نوآوری مهمترین عامل رشد اقتصادی

امروزه، نوآوری مهم ترین عامل رشد اقتصادی محسوب می شود. نوآوری به نوعی بستگی به فضای اجتماعی دارد که حامی کارآفرینی در فرهنگ مبتنی بر آزادی اقتصاد و آزادی اندیشه باشد. سیاست …

امروزه، نوآوری مهم ترین عامل رشد اقتصادی محسوب می شود. نوآوری به نوعی بستگی به فضای اجتماعی دارد که حامی کارآفرینی در فرهنگ مبتنی بر آزادی اقتصاد و آزادی اندیشه باشد. سیاست گذاران خردمند با نیاز به تشویق این گونه "چرخه نوآوری" به خوبی آشنا هستند.

در وبلاگ علوم ارتباطات اجتماعی به آدرس http://samieiany.blogfa.com/ آمده است:

اختراع یعنی پدید آوردن محصول جدید.

نوآوری، فراتر از آن است:

یعنی معرفی محصولی تازه.

نوآوری به معنای ابداع و عرضه است.

عرض محصولی تازه کار آسانی نیست. هر کسی که فکر تازه ای برای بهبود شرایط کارش داشته، با این موضوع آشنا است. مردم می گویند که خواهان پیشرفت هستند، اما در مقابل تغییرات مقاومت می‌کنند.

جوامع و سازمان‌ها اغلب بیشتر از مردم در این خصوص مقاومت می کنند. حتی اگر همه اعضای تشکیلات خواهان تغییر باشند، ممکن است فرهنگ تشکیلاتی، تغییر را مجاز نداند.

تحقق نوآوری، چیره دستی می‌خواهد و خود هنر است؛ و آشنایی با چگونگی انجام آن، علم محسوب می شود. نوآوری همان طور که عمیقا در روانشناسی و فرهنگ ریشه دارد، به علم و فن آوری هم باز می گردد.

ما در حال پیشرفت در نوآوری هستیم و تولیدات، خدمات و روند حاصل از آن، نقش فزاینده‌ای در زندگی شهروندان بخش‌های بزرگتری از جهان ایفا می کند. بسیاری از نقاط جهان به اقتصاد مبتنی بر نوآوری پیوسته اند، و بقیه هم از آنها تبعیت می‌کنند.

در اقتصاد سنتی مبتنی بر تولید، انگیزه رشد، تولید هر چه بیشتر از یک نوع محصول است. ثروت و دارایی عبارت است از تولید هر چه بیشتر گندم و ساختن هر چه بیشتر خانه های سنتی و باز کردن هر چه بیشتر کارخانه های سنتی نسبت به سال قبل از آن. در اقتصاد مبتنی بر نوآوری، رشد یعنی ابتکار در کار نسبت به سال قبل از آن. این تغییری بنیادی است که مردم سراسر جهان می توانند آن را در زندگی روزمره خود مشاهده کنند.

پذیرش سریع استفاده از تلفن همراه، نشانگر این است که نوآوری چگونه انجام می گیرد و به چه شکل که باعث تغییر در فرهنگ جهانی ما می شود. اولین تماس تلفنی با تلفن همراه در آوریل سال ۱۹۷۳ صورت گرفت. اولین شبکه های تلفن همراه ده سال بعد از آن در سوئد و فنلاند راه اندازی شد. به گفته اتحادیه بین المللی ارتباطات راه دور در اواخر سال ۲۰۰۸، بیش از چهار میلیارد نفر مشترک تلفن همراه بودند. این رقم بیش از نیمی از جمعیت جهان را در بر می گیرد! این میزان را با سواد آموزی مقایسه کنید: هنر نوشتن، چندین هزار سال قبل ابداع شد و تنها چند دهه قبل بود که نیمی از مردم جهان باسواد شدند. گسترش تلفن همراه، صد برابر سریع تر از گسترش سواد بوده است!

چگونه تغییرات می توانند به این سرعت حاصل شونده رمز انجام آن، توجه بیشتر به ابداع و نوآوری است تا تولید بیشتر از یک نوع محصول.

اگر دست اندرکاران توسعه تلفن همراه برای رسیدن به مرحله بعدی نوآوری با یک دیگر در رقابت نبودند، تلفن همراه اختراع بسیار پیشرفته، گران قیمت، و پرسروصدایی که نیروی برق زیادی مصرف می کرد و تنها ثروتمندان می توانستند از عهده مخارجش برآیند، باقی می ماند و امروزه این تعداد از مردم نمی توانستند از آن بهره مند شوند.

ما متوجه شده ایم که ابداع و نوآوری در کنار یکدیگر هستند. فرد باهوش و خلاق، میتواند نوآوری کند؛ جوامع هوشمند هم می توانند به طور دسته جمعی نوآور باشند.

اما تنها ارتباط کافی نیست. رمز کار گسترش اطلاعات درباره طرز وقوع ابداعات است. در این جا است که خبرنگاران می توانند نقش مهمی ایفا کنند. اگر آنها بتوانند این احساس را که ابداعات چگونه شکل می گیرند به خوانندگان منتقل کنند، درک جمعی ما از این فرایند، افزایش پیدا می کند. اما چنانچه خبرنگاران، خود درک درستی از طرز شکل گیری ابداعات نداشته باشند آن را در مباحثات عمومی به غلط عرضه می کنند. از نتایج احتمالی آن، دلسرد شدن مبتکران یا تشویق آنها به قدم گذاشتن در مسیرهای غیرسازنده است.