آیا سردار انتخابات, قالیباف, به ریاست جمهوری نزدیک شده است

جناب سردار می خواست بر کج راه ها قدم بردارد که ملت با محمود احمدی نژاد برای اولین بار تجربه اش کرده و به در بسته خورده بودند و بر اساس این در ٩٢ به حاکمیت عقلانیت و تدبیر رأی دادند تا دولت تدبیر, امید را برای آنها به ارمغان بیاورد

دو سر محور مناظره ٢٢ اردیبهشت کاملا از هم بیگانه بودند. یک سر سودای عشق به ایران داشت و سر دیگر سروصدا و خشم. یک سر می گفت می خواهیم برویم تا برسیم و سر دیگر با سروصدا و طرح مسائل بی پایه و اساس و البته بدون برنامه می گفت این گونه نمی رسیم. آخرین مناظره تلویزیونی کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری در حالی برگزار شد که همگان انتظار مناظره ای شفاف و روشن را داشتند؛ اما مبتنی بر اخلاق؛ آن هم نه اخلاقی سیاسی که مبنایش منفعت خود و گروه و جناح خود باشد. ملت ایران انتظار سیاستی اخلاقی را داشتند؛ اما متأسفانه سیاست اخلاقی حلقه مفقوده این مناظره بود، همان حلقه ای که از ٨٨ نایاب شد و حال عده ای می خواستند همچنان این حلقه مفقود بماند.

البته از ابتدای تبلیغات کاندیداها این جناب سردار بود که بر طبل بی اخلاقی یا به بیان رساتر اخلاق سیاسی کوبید که یادآور رفتارهای زشت محمود احمدی نژاد در ٨٨ بود. جناب سردار می خواست بر کج راه ها قدم بردارد که ملت با محمود احمدی نژاد برای اولین بار تجربه اش کرده و به در بسته خورده بودند و بر اساس این در ٩٢ به حاکمیت عقلانیت و تدبیر رأی دادند تا دولت تدبیر، امید را برای آنها به ارمغان بیاورد.

مردم در مناظرات دریافتند که در چهار سال گذشته کشور از لبه پرتگاه نجات داده شده است و باید کماکان مسیر تدبیر و عقلانیت را دنبال کنند. جناب سردار با اعداد و ارقام سخن می گفت؛ اما بر مبنای همان اخلاق سیاسی که نه تنها حقیقت و عدالت را به کناری می نهد؛ بلکه به بیان اخلاقی اسحاق جهانگیری «خلاف گویی» می کند. از خرید زمین و املاک در سال های پیشین گفت تا رقیب را در چشم ملت به گونه ای تصویر کند که خلاف واقعیت بود. حرف او حقیقت داشت؛ اما آنجایی که نگفت در آن سال ها قیمت آن زمین و املاک چقدر بوده است، وارد وادی اخلاق سیاسی خلاف گویی شد.

جناب سردار قالیباف نمی تواند یک سیاست مدار باشد؛ زیرا او نتوانست خود باشد. او می خواست تصویری از خود ترسیم کند که واقعا نیست. او اگر خود بود، قطعا رأی بیشتری داشت.

شاید آنهایی که با فیلم هایی مانند جدایی نادر از سیمین، فروشنده و ابد و یک روز، قیل و قال و سروصدا و خشم شان گوش فلک را کر می کرد که اینها سیاه نمایی از جامعه ایران است، اگر یک بام و دو هوا نداشتند، باید اکنون بر سردار می شوریدند که چرا این نمای سیاه را از جامعه ترسیم کرده اید. سردار نشان داد که نه تنها در عرصه سیاست به بلوغ نرسیده است؛ بلکه ریاست جمهوری برای ایشان «نزدیکِ محال» است. او خوب حمله می کند؛ اما نمی تواند گل بزند و اگر گلی هم می زند یا آفساید است یا خطا. وی همچنین استادِ گل به خودی است و ویژگی بارز ایشان این است که حتی در زمانی که حریف قصد حمله ندارد، کاری می کند که حریف وی را تحت فشار بگذارد، همان کاری که در مناظره پایانی اردیبهشت ٩٦ انجام داد و روحانی تلویحا به وی یادآور شد که سردار دوست دارد لوله کند؛ اما در لوله شدن هم ید طولایی دارد.

البته نباید از حق هم گذشت که حسن روحانی خوب حمله می کند و نقاط ضعف رُقبایش را به خوبی می شناسد. او هم موقعیت شناس است و هم زمان شناس و توانست به خوبی و با یادآوری این نکته که او اخلاق را همیشه مدنظر قرار داده است، در لحظات پایانی برگ برنده خود را رو کند. او نشان داد یک سیاست مدار اخلاقی است و هم اخلاق را خوب می شناسد و هم سیاست می داند. حسن روحانی نشان داد که با سلاح اخلاق هم می توان نوازش گر افرادی بود که می خواهند بر صورتش سیلی بزنند.

مناظره ٢٢ اردیبهشت ٩٦ نشان داد که سردار همچنان باید در انتظار وصال پاستور بماند و او باید بداند به شهرهای نو می ماند، شهرهایی که اگرچه زیبا هستند؛ اما هرگز محبوب نخواهند شد.

امیررضا حجتی