چریك پیر نیازمند جایگزین مناسب

همه در انتظار مرگ فیدل كاسترو هستند اما این انتظار دو وجه دارد برخی از این مرگ خوشحال می شوند برخی دیگر منقلب و ناراحت

آنها كه مرگ كاسترو برایشان خوشایند است، تصور می‌كنند مانع و دیواری مستحكم از پیش رویشان برداشته می‌شود،آنهایی هم كه از این مرگ متاسف می‌شوند، احساس می‌كنند یك یار دیرینه را از دست داده‌اند، یك هم‌پیمان، یك دوست و یك ... و در كنار آنها گروهی از مردم هستند كه كاسترو را به عنوان یك اسطوره می‌پندارند و به خاطر آرمانخواهی و روحیه آزادی خواهی خود، از مرگ او متاثر می‌شوند و حسرت می‌خورند،مانند «چه گوارا» همرزم فیدل كاسترو، او نیز به خاطر مبارزات انقلابی و ضد امپریالیستی خود در یادها باقی مانده است. اما چه گوارا دیدی فراتر از كاسترو داشت.

كاسترو در ۲۲ مرداد ماه سال ۱۳۰۶ خورشیدی به دنیا آمد.او پس از پایان تحصیلات وارد میدان سیاست شد. «فیدل» با جمع آوری دانشجویان ناراضی دانشگاه هاوانا و دوستان خود، مبارزاتش را علیه «باتیستا» آغاز كرد.

پس از آن كه به خاطر مبارزات انقلابی به زندان افتاد پس از آزادی همراه با عفو، همراه دیگر دوستانش به مكزیك تبعید شد. در مدت اقامت در مكزیك حدود ۸۰ نفر از كوبایی‌های مخالف باتسیتا را آموزش داد و در همانجا بود كه با «ارنستو چه گورا» آشنا شد. انقلابیون كوبا به رهبری كاسترو در آبان ماه ۱۳۳۵ خورشیدی با قایق «گرانما» در سواحل كوبا پیاده شدند،هنگام ورود انقلابیون نیروهای ارتش باتسیتا در جنگی نابرابر ۷۸ تن از آنها را كشتند و تنها ۱۲ نفر از جمله كاسترو، برادرش رائول، چه گوارا و كاملو كه از رهبران جنبش ضد دیكتاتوری بودند به همراه چند تن دیگر از یاران، به جنگل‌های «سیرا مائسترا» پناه بردند و جنگ پارتیزانی خود را از همانجا آغاز كردند.

پس از این كه در دی ماه سال ۱۳۳۷ و در پی جنگی سخت كه میان نیروهای انقلابی و ارتش باتسیتا در گرفت باتسیتا به دومنیكن فرار كرد. كاسترو و نیروهایش فاتحانه وارد هاوانا شدند و از آن تاریخ تاكنون حكومت انقلابیون كوبا به رهبری فیدل كاسترو ادامه دارد. اما این حكومت ۴۰ ساله از همان ابتدای پیروزی انقلاب، فراز و نشیب‌های بسیاری را به همراه داشت. از جنگ خلیج خوكها گرفته، توطئه‌های سیا و «كا.گ.ب» برای ترور كاسترو، بحران موشكی كوبا و ... همگی نشان دهنده این موضوع بود كه بسیاری از سران كشورهای استكباری از روی كار آمدن دولت انقلابی كوبا به رهبری كاسترو، خشنود نیستند.

فیدل كاسترو، سقوط كمونیست را خود مشاهده كرد، اما دست از آرمانهای سوسیالیستی و كمونیستی بر نداشت. او ۴۰ سال تاریخ كوبا را در دل دارد.

كاسترو با انقلابش، دنیا را تا مرز جنگ هسته‌ای پیش برد، جزیره‌ای كوچك در دل آبهای گرم اقیانوس و در همسایگی امریكا، او امریكا را در منطقه به ستوه آورده است و اینك در سن ۸۰ سالگی با مرگ دست و پنجه نرم می‌كند، او نگران آینده كوبا پس از خود است. آیا كوبا راه او را ادامه خواهد داد؟!

پاسخ به این پرسش، بستگی به نوع و روش حكومتی او بر مردم دارد.

هنگامی كه در روزهای یكشنبه هر هفته، مردم هاوانا در خیابان‌ كنار ساحلی ملكون، راهپیمایی ضد امریكایی خود را آغاز می‌كنند، كاسترو در بیشتر این راهپیمایی ها پیشاپیش مردم با همان لباس سبز نظامی خود و كتانی سفید بر پا، دوشادوش مردمش علیه سیاست‌های استعماری امپریالیسم امریكا راهپیمایی می‌كند و در پشت سرش حدود ۲ میلیون كوبایی دیده می‌شوند.

زمانی كه به سخنرانی می‌پردازد ساعت‌ها طول می‌كشد، این ساعت‌ها یعنی ۵، ۷، ۱۰ و ... اما مردم به حرفهایش گوش می‌دهند و این نشان دهنده آن است كه مردم كوبا كاسترو را دوست دارند.

اما در كنار تمامی این موارد، مردم كوبا سختی‌های بسیاری را تحمل كرده و می‌كنند. مردم كوبا در فقر شدید به سر می‌برند. وسائل ارتباط جمعی بسیار محدود است. رادیو و تلویزیون، مطبوعات و روزنامه‌ها در دست حزب كمونیست است،ماهواره و اینترنت مطلقاً در خانه‌های مردم وجود ندارد و همین امر باعث بی‌اطلاعی آنها از وضعیت جهان خارج شده است. بی‌اطلاعی و بی خبری مردم از تحولات خارج از جزیره كوبا، آنها را مطیع ساخته است، اما باز هم در مقابل سیاست‌های خصمانه امریكا ایستادن و مقاومت كردن قابل تقدیر است و این به خاطر صادق بودن فیدل كاسترو با مردم است.

دستاوردهای بزرگ انقلاب كوبا برای مردم و حتی كشورهای منطقه قابل كتمان نیست. پیشرفتهای علمی و پزشكی كوبا زبانزد است و در كنار آن آموزش به دیگر دانشجویان كشورهای آمریكایی لاتین در دانشگاه علوم پزشكی‌ هاوانا آن هم به طور رایگان از دیگر برگهای زرین رهبری كاسترو است كه وی را در میان ملتهای منطقه نیز محبوب كرده است.

اما اگر با رفتن كاسترو، تمام آرمانهای انقلابی از بین برود، آن را باید یك شكست بزرگ برای كوبا و جنبش های چپ در آمریكا لاتین دانست. مردم كوبا باید پس از كاسترو، از آرمانهای او حفاظت كنند كاسترو نیاز به یك جانشین مانند خود دارد.

رمز پیروزی و پایداری كوبا پیوند ناگسستنی مردم و رهبری آن است، كاسترو نه تنها برای مردم كشور خود، بلكه برای مردم دیگر كشورهای منطقه آمریكای لاتین و حتی آزادیخواهان جهان یك چهره دوست داشتنی، قابل احترام و كاریزما است.

داستان زندگی و رهبری فیدل كاسترو، داستان دنباله‌دار تاریخ است. داستان كمونیسم در مقابل كاپیتالیسم، جنبش‌های انقلابی چپ، رویارویی شرق و غرب سیاسی و ...

نویسنده:محمد صفری