آیدین را در کنارم احساس می کنم

صمد نیکخواه بهرامی, کاپیتان تیم ملی بسکتبال ایران و یکی از بازیکنان بین المللی و جدید تیم BasketCholet احساساتش را بیان می کند, بویژه زمانی که برادر مرحومش را به یاد می آورد

صمد نیکخواه بهرامی، کاپیتان تیم ملی بسکتبال ایران و یکی از بازیکنان بین المللی و جدید تیم BasketCholet احساساتش را بیان می کند، بویژه زمانی که برادر مرحومش را به یاد می آورد. نیکخواه بهرامی که چندی پیش به عضویت این تیم فرانسوی در آمده است در گفت و گو با سایت رسمی باشگاهش از حضور در بسکتبال اروپا می گوید.

▪ صمد قبل از همه احساستان در مورد تیم، شهر و زندگی در اینجا چیست؟

ـ فکر می کنم تیم خوبی داریم و احساس راحتی می کنم. شهر هم ساخته شده که فقط به بسکتبال فکر کنی و بسیار هم زیباست. زندگی اینجا متفاوت است اما من حس خوبی دارم و هیچ مشکلی وجود ندارد. امیدوارم تیم در این فصل به موفقیت های بیشتری دست پیدا کند.

▪ چرا Cholet را انتخاب کردی؟

ـ قبل از هر چیز می خواستم در اروپا بازی کنم. من پیشنهادهایی از آلمان هم داشتم اما لیگ فرانسه سخت تر است و سطح بهتری دارد.

▪ بعد از بازیهای خوبتان با ایران در بازیهای تابستانی NBA در سالت لیک سیتی و در بازیهای المپیک نمی خواستید قراردادی در NBA یا یورولیگ داشته باشید؟

ـ من چند پیشنهاد از تیم های آمریکایی داشتم اما به نظرم جدی نبودند و نمی خواستم فرصت بازی کردن در Cholet را از دست بدهم. گروه خیلی جوان است و ما پتانسیل زیادی داریم. بعدا در مورد آنچه که می خواهم برای سالهای آینده انجام دهم فکر می کنم.

▪ پس Cholet می تواند یک مرحله در حرفه تان باشد؟

ـ دقیقا. اما اول باید دید چطور می توانم زندگی را در کشور دیگری به جز کشور خودم بگذرانم. می توانم موقعیت خودم را تثبیت کنم یا برعکس ادامه نخواهم داد. اما ابتدا می خواهم نهایت تلاشم را برای Cholet بکنم.

▪ برای یک ایرانی آیا مهاجرت به آمریکا دشوار است؟

ـ این مشکل مربوط به دولت ما نیست. دولت آمریکا قوانینی برای شرکت یا اشخاصی دارد که می خواهند با کسی در آمریکا قرارداد ببندند. اما اینجا هیچ مشکلی وجود ندارد.

▪ اگه ناراحت نمی شوی از برادرت آیدین ( توضیح: که در دسامبر گذشته در تصادف ماشین به طور تراژیکی ـ درگذشت) صحبت کنیم. چطور با از دست دادنش کنار آمدید؟

برای من مسئله متفاوتی بود زیرا ما همه کار را با هم انجام می دادیم; با هم بزرگ شدیم، با هم بسکتبال بازی کردیم و با هم روزمان را سپری می کردیم. او یکی از بهترین بازیکنان تیم ملی ایران بود...(خیلی متاثر می شود) من مطمئنم او در بازیهای المپیک شرکت می کرد و برای بازی به خارج شاید به فرانسه می آمد. اما اکنون او دیگر نیست... من هر لحظه به او فکر می کنم. او را در کنارم احساس می کنم...(صدایش می گیرد) تنها چیزی که می توانم بگویم این است که زندگی ادامه دارد.

▪ می خواهید برای او بازی کنید...

ـ هر بار، زیرا در ایران همه با دیدن من او را به خاطر می آورند. من سعی می کنم سخت بازی کنم، خوب بازی کنم تا تصویر زیبایی از او به جا بگذارم.