۲۲ مرداد ۱۳۸۶ ـــ ۱۳ اوت ــ روزی كه چین با ایران همسایه شد

۱۳ اوت سال ۹۴ میلادی، ارتش چین كار تصرف منطقه دره رود «تاریمTarim» و نواحی اطراف آن از جمله (كاشغرستان و قره شهر امروز) را تكمیل كرد و در شمالشرقی منطقه ورارود (ماوراء النهر و به قول جغرافیون …

۱۳ اوت سال ۹۴ میلادی، ارتش چین كار تصرف منطقه دره رود «تاریمTarim» و نواحی اطراف آن از جمله (كاشغرستان و قره شهر امروز) را تكمیل كرد و در شمالشرقی منطقه ورارود (ماوراء النهر و به قول جغرافیون غرب؛ آسیای میانه) با ایران همسایه دیوار به دیوار شد. مرزهای شمالغربی چین اینك پس از گذشت این همه سال همان است كه روز ۱۳ اوت ۹۴ میلادی تعیین شده بود. در عملیات تصرف آن مناطق، ژنرال «بان چائو Banchao» نیروهای چینی را فرماندهی می كرد.

بان چائو (در تاریخهای قدیمی ایران «پنچو» ذكر شده است) سه سال بعد معاون خود را برای مذاكره درباره خطوط مرزی به ایران فرستاد. وی هنگام دیدار از شهر صد دروازه [دامغان] ابراز تمایل كرده بود كه یك معبد بودایی در آنجا دایر شود كه مقامات دولت اشكانی این درخواست را وی رد كردند.

ایرانیان قرن سوم پیش از میلاد واژه چین را از نام دودمان سلطنتی این كشور «Qin شین = صین» ساختند و در جهان عمومی كردند. این كلمه از طریق ایران باستان به قلمرو (اروپا) منتقل و جهانی شده است. دودمان «شین» در دهه دوم سده سوم پیش میلاد كشور چین را یكپارچه كرد و در سال ۲۲۱ پیش از میلاد انجام این یكپارچگی را به اطلاع تیرداد یكم شاه ایران از دودمان اشكانی كه سرگرم بیرون انداختن مقدونی ها از قلمرو وطن بود رسانید. ظروف ویژه ساخت چین كه از طریق جاده ابریشم به ایران می رسید نیز «چینی» خوانده می شد كه این واژه هم از طریق ایران به اروپا انتقال یافته است. واژه چای (چا Cha به زبان انگلیسی Tea ) از همان زمان وارد زبان فارسی شده كه از كشور ما به چندین كشور دیگر انتقال یافته است. چای از طریق جاده ابریشم از چین وارد می شد.

چینی ها برای نامیدن كشور خود كلمه «چونگ گوئو Zhong- guo را بكار می برند.