نکاتی در مورد بیماری نیوکاسل

عامل این بیماری در مدت سی دقیقه در دمای شصت درجه سانتی گراد و در مدت زمان سه ساعت در پنجاه و شش درجه سانتی گراد غیر فعال می شود

● طبقه بندی عامل این بیماری(خانواده ویروس :Paramyxo Viridae,Genus Rubula Virus )

▪ دما : عامل این بیماری در مدت سی دقیقه در دمای شصت درجه سانتی گراد و در مدت زمان سه ساعت در پنجاه و شش درجه سانتی گراد غیر فعال می شود .

▪ PH: عامل این بیماری در PH اسیدی توانایی مقاومت ندارد و غیر فعال می شود .عامل این بیماری همچنین در موادی مانند فرمالین و فنل ها غیر فعال می شود .لازم به ذکر است که عامل این بیماری برای مدت زمان نسبتا طولانی در دماهای بالا بخصوص در مدفوع زنده می ماند .

● همه گیر شناسی :

▪ میزبانان :

بسیاری از گونه های پرندگان ( هم وحشی و هم اهلی ). مرغها آسیب پذیرترین و مستعد ترین پرندگان در برابر این بیماری هستند و اردک و بوقلمون کمترین آسیب پذیری را در برابر این بیماری دارند . یک نوع از عوامل انتقال این نوع بیماری در برخی از پرندگان وحشی یافت می شود . بایستی به این مورد توجه کرد که میزان مرگ و میر در دوران این بیماری در میان بسیاری از پرندگان به کشش ویروس بستگی دارد .

▪ اشاعه :

ـ ارتباط مستقیم با ترشحات و بخصوص مدفوع پرندگان درگیر با بیماری

ـ غذای آلوده

ـ آب آلوده

ـ وسایل آلوده

ـ محیط و محوطه آلوده

ـ لباسهای آلوده افراد مرتبط با پرندگان

ـ و......

● منابع ویروس :

▪ ترشحات چرکین از دستگاه تنفسی

▪ مدفوع آلوده

▪ تمامی قسمتهای لاشه پرنده بیمار

ویروس این بیماری در خلال دوران بیماری و در دوره ایی محدود و در طول دوران نقاهت میتواند پخش شود .همچنین برخی از پرندگان قادر هستند که ویروس نیوکاسل را برای مدت یکسال با خود حمل کرده و در محیط پخش کنند .

● نحوه بروز بیماری :

بیماری نیوکاسل در بسیاری از کشورهای جهان ، بومی و خاص همان مناطق می باشد . برخی از کشورهای اروپایی نیز برای سالهای دراز عاری از این بیماری کشنده و ویروس هولناک بودند .دوره بروز این بیماری با توجه به نوع آن بین چهار تا شش روز می باشد .

● ضایعات کلینیکی :

▪ نشانه های تنفسی و عصبی :

ـ سرفه کردن و نفس نفس زدن

ـ بالهای افتاده و آویزان

ـ پاهای کشیده

ـ پیچیدگی سر و گردن

ـ افسردگی و عدم انجام فعالیتهای عادی

ـ فلج شدن کامل پرنده

ـ تخم مرغهای پرندگان آلوده، پوسته های زبر و یا نازک دارند و همچنین آلبومین آنها می تواند حالت آبکی داشته باشد . تولید تخم مرغ کم شده و در برخی مواقع نیز تولید قطع می شود .مدفوع پرندگان مبتلا اسهالی بوده و سبز رنگ است . همچنین تورم در بافتهای اطراف چشم و گردن پرندگان درگیر با این بیماری دیده می شود .

● میزان مرگ و میر:

میزان مرگ و میر در دوران این بیماری به عوامل زیر بستگی دارد :

▪ میزان کشندگی ویروس مورد نظر

▪ کشش ویروس

▪ چگونگی پاسخ دادن به ایمنی واکسن

▪ وضعیت محیطی

▪ وضعیت گله

● ضایعات :

پرندگان زیادی را بایستی مورد آزمایش قرار داد تا ضایعات خاصی را در یک جمعیت مورد توجه قرار داد.تشخیص این بیماری را بایستی تا پس از جداسازی ویروس و شناسایی کامل آن به تعویق انداخت .ضایعاتی که در این بیماری ممکن است یافت شود عبارتند از :

▪ دیده شدن پرخونی و در برخی از مواقع خونریزی در مخاط نای

▪ ادم ، خونریزی و یا نکروز و التهاب در بافتهای لنفاوی و یا موکوس دیواره روده

▪ ادم ، خونریزی و یا حتی از بین رفتن و فساد تخمدانها

▪ ادم در اطراف بافتهای پیش از نای در گردن و بخصوص در محل ورودی نای

این بیماری ممکن است که با برخی از بیماریها اشتباه گرفته شود .

