بینایان كوردل

«مانی جزمی» را كه می شناسید, خبرنگار رادیو BBC یك ایرانی پاك تبار, یك روشندل در فوتبال ایران و جهان كه با چشم دل می بیند و بیش از خیلی از كوردلان نشسته در وطن كه چشم دارند ولی چشم دیدن این فوتبال را ندارند به سرزمین آبا و اجدادی اش عشق می ورزد

همین «مانی» بلند شده، طیاره نشین شده و آسمان ها را درنوردیده تا برای تهیه گزارشی ویژه از فوتبال وطنش، دین اش را بی هیچ شیله پیله ادا كند. مانی جزمی وقتی از لندن زنگ زد و مأموریتش را تلفنی گفت و از من برای تهیه این گزارش و مصاحبه با علی دایی كمك خواست، هنوز به درستی نمی شناختمش، هنگامی كه در تهران به ملاقات من آمد و با هم به گفت و گو نشستیم تازه به عظمت روح بزرگ این جوان نابینای دور از وطن كه فوتبال ما را از بسیاری وطن نشینان به ظاهر بینا بهتر شناخته و بیشتر می شناسد، پی بردم. مانی اظهار داشت؛ نشستن بر روی سكوهای میدانی كه قرار است یك ایرانی پرافتخار در درونش به صدمین گل ملی خود دست یابد، عزت است.

افتخاری است كه تا سال های سال شاید كمتر بازیكنی در جهان بتواند آن را تكرار كند. مانی گفت؛ در آن سوی آب ها فوتبال ما را با دایی می شناسند، نام ایران را كه می شنوند چهره دایی و تیم بایرن مونیخ و هرتابرلین و لیگ قهرمانان اروپا به ذهن شان خطور می كند و آث میلان و چلسی و گل های زیبای دایی در نظرشان جلوه گر می شود. مانی گفت؛ از فوتبال آسیا كه می گویند با استمرارترین مرد همه میدان هایش به یادشان می آید و...

مانی آن روز گفت و گفت و من شنیدم و در حیرت نه از آنچه می شنیدم كه كم نشنیده بودم بلكه ابتدا حیرت كردم از جوانی كه فوتبال را از طریق چشم نمی بیند ولی از راه دل چه زیبا می بیند و چه درست آن را درك می كند و سپس تعجب و تحیر از آن اغیار خارجی تبار دور از ما كردم كه فوتبال ما را بی هیچ بغض چه بهتر از به اصطلاح از ما بهتران نشسته در درون مان می شناسند!

همین كوردلانی كه افتخارات فوتبال ما را می بینند ولی محض بند شدن به باند و دسته خویش دل به آن نمی بندند و روی دیدنش را ندارند. و اگر دلخواهی دارند همه در بروز سقوط این فوتبال است و دلبندی به ظهور ناكامی های آن نه در جهت بهروزی و پیروزی هایش. كسانی كه با چشم های ناپاك و دل های آلوده و قلم های نشسته و چه بسیار شكسته خویش در انتظار شكست و ناكامی این فوتبال بزخو نشسته اند! مانی جزمی ها را می بینیم و در برابر پاكدلی شان در راه سربلندی وطن سر تعظیم فرود می آوریم و در كنارش اسفا و حیرتا از این دیگران نشسته در میان مان كه می بینیم چگونه برای دستیابی به مطامع خویش آب به آسیاب دشمن ریخته تا آردی بیخته و نانی در تنورشان پخته، بر سر سفره حرام وطن فروشی به دندان بگیرند، همین و تمام.