۳۱ مه سال ۱۹۰۲ میلادی ـ پایان جنگ بریتانیا با بوئرها

۱۰۸ سال پیش در روز ۳۱ مه سال ۱۹۰۲ میلادی در منطقه ورینیگینگ در آفریقای جنوبی ، با امضای یک پیمان صلح جنگ ۳۰ ماهه میان بوئرها و نیروهای ارتش بریتانیا پایان گرفت.در خاتمه جنگ های …

۱۰۸ سال پیش در روز ۳۱ مه سال ۱۹۰۲ میلادی در منطقه ورینیگینگ در آفریقای جنوبی ، با امضای یک پیمان صلح جنگ ۳۰ ماهه میان بوئرها و نیروهای ارتش بریتانیا پایان گرفت.در خاتمه جنگ های دوره ناپلئون در سال ۱۸۱۴ میلادی ، بریتانیا مستعمره هلندی کیپ در آفریقای جنوبی را به مستعمرات خود منضم کرد.

مهاجرین هلندی این ناحیه که بوئر خوانده می شدند (بوئر در زبان هلندی به معنی دهقان است) می خواستند سنت ها و مذهب کالوینیست خود را حفظ کنند.

آنها برای فرار از استعمار بریتانیا با کاروان های زیادی به سوی شمال کوچ کردند. این کوچ دستجمعی بین سال های ۱۸۳۵ تا۱۸۳۷میلادی انجام شد .

بوئرها در مسیر کوچ خود با قبایل زولو برخورد کردند و جنگ های خونینی بین آنها در گرفت. بوئرها در سرزمین هایی که از چنگ قبایل زولو خارج کرده بودند ، جمهوری ناتال را تاسیس کردند.

اما بریتانیایی ها که به این منطقه ساحلی و استراتژیک چشم دوخته بودند ، آن ناحیه را نیز به تصرف درآوردند. بوئرها به ناچار به ناحیه مرکزی آفریقای جنوبی کوچ کرده و جمهوری ترانسوال و دولت آزاد اورانژ را تاسیس کردند.

این خرده کشورها هنگام تاسیس به ترتیب دارای ۲۵ هزار و ده هزار جمعیت سفید پوست بودند. اما با کشف طلا در سال ۱۸۸۶میلادی در ویتواترسراند در قلب اراضی بوئرها ، توجه بریتانیایی ها به این ناحیه جلب شد. لندن برای خاتمه دادن به مساله بوئرها قوانین تبعیض آمیزی را به آنها تحمیل کرد تا بتواند از آنها بهانه ای به دست آورد.در عین حال جوزف چمبرلن ،نخست وزیر بریتانیا تهدیدات علیه پل کروگر ،رئیس جمهور سالخورده بوئرها را افزایش داد.

سرانجام در ۹ اکتبر سال ۱۸۹۹میلادی ، چمبرلن به کروگر اعلان جنگ داد. بوئرها با شجاعت و دلاوری در مقابل ابرقدرت آن زمان مقاومت کردند و در چندین نبرد در برابر نیروهای بریتانیا پیروز شدند.

در روز ۵ ژوئن سال ۱۹۰۰میلادی جنرال انگلیسی هوراشیو کیچنر شهر ژوهانسبورگ را تصرف کرد.بوئرها علیه نیروهای اشغالگر دست به جنگ های چریکی نامنظم زدند.

بریتانیایی ها برای جلوگیری از حملات چریکی ، اردوگاه های محصوری را ایجاد کرده و بیش ۲۰۰ هزار بوئر از مرد و زن و کودک را در شرایط رقت باری در این اردوگاه ها اسکان دادند .

بیش از ۳۰ هزار نفر از بوئرها به دلیل شرایط بسیار نامساعد جان خود را در این اردوگاه ها از دست دادند.

در این نخستین جنگ بزرگ مستعمراتی که دو قوم اروپایی به جان هم افتادند از صد هزار مبارز بوئر ۷۰۰۰ هزار نفر کشته شدند (بدون احتساب قربانیان غیرنظامی اردوگاه ها) و از ۵۰۰ هزار سرباز بریتانیایی که به جنگ اعزام شده بودند ، ۲۲ هزار نفر به قتل رسیدند.

سرانجام بریتانیایی ها در پیروس توانستند بوئرها را به سختی شکست دهند و ترانسوال و اورانژ استقلال خود را از دست دادند .

بریتانیا برای جلوگیری از قیام دوباره بوئرها ، حقوق مدنی ، زبان بوئرها موسوم به افریکانس را به رسمیت شناخته و لندن تعهد کرد غرامت جنگی برای جبران خسارت ها به بوئرها بپردازد.

به این ترتیب در روز ۳۱مه سال ۱۹۰۲ میلادی جنگ خونین بوئرها و امپراتوری بریتانیا در منطقه ورینیگینگ با امضای یک پیمان صلح خاتمه یافت. این برای نخستین بار بود که امپریالیسم بریتانیا با یک مقاومت بی سابقه مردمی مواجه شده بود.

بهرام افتخاری