آلودگی خلیج مکزیک؛ چالش جدید اوباما

سخنرانی رسمی آقای اوباما درباره ماجرای آلودگی‌های نفتی خلیج مکزیک باعث شد هر شنونده‌ای دلش برای جورج بوش تنگ شود. اگر نه دوران رییس‌جمهوری شخص او، حداقل مفهومی که از ریاست …

سخنرانی رسمی آقای اوباما درباره ماجرای آلودگی‌های نفتی خلیج مکزیک باعث شد هر شنونده‌ای دلش برای جورج بوش تنگ شود. اگر نه دوران رییس‌جمهوری شخص او، حداقل مفهومی که از ریاست جمهوری و مدیریت در آن زمان در ذهن داشتیم.

از زمانی که آلودگی نفتی خلیج شروع شده است به شکل روزافزونی آشکار شده که شرکت بی. پی. و مدیرعامل پرمدعای آن تونی هیوارد فاقد هرگونه قابلیت آینده‌بینی و کفایت برای مدیریت رویدادها هستند. سخنرانی آقای اوباما تلاشی بود که ایشان نشان دهد سررشته‌ امور را همچنان در دست دارد و می‌تواند در صورت لزوم وظایف مدیرعامل بی. پی. را نیز بر عهده بگیرد. یعنی مقصران را شناسایی کند، از صدمات جلوگیری کند و همچنین استراتژی لازم برای اقدامات آتی را طراحی و ارائه نماید. همه‌ کسانی که به امید مدیریت اوباما بر بی.پی. این سخنرانی را شنیدند، ناامید بازگشتند. این رویداد نه تنها هیچ تاثیری روی سهام شرکت بی.پی. نداشت، بلکه اساسا هیچ نکته‌ جدیدی را مطرح نکرد.

بی شک اوباما کوشید نقشی چرچیل‌وار ایفا کند. او گفت: «ما با همه‌ توان خود تا هر زمان که لازم باشد با این آلودگی خواهیم جنگید. ما بی.پی. را مجبور خواهیم کرد صدمات وارده را جبران کند و از انجام هرآنچه برای بهبود شرایط این منطقه و مردمش لازم باشد، کوتاهی نخواهیم کرد.»

او در ادامه تهدید‌های خفیفی هم نثار بی.پی. کرد و قول داد که روز چهارشنبه «ضمن ملاقات با مدیر عامل این شرکت به او اعلام خواهد کرد که شرکت متبوعش وظیفه دارد تمام خسارت‌های وارده به سایر شرکت‌ها و کارگران فعال در این منطقه را جبران کند.» این تهدیدی بی اساس است. مدیرعامل بی.پی. تنها به سهامداران شرکتش پاسخگو است نه رییس‌جمهور آمریکا. من فکر نمی کنم آقای اوباما این اختیار را داشته باشد که به مدیر یک شرکت خصوصی که تازه ملیت بریتانیایی هم دارد، مستقیما دستور بدهد که با منابعش چکار باید بکند و اساسا درخواست‌هایی که آقای اوباما طرح کرده‌اند مسائلی است که پیش از اعلام او هم در دستور کار خود شرکت بوده است (و همین هم دلیل سقوط قیمت سهام آن است).

او به ویژه از برخی افراد نام برد که برای اجرای استراتژی‌های تازه از آنها دعوت به همکاری خواهد شد. صحبت از تیمی به ریاست وزیر انرژی استیون چو به میان آمد و گروهی ۳۰۰نفره که هم اکنون در چهار ایالت مشغول کار روی تدابیر جدید برای حذف آلودگی‌های نفتی هستند. همچنین از فرمانداران ایالت‌های آسیب دیده خواست با همکاری گارد ملی فورا وارد عمل شوند و با تمام اینها همچنان مهم‌ترین وظیفه – یعنی رسیدگی به وضعیت چاه‌های نفتی – در دست شرکت بی.پی. باقی مانده است و اوباما هرگز نگفت که چرا این مسوولیت را باید همچنان به این شرکت سپرد.

با این حال ناخوشایندترین بخش سخنرانی آقای اوباما در قسمت انتهایی و نتیجه گیری آن بود. او به درستی اشاره کرد که اکنون زمان بحران کمبود منابع نفتی است، باید مصارف نفتی را کاهش داد و سیاست‌های دولت خودش برای این منظور را نیز برشمرد. همچنین به لایحه اصلاح مصرف انرژی و مقابله با تغییرات جوی اشاره کرد و قول داد که به هیچ وجه در زمینه این مسائل کوتاه نخواهد آمد.

اما آنچه نگفت دیدگاه سناتورهایی است که در مجلس سنا نشسته‌اند و وقتی از اعتقاد خودش به نوآوری و توانایی آمریکایی‌ها در بلندمدت می‌گفت، فراموش کرد که هیچ ذکری از اقدامات لازم در کوتاه مدت به میان بیاورد. چنانکه جان دیکرسون هم اشاره کرده است، او هیچ سخنی از موضوعات اصلی و مجادله برانگیز مثل قیمت گذاری آلاینده‌های کربنی یا افزایش مالیات بنزین به میان نیاورد. سخنرانی اوباما مثل یک سری اسلایدهای پاورپوینت بود که قسمت نهایی و اصلی آن قبل از ارائه گم شده باشد.

دانیل گراس

مترجم: گلچهره پاکدل