لزوم اخلاص سالک در عزاداری امام حسین(ع)

(ای عزیز سالک) چیزی که مراعات آن در مقام عمل از الزم واجبات است، آنکه (سالک) مراقب دل خود باشد تا در نیت کارش ریا، یعنی خودنمایی و نمایش دادن به مردم وارد نشود و ثنا و تمجید مردم را …

(ای عزیز سالک) چیزی که مراعات آن در مقام عمل از الزم واجبات است، آنکه (سالک) مراقب دل خود باشد تا در نیت کارش ریا، یعنی خودنمایی و نمایش دادن به مردم وارد نشود و ثنا و تمجید مردم را در نیت خود مدخلیت ندهد و این از آنجا مکشوف می گردد که اقامه عزا را در خانه رفیق خود قرار دهد به طوری که مردم گمان کنند برپا کننده عزا او نیست و رفیق اوست و آنگاه به دل خود بنگرد که آیا از این کار تغییری در آن پیدا می شود و از سنگینی هزینه عزاداری و سبکی آن، آیا تفاوتی در حال او حاصل می گردد یا شوکت مجلس عزا و خفت آن به اینکه مردم بدانند او اقامه کننده عزاست یا ندانند، او را مسرور می سازد یا خیر؟! و اگر تفاوتی ندید، باید ملاحظه کند که به دعوت و سخنران و روضه خوان های معروفی که در مجالس اعیان می خوانند، راغب است یا نیست؟! به خصوص که آن روضه خوان معروف از حیث صحت نقل اخبار و غیر آن، از روضه خوان غیرمعروف، شرعا پست تر باشد؛ یا ببیند که میلش به اینکه اهل مجلس او از اعیان مردم و اعیان علماء باشد بیشتر است یا از فقرا تشکیل گردد؟!

و چون در این آثار تأمل کند، خواهد دید که ریا در عزای او دخالت عظیم دارد. پس باید (برای بستن راه ورود ریا) در عمل خود، آن را از دیگران بپوشاند و مخفی و مستور نماید و اقامه عزا را در خانه دوست خود منعقد نماید و به او سفارش نماید که از مردم مستور بدارد و کسی نداند مجلس را او برگزار نموده است، و در درست بودن و درست کردن عمل خود، اهتمام نماید، و این به آن طریق شود که روضه خوان صادق باتقوایی را دعوت کند و در اکرام حضار مجلس، بین اغنیا و فقرا برابری قائل گردد، بلکه ترجیحات دینیه و شرعیه را از ترجیحات دنیویه، بیشتر مراعات نماید و بداند که در درست کردن کیفیات و خصوصیات اعمال، اسرار فراوانی است که در قبول آنها در درگاه حق و دو چندان شدن اجر و پاداش عمل، دخالت بسیار خواهد داشت.(۱)

۱) المراقبات، میرزا جواد ملکی تبریزی، ج۱، ص ۴۲