● این بیماریها عبارتند از :

▪ Fowl Cholera

▪ Avian Influenza

▪ Laryngotracheitis

▪ Fowl Pox ( Diphteritic Form )

▪ Psittacosis ( Chlamydiosis ) (Psittacosis Birds )

▪ Mycoplasmosis

▪ Infectious Bronchitis

▪ Pacheco’s Parrot Disease (Psittacosis Birds )

همچنین ممکن است به اشتباه برخی از اختلالات مدیریتی مانند فقر آب ، غذا یا هوا تشخیص داده شود .

● شناسایی عامل بیماری :

گرفتن آزمایش بوسیله واکسیناسیون جنین جوجه های نه تا یازده روزه در درون تخم مرغ توسط :

▪ آزمایش فعالیت Haemagglutination

▪ جلوگیری از فعالیت Haemagglutination بوسیله آنتی سرم اختصاصی ویروس نیوکاسل

● برآوردهای پاتوژنیستی :

▪ آزمایش نشان گذاری در فیبروبلاست جنین کشت داده شده

▪ برآورد میانگین زمان مرگ در جنین جوجه

▪ ( ICPI ) در جوجه های یکروزه

▪ (IVPI ) در جوجه های شش هفته ایی

● آزمایشهای سرولوژیک :

▪ Elisa

▪ نمونه خون

▪ نمونه سرم

● نمونه گیری :

نمونه های لازم برای تشخیص این بیماری از کلوآک ، نای یا مدفوع پرندگان زنده گرفته می شود . همچنین میتوان نمونه گیری از مدفوع و یا ارگانهای مشترک پرندگان مرده را صورت داد .

● پیشگیری و کنترل :

باید توجه کرد که این بیماری متاسفانه هیچگونه درمانی ندارد .

● اقدامات بهداشتی :

▪ جداسازی مطلق و شدید در هنگام بروز این بیماری

▪ نابودی تمامی پرندگان مبتلا و همچنین پرندگانی که در معرض ارتباط مستقیم با این بیماری قرار داشته اند .

▪ ضدعفونی کامل و دقیق محوطه های درگیر و غیر درگیر

▪ انهدام درست و صحیح لاشه ها

▪ کنترل میزان آفتها در گله

▪ پرهیز و اجتناب از تماس با پرندگانی که وضعیت سلامتی مشخصی ندارند

▪ کنترل میزان رفت و آمد افراد

▪ بهتر است که تمامی طیور موجود در فارم همسن باشند

● اقدامات درمانی :

واکسیناسیون با واکسنهای امولوسیون روغنی و همچنین واکسنهای زنده میتواند بصورت چشمگیری سبب کاهش تلفات در گله های طیور بشود .واکسن B۱ زنده و لاسوتا بایستی در آب آشامیدنی حل شود و یا بصورت اسپری دانه درشت استفاده شود . این واکسنها را گاهی نیز در داخل بینی استفاده می کنند .جوجه های سالم بایستی هرچه زودتر بین روزهای یکم تا چهارم زندگی واکسینه شوند ، ولی تاخیر در واکسیناسیون اثرات واکسن را در هفته های دوم یا سوم کاهش می دهد .برخی از عفونتها مانند مایکوپلاسما ممکن است واکنش واکسن را شدیدتر کند . در این موارد می توان از واکسنهای با ویروس کشته شده استفاده کرد .

تهیه ، تنظیم و ترجمه :

علیرضا گائینی

منابع :

OIE List A Disease ( A۱۶۰).

Chapter ۲.۱.۱۵. In Manual Of Diagnostic Tests And Vaccines For Terrestrial Animals .

World Animal Health .

Animal Health Status .