اقدامات دشمن برای حفاظت از خرمشهر به روایت اسناد دشمن

بدون تردید دشمن با وجود وضعیت نامطلوبی که با آن روبه رو بود به دلیل اهمیت منطقه خرمشهر, تلاش می کرد این منطقه را به عنوان تنها برگ برنده حفظ کرده و جنگ را آبرومندانه تمام کند, ضمن اینکه از احتمال سقوط بصره نیز نگران بود

● خرمشهر در اسارت

فتح خرمشهر به عنوان بزرگ ترین پیروزی سیاسی- نظامی جمهوری اسلامی ایران در سال دوم جنگ، از اهمیت بسیاری برخوردار بود. در این عملیات ۵۴۰۰ کیلومتر مربع از سرزمین های اشغالی آزاد شد و دشمن متجاوز برای اجتناب از تلفات بیشتر و حفظ ارتش خود و همچنین حفظ بصره با سرافکندگی بسیار از خاک ایران عقب نشست. در واقع مقاومت دشمن در خرمشهر، که موجب زمین گیر شدن نیروهای عراقی و در نتیجه، فتح خرمشهر به دست رزمندگان اسلام شد، شکست و هزیمت را برای عراق به ارمغان آورد.

بدون تردید دشمن با وجود وضعیت نامطلوبی که با آن روبه رو بود به دلیل اهمیت منطقه خرمشهر، تلاش می کرد این منطقه را به عنوان تنها برگ برنده حفظ کرده و جنگ را آبرومندانه تمام کند، ضمن اینکه از احتمال سقوط بصره نیز نگران بود.در چنین وضعیتی و به موازات تلاش رزمندگان اسلام برای آزادسازی خرمشهر، دشمن تلاش های مضاعفی را برای آمادگی نیروهای خود جهت حفظ خرمشهر انجام داد به همین دلیل دشمن در این عملیات به لحاظ مکان و تا اندازه یی در مورد زمان غافلگیر نشد.

در اینجا برای اثبات اهمیت این عملیات و فتح خرمشهر توسط رزمندگان پرتوان اسلام، ترجمه سند ابلاغیه فرماندهی لشکر ۱۱ عراق به یگان های تابعه و مستقر در منطقه که ماموریت حفاظت و پدافند از خرمشهر را برعهده داشتند ارائه می کنیم.

● طرح نبرد پدافندی برای محور لشکر ۱۱ پیاده

▪ ماموریت

لشکر ۱۱ پیاده و نیروهای تحت امر آن از رود کارون و شهر خرمشهر داخل تا سیلبند شماره ۱ پدافند کرده و مانع عبور دشمن(ایران) به کناره نزدیک رود شوند.

الف) تمامی پرسنل تیپ ها و یگان های موجود بایستی تا آخرین فشنگ و آخرین سرباز از امتداد رود کارون و کناره نزدیک منطقه ممتد از شمال سیلبند شماره ۱ تا جنوب غربی منطقه بندر خرمشهر در کنار اروندرود پدافند کرده و شعار همه باید پایداری در شکست دادن دشمن و جلوگیری از عبور او باشد.

ب) هنگامی که دشمن با تجمع خود آماده هجوم می شود، توپخانه مناطق تجمع و راه های نقل و انتقالش را گلوله باران کند به طوری که بیشترین تعداد ممکن از نفرات و تجهیزاتش نابود شود تا عملیات او مختل و تجمع نیروهایش شکست خورده و بزرگترین خسارت های ممکن بر آنها وارد شود.

ج) هنگام آغاز حمله دشمن، توپخانه باید به اجرای برنامه آتش بپردازد و مناطق تجمع و محل یگان ها و مناطق گسترش واحدها و راه های پیشروی دشمن را گلوله باران کند، به طوری که بیشترین مقدار ممکن از مهمات و تجهیزاتش نابود شده و با وارد کردن تلفات جانی زیاد او را فلج کند و تا حد توان از اجرای حمله دشمن جلوگیری شود.

