام) باز همان پاسخ اول را داد، و این موضوع سه بار تكرار شد.

سرانجام عباس (علیه السلام) در حالی كه رنگش تغییر كرده بود برخاست و به محضر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آمد: و عرض كرد: ای رسول خدا!

« اولیس انّ اللّه بباب الحوائج؟ والنّاس علموا ذلك ...»

آیا خداوند مرا "باب الحوائج " (وسیله برآوردن حوائج) نام ننهاده است؟

مردم مرا با این نام می شناسند و مرا شفیع قرار داده و به من متوسل می گردند، اگر چنین نیست، این لقب مرا از من بگیرید.

پیامبر (صلیه اله علیه و آله) لبخندی زد و به عباس (علیه السلام) فرمود: باز گرد خداوند چشمت را روشن خواهد كرد، تو باب الحوائج هستی، و از هر كه بخواهی شفاعت كن و خداوند به بركت وجود تو، این جوان بیمار را شفا داد، آنگاه از خواب بیدار شدم.

منبع:

محمدی اشتهاردی، داستان دوستان، ج ۵