مرز‌ها را گم نکنید

یک‌نفر می‌گفت هرچیزی را که می‌خواهید، روی کاغذ بنویسید و به دنبالش بروید. می‌گفت وقتی ‌چیزی که در ذهنت است روی کاغذ می‌آید، به دنیای واقعی نزدیک‌تر می‌شود و راه‌های واقعی …

یک‌نفر می‌گفت هرچیزی را که می‌خواهید، روی کاغذ بنویسید و به دنبالش بروید. می‌گفت وقتی ‌چیزی که در ذهنت است روی کاغذ می‌آید، به دنیای واقعی نزدیک‌تر می‌شود و راه‌های واقعی هم بیشتر به ذهنت می‌رسد و بالاخره به خواسته‌ات می‌رسی، اما گاهی ‌چیزی که در ذهن ماست، فاصله زیادی با دنیای واقعی دارد...

فاصله‌ای که انگار هیچ‌وقت پر نمی‌شود و در بهترین حالت، به زمان بسیار زیادی نیاز دارد. اینجاست که تفاوت بین امید و رویا مشخص می‌شود. ما درباره هدف‌های واقعی، در دل امید می‌بندیم و درباره آنهایی که می‌دانیم خیلی دور است، خیالبافی می‌کنیم و رویا می‌سازیم. حتی اگر دقت کنیم، در گفت‌وگوها با آدم‌های نزدیکمان، تفاوت بین این دو را به زبان می‌آوریم و وقتی از امیدها حرف می‌زنیم، آنها را اهدافمان می‌خوانیم، اما وقتی پای رویا وسط می‌آید، واژه‌هایی مثل «کاش» راحت به زبانمان می‌آید. از منظر روان‌شناسی، امیدواری و رویا، هیچ مشکلی برای ما به وجود نمی‌آورند؛ فقط باید مواظب باشیم مرز واقع‌بینی بین این دو یادمان نرود و نرسیدن به رویاها، روی امیدمان به زندگی خش نیندازد.