بازی های مرگ و زندگی برای چلسی

بالاک امیدوار است, اما

نمایش چلسی در برابر فنرباغچه در مسابقه برگشت دو تیم در مرحله یک چهارم نهایی فوتبال جام قهرمانان باشگاه های اروپا، یک بار دیگر نمادی از کل بازی های این تیم در این فصل، پس از رفتن خوزه مورینیو بود.

طی این مدت چلسی اغلب دشوار، فاقد تمرکز، بدون نشاط و نامطمئن توپ زده و تلاش هایی صورت داده و اغلب نتیجه هم گرفته، اما فقط با کمترین فاصله بر رقبا پیروز شده و یک روز اضافی هم در صحنه مانده است تا شاید گره کارش در روز بعد باز شود. برد ۰ـ۲ بر حریف اهل ترکیه هم باعث شد آبی های لندن باخت ۱ـ۲ در دیدار رفت در استانبول را بی اثر کنند و به نیمه نهایی بروند و آن جا یک بار دیگر در انتظار لیورپول بنشینند.

پس از ناکامی در جام های «اتحادیه» و «حذفی» انگلیس، جام هایی که زرنگی مورینیو و گلزنی های دروگبا آنها را فصل پیش به استمفورد بریج آورده بود، چلسی در هفته های اخیر تداومی بیشتر را در لیگ از خود بروز داده است و اگر دوشنبه شب ویگان را هم می برد، رقیب اصلی و بزرگ منچستر یونایتد در کورس قهرمانی باقی می ماند. با این حال در نبود مورینیو و در حالی که هدایت چلسی به مربی بی هویتی مثل آورام گرنت سپرده شده و استیو کلارک دستیار مورینیو و هنک تن کاته مربی سابق آژاکس هم هنوز بر تیم سوار نشده اند، چلسی دقیقاً نمی داند با ۴ دیدار باقی مانده اش در لیگ و (حداقل) دو بازی بعدی اش در جام قهرمانان باشگاه های اروپا چه کند و هواداران مطمئن نیستند تیم محبوب شان ۷ ماه بعد از رفتن اجباری «مورینیو»ی بسیار محبوب از لندن، هویت و توان ذهنی و اصولاً اشتیاق فتح این پیکارها را دارد یا خیر. در این میان میشاییل بالاک که بازگشت نسبتاً موفقی به میدان پس از ۸ ماه مصدومیت و غیبت داشته مدعی است که او و یارانش برای این که جام قهرمانی باشگاه های اروپا یک بار دیگر و در تلاقی مجدد با لیورپول از مشت شان خارج نشود، عزمی جزم دارند.

بالاک آلمانی و ۳۲ ساله که پیشتر در بایر لورکوزن و بایرن مونیخ بازی می کرد، در اواخر دومین فصل حضورش در چلسی اظهار می دارد: «هم برای من و هم برای چلسی بسیار لازم و مفید است که در این جام (قهرمانان اروپا) اول شویم. خود من نزدیک به ۱۰ سال است که مکرراً در این جام شرکت می کنم و هرگز آن را نبرده ام و در نتیجه حس می کنم که نوعی مأموریت نیمه تمام در قبال آن دارم. این که بارها به یک چهارم و نیمه نهایی برسیم و آن جا حذف شویم، فایده ای ندارد. مردم فقط قهرمانان را به خاطر می سپرند.»

● عناوین از دست رفته

بالاک سابقه نایب قهرمانی با لورکوزن در جام فوق (به سال ۲۰۰۲) را نیز دارد، اما او چندان مایل نیست به آن ایام و آن واقعه فکر کند، زیرا تیم او در آن فصل در مسیر فتح سه جام قرار داشت، اما به دلیل خستگی و اشتباهات و بداقبالی هر سه را از دست داد و در هر سه میدان بوندس لیگا، جام حذفی آلمان و جام قهرمانان اروپا فقط نایب قهرمان شد و عنوان اولی تمامی آنها را در عرض فقط ۱۱ روز از دست داد تا یک رکورد جالب در زمینه ناکامی ها و شکست ها به جا بگذارد. امسال نیز خطر به شکل شدیدی به چلسی و بهتر بگوییم به بالاک چشمک و سوسو می زند، زیرا درست در حد فاصل دو دیدار حساس رفت و برگشت با لیورپول در جام قهرمانان باید در لیگ انگلیس روبه روی منچستر یونایتد بایستد و نتیجه همین ۳ بازی کل سرنوشت چلسی در این فصل را رقم خواهد زد و اگر بنا بر محاسبات و روال فعلی باشد، گرنت و دستیارانش برای حل این معضلات فنی مثل معمول کم خواهند آورد و باید چشم امید به کارهای فردی و غریزی و نبوغ انفرادی مردانی مثل بالاک و دروگبا و لمپارد بدوزند تا مگر آنها جرقه بزنند و مشکل را حل کنند. بالاک صرفاً می گوید: «تمام فصل زحمت می کشید و تمرین می کنید، تا به این نقطه برسید و آن وقت می بینید که کل سرنوشت و تکلیف تان در سه مسابقه تعیین می شود. هیچ جا و فرصتی برای خطا ندارید و اگر این بازی ها را نبرید، به هیچ جا نخواهد رسید. مجبور و محکوم اید که در این مسابقه ها تمامی کارهای درست و لازم را انجام بدهید.»