د) به هنگام شروع آتش تهیه دشمن (در صورت به کارگیری آن) بایستی توپخانه پشتیبانی عمومی، توپخانه دشمن را خاموش کند.

ه) تمامی یگان ها و نیروهای احتیاط موجود در لشکر در حال آماده باش باشند.

و) در خلال آتش تهیه دشمن، نیروها به پناهگاه ها و سنگرها بروند به طوری که قادر به دیده بانی و مراقبت دشمن باشند و تیراندازی از سنگرها و دریچه های آتش طوری باشد که حفاظت نیروها را تامین کند.

ز) هنگام شروع حمله و تلاش برای گذشتن از رودخانه، به انهدام دشمن پرداخته و تمام سلاح های پشتیبانی تیپ ها و یگان ها نیز در کار توپخانه مشارکت داشته باشد و دشمن را در کناره دو رود منهدم کنند.

ح) در خلال عبور دشمن از رود یگان ها باید او را منهدم کنند و در مناطقی که مهمات آتش زا موجود است به آتش زدن کارون اقدام شود تا مانع رسیدن دشمن به کناره نزدیک رود شود و اگر دشمن توانست از رود عبور کند او را در کناره نزدیک رود منهدم کنند.

ط) چنانچه دشمن بتواند مواضع گردان های خط مقدم را بشکند و آن ها را پشت سر بگذارد، بایستی نیروهای پاتک کننده گردان برای انهدام و عقب راندن دشمن دست به پاتک بزنند.

ی) در صورت موفقیت پاتک گردان، لازم است موضع پدافندی از طرف گردان تقویت شود.

ک) در صورتی که گردان قدرت پاتک نداشته باشد تا رسیدن نیروهای احتیاطی تیپ، همان نیروها بایستی مواضع خودشان را نگه دارند تا از گسترش حمله و پیشروی دشمن جلوگیری به عمل آید.

ل) لازم است که گروهان های موجود در جناح ها حمله دشمن را تثبیت و محدود کنند تا گروهان های عقبی به انهدام دشمن بپردازند و جلوی او را گرفته و مانع از پیشروی او به جلو شوند.

م) نیروی پاتک کننده تیپ باید بر مواضعی که دشمن بدانجا رسیده، جهت انهدام و راندن دشمن و برای ممانعت از گسترش حمله اش پاتک کند.

ن) در صورت عدم توانایی تیپ برای پاتک و عقب راندن دشمن تا انجام پاتک به وسیله نیروهای احتیاطی همان نیروها، دشمن را محاصره کرده و از گسترش حمله اش جلوگیری کنند.

س) نیروهای احتیاطی لشکر ۱۱ عبارتند از؛

۱) تیپ ۳۳ نیروی مخصوص.

۲) گردان تانک القعقاع منهای یک گروهان تانک به علاوه یک گروهان کماندویی.

۳) چهار گروه موشکی هوت.

۴) نیروهای علی که متشکل از ۲ گروهان کماندویی و ۲ گروه موشکی میلان است.

ع) در صورت حمله دشمن به خرمشهر؛

۱) تیپ ۳۳ نیروی مخصوص به عنوان اولویت اول به کار گرفته خواهد شد و طبق برنامه پیش بینی شده برای این منظور، اقدام به پاتک خواهد کرد.

۲) نیروی قعقاع به عنوان اولویت دوم برای شهر خرمشهر به کار گرفته می شود و نیروی علی به عنوان اولویت سوم جهت انهدام دشمن و ممانعت از هرگونه موفقیت او در شهر به کار گرفته خواهد شد.

۳) در حالتی که نیروهای احتیاط لشکر وارد عمل شوند، مراتب به آگاهی قرارگاه سپاه برسد. در صورتی که تیپ ۳۳ نیروی مخصوص توان انهدام و به عقب راندن دشمن را داشته باشد نیروهای احتیاطی( دو نیروی القعقاع و علی) به تقویت وضعیت بپردازند.

