وسوسه اندیشه‌های فلسفی

گاهی اوقات انسان بدون اینكه آگاه باشد، درگیر مسائل و مباحث فلسفی می‌شود.این درگیری گاه حتی با بی‌علاقگی و بی‌توجهی نسبت به مطالعات فلسفی همراه می‌باشد. نوع این مسائل برای …

گاهی اوقات انسان بدون اینكه آگاه باشد، درگیر مسائل و مباحث فلسفی می‌شود.این درگیری گاه حتی با بی‌علاقگی و بی‌توجهی نسبت به مطالعات فلسفی همراه می‌باشد. نوع این مسائل برای اشخاص مختلف و متفاوت است. گاهی این‌گونه درگیری‌ها در ظاهر ربط چندانی به مباحث فلسفه ندارند اما با بررسی دقیق‌تر آنها ارتباط زیاد و تنگاتنگی كه با تفكرات فلسفی دارند مشخص می‌شود. به عنوان مثال اندیشیدن در مورد ریشه‌های عبادت، سیگار كشیدن، مشاركت در مسائل سیاسی و... همه به گونه‌ای، در حوزه فلسفه می‌گنجند.

به همان شكل كه در گذشته گفتیم شمار زیادی از این مباحث، مباحث عمومی فلسفه هستند كه اغلب در دوره‌های ابتدایی آموزش تفكر فلسفی مورد بررسی قرار می‌گیرند. در واقع، گاه تنها شركت در یك كلاس فلسفه می‌تواند راهگشای شمار زیادی از تفكرات روزانه شما باشد.

یكی از مهم‌ترین دلایل این درگیری ناخواسته با فلسفه، وسوسه‌هایی است كه در سوالات فلسفی وجود دارد و با وجود این وسوسه ها ذهن چالشگر انسان تمایل شدیدی برای به سوال كشیدن اصول تعریف شده خود، نشان می‌دهد.

در آغاز چنین چالش‌های فكری ممكن است دچار این اشتباه شوید كه فلسفه ورزیدن را صرفاً مربوط به بعد معنوی زندگی انسان ببینید و یا برعكس آن را تنها تلاشی منطقی در راستای پیدا كردن راه‌حل‌های عقلانی به شمار آورید. با این‌گونه نگریستن به چنین درگیری‌هایی ممكن است یافتن پاسخ به سوالات فلسفی مرتبط با اندیشه‌های روزانه را یك جریان شخصی به شمار آورید. شخصی كردن این مسائل تا چه حدی صحیح است؟ آیا انسان می‌تواند ابزار مناسبی برای مقابله با این سوالات و انتقادهای فلسفی مشابه پیدا كند؟

منبع:A Preface to philosophy, Mark B. Woodhouse, ۱۹۹۹