بعضی سرطان ها را به حال خود رها كنید

تحقیقات گسترده دانشمندان آمریكایی نكات تازه ای را در زمینه سرطان پروستات نشان داده است

یافته های پزشكان آمریكایی نشان می دهد مردان مبتلا به نوع موضعی و كم خطر سرطان پروستات بعد از تحقیقی ۲۰ ساله در معرض خطر بسیار كمی قرار دارند. مركز سلامت دانشگاه كانكتی كات گزارش داده است: این نتایج درمان های تهاجمی سرطان موضعی و در مراحل اولیه با جراحی و رادیوتراپی را تایید نمی كند. پروفسور پیتر آلبرتسن، سرپرست تیم تحقیقاتی می گوید: نظارت و پیگیری دقیق، بهترین گزینه برای این بیماران خواهد بود.

تحقیق او با ۷۶۱ مرد آغاز شده و بیش از ۲۰ سال به طول انجامید. آنها دریافتند نرخ مرگ و میر در اثر ابتلا به سرطان پروستات تا ۱۵ بعد از تشخیص این بیماری ثابت مانده است. این تحقیق در تضاد با مطالعه اخیر محققان سوئدی است كه اعلام كرده اند نرخ مرگ ومیر ناشی از سرطان پروستات در مردان ۱۵ سال بعد از تشخیص بیماری ۳ برابر شده است.

پروفسور آلبرتسن كه نتیجه تحقیقاتش در شماره اخیر انجمن پزشكی آمریكا (JAMA) به چاپ رسیده، می گوید این تعارض احتمالا به دلیل تفاوت طبقه بندی بیماری در هر بیمار و چگونگی ارزیابی علت مرگ بوده است. مردان مورد مطالعه تحقیق دانشگاه كانكتی كات بین ۵۵ تا ۷۴ سال سن داشته اند و در سال ۱۹۷۱ با تشخیص سرطان پروستات در مراحل پایین (Low Stage) روبه رو شدند، اما تومور به خارج از غده پروستات حمله نكرد، اما این تومورها درجات متفاوت و متعددی داشتند كه طیف گسترده ای از بی خطر تا بسیار مهاجم و خطرناك را شامل می شد. مردانی كه تومورهای با درجه پایین یا حداقل میزان خطر داشتند، با خطر بسیار پایین پیشرفت بیماری تشخیص داده شدند كه این خطر حتی تا ۲۰ سال پس از تشخیص بیماری نیز پایین بود. تنها ۷ درصد بیماران با این تشخیص فوت كردند. اغلب این افراد به دلایل دیگر یا بیماری های غیر قابل تشخیص از بین رفتند و درصد عمده بیماران ۳۳-۲۰ سال بعد از تشخیص همچنان زنده هستند.

پروفسور آلبرتسن می گوید: هم سوئدی ها و هم آمریكایی ها روی خطر پایین مرگ و میر تومورها در مراحل پایین اتفاق نظر دارند، اما تومورهایی در مراحل خطرناك در عرض ۱۰-۵ سال پس از تشخیص به رغم مداخله تهاجمی درمانی فوت كرده اند. به هر حال پروفسور آلبرتسن می افزاید: برای مردانی كه تومورهای سرطانی با درجات میانی دارند، ۱۵ سال انتظار زنده ماندن می تواند وجود داشته باشد.

اضطراب نجات یافتگان

حتی بیمارانی كه از سرطان نجات می یابند هم باز در معرض خطر قرار دارند. محققان گزارش كرده اند افرادی كه مدت زیادی از بهبودیشان به خاطر ابتلا به سرطان بیضه می گذرد، بشدت در معرض خطر ابتلا به بیماری اضطراب هستند. محققان پرسشنامه هایی بین ۱۴۰۰ نفر از نجات یافتگان این سرطان پخش كرده تا وضعیت اضطراب و افسردگی روحی آنها را بررسی كنند. آنها دریافتند اضطراب در این افراد در مقایسه با افراد عادی ۵/۱۳ درصد بالاتر بوده است. البته نمونه ها از لحاظ سن با نمونه های مشابه هماهنگ شدند تا امكان بررسی دقیق تری فراهم شود. اما نرخ افسردگی ۷/۹ درصد تفاوت چندانی با وضعیت افراد عادی نداشته است. تحلیل های بعدی نشان داد كه اختلال اضطراب با جوان تر بودن، صدمات عصبی، مصرف الكل و مشكلات جنسی ارتباط مستقیم داشته است.

دكتر آلو داهل، عضو هیات علمی بیمارستان نروژی رادیوم در اسلو و تیم تحقیقاتی اش خاطرنشان كرده اند به دلیل بهبود وسائل تشخیص و درمان این نوع سرطان، تعداد افرادی كه بهبود می یابند به طرز چشمگیری افزایش یافته است.

به رغم اینكه كیفیت زندگی نجات یافتگان این سرطان مشابه وضعیت افراد سالم است، مطالعات معدودی شیوع ناراحتی های روانی و روحی را در این افراد مورد بررسی قرار دادند. مطالعات اخیر پیشنهاد می كنند كه بهبودیافتگان سرطان بیضه نیازمند توجه بالینی ویژه ای بوده و باید جدا از تستهای مربوط به عدم عود این سرطان، مورد بررسی های روانشناسی نیز قرار گیرند.