فوتبال یک سازمان است

ورزش به سرعت استعداد همه‌گیر شدن دارد، به دلیل آنکه ضوابط و قواعدی که بر "واحدهای انسانی و اجتماعی" حاکم است، بر این واحد نیز حاکم است. بنابراین از جنس دیگر واقعیت‌های زندگی …

ورزش به سرعت استعداد همه‌گیر شدن دارد، به دلیل آنکه ضوابط و قواعدی که بر "واحدهای انسانی و اجتماعی" حاکم است، بر این واحد نیز حاکم است. بنابراین از جنس دیگر واقعیت‌های زندگی است، پس وجود دارد و پذیرفتنی است؛ همانگونه که خانواده وجود دارد و سازمان.

تیم فوتبال در واقع یک "سازمان" است، درست با ویژگی‌های یک سازمان و اکنون این سازمان‌های ما هستند که می‌توانند به فراز و نشیب فوتبال از زوایه‌ای دیگر بنگرند و "عبرت" گیرند.

ابتدا تیم باید تیم باشد. فوتبال نیز یک سازمان است: سازمان فوتبال. یک سازمان نیز به صرف کنار هم قرار گرفتن افراد تشکیل نمی‌شود. اساس عدم موفقیت سازمان‌ها نیز، اگر به ریشه بپردازیم، همین است. با کنار هم قرار گرفتن ‌١٠٠ یا ‌١٠٠٠ نفر به ظاهر یک سازمان صد یا هزار نفره خواهیم داشت، اما اگر ضوابط کار گروهی و فعالیت جمعی رعایت نشود مجموع عملکرد موثر آن جمع چه بسا بسیار بسیار کمتر از مجموع نفرات باشد. زیرا در بسیاری مواقع، افراد این جمع نه تنها در یک مسیر و جهت واحد و هماهنگ حرکت نمی‌کنند، بلکه تلاش‌های یکدیگر را نیز بر باد می‌دهند و چاله‌ای که یک نفر حفر می‌کند دیگری پر می‌کند و نتیجه یعنی هیچ.

اگر به زبان سازمانی سخن بگوییم وضع وحشتناک‌تر جلوه خواهد کرد، چراکه برایند کار نه تنها خنثی و بی‌ارزش و بی‌اثر، بلکه بسیار مضر نیز خواهد بود. آن‌ها نه تنها "هیچ" کاری نکرده‌اند که منابع محدود و ذی قیمتی چون زمان و انرژی و سرمایه را نیز "هدر" داده‌اند.