هوش موهبتی

امام صادق(ع) به مفضل(یکی از شاگردانش) فرمود: درباره هوش هایی که خداوند در حیوانات قرار داده بیندیش، به خاطر مصالح و منافع آنها، این هوش ها را به آنها لطف کرده است، تا همه مخلوقات …

امام صادق(ع) به مفضل(یکی از شاگردانش) فرمود: درباره هوش هایی که خداوند در حیوانات قرار داده بیندیش، به خاطر مصالح و منافع آنها، این هوش ها را به آنها لطف کرده است، تا همه مخلوقات از مواهبش بهره مند گردند. حتی آن مخلوقاتی که عقل و درک ندارند(بلکه آن هوش ها محض لطف و الهام خدا به آنهاست) پس امام سه مثال از حیوانات زیر را به عنوان نمونه یاد کرد:

۱- ای مفضل به خلقت«ایّل»(یک نوع گوزن) بنگر(در لابلای علف هایی که می خورد گاه) مارهایی می خورد، بعد این حیوان سخت تشنه می شود، می آید کنار آب، فریادش از تشنگی بلند می شود ولی آب نمی خورد، چون می داند که اگر آب بخورد(زهر در بدنش جذب شده) و می میرد، او آنچنان تحمل می کند که هیچ گاه انسان یارای چنین تحملی را ندارد. به راستی این هوش را چه کسی به این گوزن داده است؟!

۲- در مورد روباه فکر کن، وقتی گرسنه می شود، باد در شکم می کند، و خود را به مردگی می زند، پرنده گمان می برد که او مرده است، وقتی سراغ او می آید تا او را بخورد، فورا روباه می جهد و آن پرنده را صید می کند. روباه در میان درندگان ناتوان است، خداوند به او هوش و نیرنگ داده تا خود را سیر کند و ناتوانی اش جبران گردد.

۳- خوک دریایی ماهی را می کشد و چند قطعه می کند، آب داخل بدن ماهی را خالی می نماید، وقتی پرنده به سراغ آن پاره های تن ماهی می آید، فوراً می جهد و پرنده را صید می کند.(۱) در این باره بیندیش و فکر کن و به عظمت آفریدگار پی ببر.

ــــــــــــــ

۱- بحارالانوار، ج۳، ص ۱۰۰