هنر رزم نرم

اینها همه از این حکایت دارد که آمریکا در عراق هم مثل ویتنام به بن بست رسیده است آنچنان که مدت هاست در فلسطین و لبنان هم به چنین وضعی مبتلا شده است

دو روز پیش وزیر نیرو میهمان موسسه کیهان بود. ایشان در گوشه ای از صحبت های غیررسمی و در خلال گپ های صمیمانه گفت قبل از آمدن به کیهان، با هیئت کارشناسی وزارت نیرو که چندی پیش به دعوت رسمی دولت عراق و برای مذاکره پیرامون چگونگی احداث نیروگاه عازم آن کشور شده اما در یک اقدام غیرقانونی توسط اشغالگران آمریکایی بازداشت و پس از ساعاتی آزاد شده بودند، ملاقات داشته است. مهندس فتاح از قول اعضاء و هیئت مذکور خاطراتی را نقل می کرد که شنیدنی و قابل تامل بود از جمله این که وقتی یکی از اعضاء هیئت از یکی از تفنگداران آمریکایی که انگشت بر ماشه اسلحه خود قرار داده بود، با خونسردی و طمأنینه می پرسد آیا می خواهی گلوله هایت را روی ما خالی کنی، تفنگدار آمریکایی با لحنی معنی دار در پاسخ می گوید، «چرا روی شما؟» و بعد با انگشت به شقیقه خود اشاره می کند و می گوید: «این تیرها را باید اینجا خالی کنم و برای همیشه خود را راحت سازم!» یا یکی دیگر از همان تفنگداران گفته است: «نمی دانم چه گناهی مرتکب شده ام که حالا باید تاوان آن را در این جهنم پس بدهم؟» و...

هرچه از زمان اشغال عراق توسط قدرت های سلطه گر و بالاخص آمریکا می گذرد، نظیر چنین اظهاراتی از قول نیروهای اشغالگر بیشتر شنیده می شود و در جای خود نشانه غیرقابل انکاری از گرفتار شدن اشغالگران در باتلاق خود ساخته و عجز و ناتوانی روزافزون آنان در تحقق اهداف بلندپروازانه ای است که تصور می کردند، به ضرب سلاح و تجهیزات نظامی به آسانی به آنها دست خواهند یافت. صد البته چنین اظهارات و اقداماتی فقط از سوی سربازان و افسران اعزام شده به عراق که مجری اوامر و نقشه های جاه طلبانه کاخ نشینان واشنگتن و لندن و... و به طور مستقیم درگیر بحران عراق هستند، شنیده و دیده نمی شود، بلکه از آغاز تهاجم اشغالگران به عراق و به ویژه طی ماه های اخیر بارها شاهد اعتراض محافل و احزاب سیاسی و کارشناسان و رسانه های غربی و بالاخره تظاهرات مردمی در آمریکا و انگلستان و... علیه اقدام مداخله جویانه آمریکای سلطه گر و شرکای آن بوده ایم که ضمن آن در باره سرنوشت شوم و شکست محتومی که در انتظار آنان است، هشدار داده و خواهان خروج هرچه سریع تر آنان از خاک عراق شده اند. اخیرا هم صدای اعتراض مقامات نظامیان آمریکایی درآمده و همین چند روز پیش در خبرها خواندیم که فرماندهان ارشد نظامی آمریکا در نشست محرمانه با جرج بوش و برخلاف انتظار او طی گزارشی ناامیدکننده از تحلیل روزافزون توان عملیاتی نیروهای آمریکایی در عراق خبر داده و درباره عواقب ناشی از فشارهای روحی و روانی نیروهای ارتش آمریکا به دلیل استقرار طولانی در عراق هشدار داده و اظهار نگرانی کرده اند.

اینها همه از این حکایت دارد که آمریکا در عراق هم- مثل ویتنام- به بن بست رسیده است آنچنان که مدت هاست در فلسطین و لبنان هم به چنین وضعی مبتلا شده است. آنان نه تنها اقتدار و پرستیژ ابرقدرتی خود را از دست داده اند و با اقدامات سیاسی و اشارات مقتدرانه خود دیگر نمی توانند خواسته های خود را عملی سازند، بلکه اینک حتی به ضرب زور و سلاح و اعمال خشونت و تهدید و بکارگیری تجهیزات و امکانات کم نظیر نظامی (قدرت سخت) در اختیار نیز نمی توانند حرف خود را در عراق و هر جای دنیا که مردم آن آگاه شده و به پا خاسته اند، به پیش ببرد. و درست در چنین وضع و اوضاعی است که می بینیم، نقطه مقابل آمریکا، یعنی ایران که نه به اندازه آمریکا سلاح و تجهیزات نظامی دارد و نه تیری به سمت کسی شلیک کرده و نه مثل آنها تلفات داده است، نفوذ کلمه اش هر روز نسبت به روز قبل بیشتر و خواسته های به حق و مشروعش محقق می شود.