● باز هم مصدومیت

ضعف های گرنت در هدایت تیمی که آشکارا بسیار بزرگتر از اوست، در این فصل محسوس و اسباب ناامیدی هواداران چلسی شده است. اوج این ضعف زمانی بود که چلسی فینال جام اتحادیه انگلیس را در برابر تاتنهام برگزار کرد و بازی ۰ـ۱ برده را ۱ـ۲ به همشهری لندنی اش سپرد و در حالی که خوانده راموس مربی اسپانیایی تاتنهام با حضور مؤثر و محسوس اش در کنار خط و تعویض ها و تغییرات بجا صحنه گردان اصلی و برنده عمده مسابقه جلوه کرد، گرنت مثل یک مجسمه و شیء ساکن و بی هوش در کنار زمین فقط وقایع و خارج شدن بازی از دست تیمش را نظاره کرد و قادر به هیچ کاری نشد. شاید مشکلات چلسی در زمینه مصدومیت یارانش به اندازه فصل پیش نباشد، اما حتی در این فصل هم دروگبا، لمپارد، اسی ین، میکل، کالو، فری یرا، تری، پیزارو، اشلی کول و ماکله له هر یک در مقاطعی از فصل برای مدتی طولانی براثر آسیب دیدگی غایب بوده اند و همین حالا نیز پتر چک و کارلو کودی چینی دروازه بانان اول و دوم تیم مصدوم و از صحنه دورند و هنریک هیلاریو دروازه بان سوم تیم که هموطن مورینیو است از دروازه چلسی حفاظت می کند و با این که «چک» پس از عمل جراحی صورت، رجعت سریع تر از انتظاری داشته، اما فقط به طور سبک تمرین می کند و بعید است به ۳ مسابقه ای برسد که شرح اهمیت آنها را آوردیم.

بالاک که در ۳ ماه و نیم اخیر برخی گل های حساس را برای چلسی زده (مثل گلی که در همان اوایل دیدار برگشت با فنرباغچه به ثمر رساند) می گوید: «اضافه بر مصدومیت ها برگزاری جام ملت های آفریقا هم باعث شد دروگبا، کالو، اسی ین و میکل را برای یک ماه نداشته باشیم، ولی حالا وضع مان قدری بهتر است و برخی مصدومان به دلیل استراحتی که برای ترمیم آسیب دیدگی های خود باید می داشتند، اینک قدری سرحال تر هستند، اما نمی توان انکار کرد که کار کردن پس از دوره مورینیو و بعد از جدایی او از تیم بسیار سخت بوده است. هر کس که جای او را می گرفت، نمی توانست مثل وی محبوب و تأثیرگذار باشد و همان موفقیت ها را تکرار کند و در نتیجه ما در شرایطی بد و سخت کار کرده ایم. به این خاطر نتایج ما در این فصل شایان توجه نشان می دهد.»

● در معرض تردید

شاید مهمترین موفقیت بالاک بازی کردن و رسیدن مجدد به مسابقات بوده باشد، زیرا او به دلیل جراحت عمیق مچ پا در واقعه ای که فروردین سال پیش برایش روی داد، همانطور که قبلاً گفتیم ۸ ماه قادر به بازی کردن نبود و دیدار اخیر با فنرباغچه نیز فقط چهارمین مسابقه او در لیگ قهرمانان طی فصل جاری محسوب می شد. با این حال او با دلاوری ذاتی، ضربات غیرمنتظره اش، حرکت های قوی در زمین و در دل مردان حریف توانسته است امتیازات حساسی را به سود یاران تری و کاروالیو جمع کند و گاه حضور او در میدان و فشار حاصل از آن بر حریفان واقعاً محسوس بوده است. اما این که وجه مذکور بتواند تیم «بدون مربی» چلسی را در دو کورس و رقابت بزرگی که به هفته های آخر آن رسیده ایم، پیروز گرداند، در معرض تردید اساسی قرار دارد، بخصوص که در هر دو جبهه چلسی به طور مستقیم و غیرمستقیم با منچستر یونایتدی طرف است که از او سر حال تر و سریعتر و بهتر نشان می دهد.

وصال روحانی

منبع:sky