کودکان با تربیت

تربیت کودکان یکی از دغدغه‌های اکثر خانواده‌هاست. از دیدگاه اسلامی نیز کودکان امانت‌هایی الهی هستند که در دستان پدر و مادر قرار دارند و مهم‌ترین وظیفه والدین تربیت صحیح آنان …

تربیت کودکان یکی از دغدغه‌های اکثر خانواده‌هاست. از دیدگاه اسلامی نیز کودکان امانت‌هایی الهی هستند که در دستان پدر و مادر قرار دارند و مهم‌ترین وظیفه والدین تربیت صحیح آنان است. بیشتر پدر و مادرها تربیت فرزند‌ را کاری ساده تلقی می‌کنند و بر این باور هستند که هر کسی می‌تواند از عهده این امر برآید، اما تربیت کودک نیاز به آگاهی و آشنایی با نحوه عملکرد و اصول آن دارد. همه خانواده‌ها دوست دارند کودک خود را به بهترین شیوه ممکن تربیت کنند، از سوی دیگر تربیت امر پیچیده‌ای است که ظرایف و لطافت‌های خاصی دارد که اگر درست و به موقع انجام نگیرد، اثر منفی آن بیشتر است. تحقیقات حوزه روان‌شناسی کودک، اصول و روش‌های متعددی را متناسب با سنین مختلف یافته است. در این راه کارشناسان تربیتی بر چند نکته مهم تاکید دارند تا به کمک آن تربیت کودکانمان را بهتر انجام دهیم.

۱۰ فرمان تربیتی

۱) مقایسه نکنید: هیچ‌گاه کودک خود را با دیگران مقایسه نکنید. در مقایسه بین فرزندان، کودکی که امتیاز نمی‌آورد دچار احساس خودکم‌بینی می‌شود و اعتمادش را نسبت به پدر و مادر از دست می‌دهد.

۲) توهین نکنید: در تربیت کودک هیچ‌گاه به او توهین نکنید. اهانت و تحقیر کودک، سرزنش‌های مداوم و انتقادهای بیجا و به‌کارگیری تعبیرات غیرمحترمانه از مهم‌ترین عواملی هستند که موجب می‌شود کینه و نفرت در دل کودک جای گیرد.

۳) داستان بگویید: داستان گفتن یکی از شیوه‌های آموختن به کودک است. داستان باید الگوی صحیح و متناسب با سن کودک را ارائه کند، بیان زیبایی‌ها و نیکی‌ها، با روح لطیف کودک سازگار است. توجه داشته باشید اگرچه جنبه‌های تخیلی داستان برای کودک لذتبخش و مفید است لکن نباید در آن افراط کرد؛ همچنین داستان نباید ترس‌آور باشد.

۴) محبت کنید: محبت، نیاز اساسی و ضروری هر انسان بویژه کودکان است. محبت، مهم‌ترین عامل سلامت روح کودک است و نبود آن موجب ناهنجاری‌های روانی خواهد شد. کمبود محبت، زمینه‌ساز بسیاری از بزهکاری‌ها و آشفتگی‌های اجتماعی است. به وسیله محبت حساب شده، می‌توان نابسامانی‌های روانی کودکان را اصلاح کرد و آنها را به سوی هدف مورد نظر، سوق داد. کودکی که دچار محرومیت از محبت است، امنیت ندارد.

۵) وقت بگذارید: بهترین روش برای حفظ آرامش روحی فرزندان، همنشینی با آنان و مراقبت از احوال آنهاست. لحظاتی که پدر و مادر در کنار فرزندانشان می‌نشینند و با آنها سخن می‌گویند یا بازی می‌کنند، بهترین لحظات و بالاترین ارزش‌ها برای فرزندان است؛ چراکه وقتی کودک احساس کرد که پدر به او توجه داشته، ناراحتی و خوشحالی او برایش مهم است.

۶) بحث نکنید: هیچ‌گاه در حضور کودک مشاجره نکنید. کودکی که در خانه، شاهد مشاجرات لفظی و عملی پدر و مادر خود باشد، امنیت خود را در معرض خطر می‌بیند.

۷) توضیح دهید: غالبا کودک علت آنچه را که شما عیب می‌دانید، نمی‌داند؛ لذا قبل از سرزنش، او را توجیه کنید تا فاصله‌ای بین فهم شما و او ایجاد نشود.

۸) درست رفتار کنید: پدر و مادر الگوی عملی کودک خود هستند. کودکان باید نسبت به نوع رفتارهایی که از آنان انتظار است، شناخت کافی داشته باشند؛ این شناخت در مشاهده حاصل می‌شود، پس مراقب رفتارهای خود باشید.

۹) عجله نکنید: درآموزش کودک خود هرگز عجله نکنید. سرعت بالا و تشدید آهنگ فراگیری، منجر به تاخیر قابل ملاحظه‌ای در مراحل بعدی می‌شود.

۱۰) عیب‌جویی نکنید: هرگز عیب کودک را نزد دیگران بازگو نکنید. این‌کار موجب تحقیر کودک می‌شود و نتیجه معکوس دارد. همچنین هرگز عیب فرزندتان را، بزرگ‌تر از آنچه هست جلوه ندهید.