۴) اگر تی ۳۳ نیروی مخصوص توانایی عقب راندن و انهدام دشمن را نداشت، تا زمانی که نیروهای احتیاطی (القعقاع و علی) برای انهدام و عقب رانی دشمن وارد عمل شوند دشمن را محاسبه و از گسترش حمله او جلوگیری کنند.

۵) لازم است در صورت وارد عمل شدن نیروهای احتیاطی برای خرمشهر، مساله تامین نیروهای احتیاطی دیگر(نیروهای پاتک کننده تیپ های ۴۴، ۴۸ و ۵۰۱) و جمع آوری آنها توسط لشکر مربوطه جهت استفاده به موقع از آن پیش بینی شود.

۶) در صورت روشن بودن وضعیت و شناخته شدن جهت های حمله دشمن، می توان گردان های تیپ های یاد شده در بند (و) را که در عقب هستند به جلو کشید.

ف) هنگام حمله دشمن به یگان های ما در خارج خرمشهر؛

۱) براساس پیشرفت وضعیت و شناخت مقاصد دشمن و جهت های اصلی حمله، نیروی القعقاع به عنوان اولویت اول برای انهدام دشمن در محور تی ۴۸ و ۴۴ و در صورت عدم توانایی آن نیرو، گد علی به عنوان اولویت دوم به کار گرفته شود و اگر این نیرو هم توان انهدام دشمن را نداشت، دشمن را در محور تیپی که در آن نفوذ شده محاصره و از پیشروی او جلوگیری کند.

۲) تیپ ۳۳ نیروی مخصوص به عنوان اولویت دوم برای انهدام دشمن در طول محورهای تیپ ها به کار گرفته می شود.

۳) اگر دشمن در یک زمان به محور دو تیپ حمله کند نیروی القعقاع برای پاتک در محور یکی از تیپ ها و نیروی علی جهت پاتک در محور دیگر و تیپ دیگر، و تیپ ۳۳ ن.م به عنوان اولویت دوم برای انهدام دشمن در محوری که مورد تهدید و خطر واقع شد به کار گرفته شود.

ص) لازم است هیات ستاد لشکر اخبار لازم را در مورد دشمن از نظر نیرو، امکانات، سلاح و جهت های حمله را به جناب فرمانده تقدیم کند تا براساس آن تصمیمات لازم از طرف فرماندهی جهت وارد عمل کردن نیروهای احتیاط، اتخاذ شود.

ق) در همه حالات، قرارگاه سپاه را از وضعیت مطلع کرده و هنگامی که نیروهای احتیاطی وارد عمل شده ولی توانایی انهدام دشمن را نداشتند، درخواست دخالت برای خاتمه دادن به وضعیت بر حسب تصمیم فرماندهی سپاه و براساس اخبار ارسالی از لشکر است.

ر) در همه حالات، اگر دشمن موفق به رخنه در یکی از موقعیت ها شود، در یگان های تیپ لازم است که موقعیت های خود را برای جلوگیری از گسترش حمله و توقف دشمن تعدیل کرده و شرایط مناسب را برای نیروهای پاتک کننده جهت انهدام دشمن تهیه کنند.

ش) جهت پشتیبانی نیروهای پاتک کننده (تی ۳۳ نیروی مخصوص، القعقاع، علی) و مقابله با راهکارهای موردانتظار و احتمالی دشمن در هر شرایطی، توپخانه طرح آتش تهیه کند.

ت) لازم است جهت انهدام دشمن که ممکن است در کناره نزدیک رود جای پایی کسب کند و یا برای پشیتبانی نیروهای پاتک کننده، پشتیبانی نزدیک هوایی درخواست شود.

ث) در همه حالات جهت انهدام نیروی زرهی و زدن نیروهای عقبی (پشت سر زرهی) و سرپل هایی که ممکن است موفق به تشکیل آن شود، لازم است هلیکوپتر درخواست شود.