و این دلیلی ندارد جز «نهراسیدن از اخم کردن های بین المللی و نترسیدن از صدا کلفت کردن قدرت های زورگو» و بالاخره به کارگیری خرد و تدبیر- قدرت نرم- و برخورد منطقی و عزت مدارانه با مسائل و مشکلات، و در این راه تا آنجا پیش رفته که بسیاری از شخصیت های سیاسی جهان از جمله خاویر سولانا، مقام ارشد اروپایی ایران را قدرت نخست خاورمیانه لقب داده اند. ناگفته پیداست که موقعیت و جایگاه غرورانگیز کنونی کشور ما با پیروزی انقلاب اسلامی به دست آمده است. انقلابی که با تکیه بر سنت و سیره پیامبر بزرگوار اسلام(ص) و الگوگیری از روش مبارزه و نهضت پیروز آن بزرگوار که محور آن علاوه بر توکل به خدا و لطف و امداد آن قدرت لایزال، به کارگیری عقل و علم بود، برخلاف همه تصورات و معادلات کاغذی و در اوج تنهایی و بی کسی و دشمنی و سنگ اندازی دشمنان قسم خورده به پیروزی رسید و از همان آغاز تا به امروز با بهره گیری از فرهنگ و آموزه های مکتب تشیع و سیره ائمه بزرگوار (علیهم السلام)، در برخورد با مسائل و مشکلات داخلی و همچنین تحولات و حادثه های منطقه ای و خارجی، در عین تعصب و پافشاری بر اصول، با انعطاف منطقی و خردمندانه در به کارگیری تاکتیک های متنوع و به جا، نه تنها بقاء و تداوم بالنده خود را حفظ کرده است، بلکه موفق شده حرف حق و خواسته های مشروع خود را در عرصه های بین المللی و مجامع جهانی بر کرسی بنشاند و به عنوان یک الگوی تمام عیار برای ملت های ستمدیده و خواهان نجات و آزادی مطرح شود.

تداوم و موفقیت های پیاپی کشور ما در حالی به دست آمده که طی ۲۸سال گذشته، ایران آغازگر هیچ تعرض و حمله نظامی نبوده است و همواره سعی داشته است با زبان منطق و به کارگیری عقل و درایت و افزودن بر توان علمی، هنرمندانه، خواسته های به حق خود را در عرصه های مختلف سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و علمی و... علی رغم تلاش دشمنان تحقق بخشد. با این همه «گرچه به واسطه پیروزی انقلاب اسلامی شرایط کشور با گذشته بسیار متفاوت شده و عزت، استقلال و هویت کنونی ایران در جهان بی نظیر است»، اما هنوز راه زیادی برای رسیدن به جایگاه حقه و شایسته این کشور اسلامی و جبران عقب ماندگی ها وجود دارد. بدون تردید یکی از مهمترین ابزاری که می تواند در ادامه این راه پرفراز و نشیب به یاری ما بشتابد، مجهزشدن به قدرت علم و ارتقاء تکنولوژی و فناوری است.

و این نکته ای است که دشمنان ما نیز از آن غافل نیستند و هیاهو و مانع تراشی هایی که آنان بر سر راه دستیابی ایران به فناوری هسته ای ایجاد کردند، دقیقاً از همین منظر قابل تحلیل است دشمنانی که خود با تکیه بر پیشرفت های تکنیکی و قدرت علمی و البته استفاده نامشروع از آن چنین جایگاهی را در جهان به دست آورده اند.

در واقع نهضت علمی و نرم افزاری پدید آمده به ویژه طی سال های اخیر، امروز، کشور ما را در برابر قدرت های رو به ضعف و عربده کشی قداره کشان مست، به پیش برده و قرین پیروزی های بزرگ کرده است. تاکید رهبر فرزانه انقلاب در ملاقات اخیر جمعی از نخبگان کشور مبنی بر اینکه «قدرت ها را زمین می زنیم» و برای دستیابی به پیروزی های بزرگتر آینده «مجهز به علم شوید»، مسئولیت نخبگان و همچنین دستگاه های برنامه ریز را سنگین و مضاعف می سازد. گرچه امروز با مشاهده هزاران نخبه جوان و پرانگیزه- که تعداد بیشتری نیز ناشناخته مانده اند- امیدوار می شویم که آن نهضت علمی و بیداری فکری در گستره یک کشور و ملت و جوانان آن جریان یافته است و توفیقات امروز هنوز از نتایج سحر است و باید منتظر طلوع صبح دولت پیروزی بمانیم.

سیدمحمدسعید مدنی