۳ مرداد ۱۳۸۳ ـ نماینده بهبهان در مجلس، به جای دفاع از همه؛ تنها از دو نشریه به حمایت پرداخت!

ولی الله شجاع پور نماینده بهبهان در مجلس شورای اسلامی شنبه سوم مرداد ۱۳۸۳ در نطقی در این مجلس که در برخی روزنامه های تهران منعکس شده بود توقیف روزنامه چند ماهه « وقایع اتفاقیه …

ولی الله شجاع پور نماینده بهبهان در مجلس شورای اسلامی شنبه سوم مرداد ۱۳۸۳ در نطقی در این مجلس که در برخی روزنامه های تهران منعکس شده بود توقیف روزنامه چند ماهه « وقایع اتفاقیه » و توقف انتشار روزنامه جدید الانتشار « جمهوریت » را ناقض اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی خواند و به این وسیله اصطلاحا « اخطار قانون اساسی » داد. وی در نطق خود به حقوق مندرج در اصول ۲۲، ۲۴ ، و ۲۸ قانون اساسی اشاره کرده بود.

اصل ۲۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی از این قرار است:

هرکس حق دارد شغلی را که بدان مایل است و مخالف اسلام و مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست برگزیند. دولت موظف است با رعایت نیاز جامعه به مشاغل گوناگون، برای همه افراد امکان اشتغال به کار و شرایط مساوی را برای احراز مشاغل ایجاد کند.

با توجه به این اصل، چرا ولی الله شجاع پور نگفته بود که به چه دلیل به روزنامه نگارانی که تا نیم قرن تجربه این کار و شهرت خدمت به وطن و هموطنان را دارند برای دریافت پروانه انتشار نشریه، بیش از ده سال در صف نوبتند!! و امکان نیافته اند که نشریه بدهند و از اصل مزبور و عبارات « به شغلی که مایلند» و « شرایط مساوی برای احراز مشاغل » برخوردار شوند و از این راه؛ دانش ، مهارت و تجربه خود را در خدمت به هموطنان و وطن بکار گیرند و هدر نروند که زیان بزرگی برای ملت است.

این نماینده مجلس تنها از «هم جناحی ها»ی خود دفاع کرده که لازم بود به عنوان عضو مجلس نطق خود را به همه تعمیم می داد. آیا ناشر « وقایع اتفاقیه » سابقه روزنامه نگاری و مهارت بیشتری دارد یا نگارنده این وب سایت؟. آیا آن ناشر زودتر درخواست صدور انتشار نشریه تسلیم کرده بود و یا این نگارنده، که بیش از ده سال است که تنها در نوبت رسیدگی به این اعتراض لحظه شماری می کند که چرا تقاضای او را برای تجدید نشریه اش که ۲۴ سال پیش صادر شده بود بدون ذکر دلیل رد کرده اند. چه کسی مسئول هدر رفتن اوست؟.