فرازهایی از ادعیه امام سجاد (ع) در باب سلامت و شکرگزاری

با مطالعه دعاهای صحیفه‌سجادیه امام زین‌العابدین (ع) درمی‌یابیم که این دعاها به منزله درس و دستوری برای ماست. دعاهایی که حالتی مثبت و اصیل دارد، یعنی جنبه انفعالی و چاره‌جویی …

با مطالعه دعاهای صحیفه‌سجادیه امام زین‌العابدین (ع) درمی‌یابیم که این دعاها به منزله درس و دستوری برای ماست. دعاهایی که حالتی مثبت و اصیل دارد، یعنی جنبه انفعالی و چاره‌جویی صرف را نداشته و به خاطر تقویت روحیه و مقاومت ما در برابر مسایل و مصایب دنیا وضع نشده است. این دعاها، خدا و آخرت را هدف محبوب و اشتغال کلی ما قرار داده و می‌خواهند خدا و راه رضای او را بخواهیم.

نیایش‌های صحیفه‌سجادیه در کنار توجه به خدا و تشویق به فعالیت مستمر، ما را به امیدواری توصیه می‌نماید. با ذکر خدا هم دل و هم اندیشه‌ها آرام می‌گیرد. هدف و حرکت پیدا می‌کنیم و فعالیت‌ها توأم با عشق می‌گردد.

در این مجال، فرازهایی از نیایش‌های زیبایی از حضرت سجاد (ع) با موضوع «درخواست تندرستی از خدا و توفیق شکرگزاری» و «دعا هنگام بیماری یا روی آوردن اندوه و بلا» را می‌آوریم؛ باشد که از توفیقات خواندن و بهره بردن از آن بهره‌مند شویم.

نیایش به هنگام بیماری یا اندوه و بلا

بار خدایا، تو را سپاس بر سلامت بدن که همواره از آن برخوردار بوده‌ام و تو را سپاس بر آن بیماری که در کالبدم پدید آورده‌ای.

نمی‌دانم ای خدای من که کدام یک از این دو حال بیشتر شایسته شکرانه به درگاه توست و در کدام یک از این دو وقت، حمد تو را گرفتن شایسته‌تر است.

آیا هنگام تندرستی که روزی‌های پاکیزه خود را بر من گوارا می‌گردانی و به آن برای طلب خشنودی و نعمت‌های خود به من نشاط می‌بخشی و با آن تندرستی به من نیرو می‌دهی تا توفیق طاعت تو یابم؟ یا هنگام بیماری که با آن مرا از گناه پاک می‌کنی و نعمت‌های مرا به تحفه می‌دهی تا سنگینی گناه را بر دوشم سبک گردانی و از پلیدی نافرمانی- که آلوده آنم- تطهیرم کنی و آگاهی‌ام دهی که قدر نعمت پیشین بدانم و خطاها را محو کنم و یادآوری‌ام می‌کنی که زنگ گناه به توبه از دل بزدایم؟

در خلال آن بیماری از جمله تحفه‌ها که به من کرامت می‌کنی، این است که فرشتگان به حساب من چیزها در نامه اعمال‌ام می‌نویسند که از فرط نیکویی نه در اندیشه‌ای گنجد و نه بر زبانی رود و نه هیچ‌یک از جوارح من برای انجام دادن آن رنجی برده است بلکه این همه فضل توست بر من و از احسان تو

چنان کن که از بستر این بیماری به سوی رستگاری و بخشایش تو راه خلاص و بیرون‌شو یابم و از این زمین‌گیری به لطف تو انتقال یابم و از این اندوه و دشواری به رحمت و گشایش تو رسته و به سرمنزلی درآیم که از گناه من چشم‌ بپوشی و به جای این اندوه شادمانی بخشی.

همانا که تو بی‌شایستگی ما به ما احسان می‌کنی و نعمت بی‌دریغ نثار می‌فرمایی و بخشنده‌ای کریمی که عطاهای تو را پایانی نیست و دارای جلال و اکرامی.

نیایش، مسألت تندرستی و توفیق شکرگزاری

بار خدایا، بر محمد(ص) و خاندان او درود فرست و جامه عافیت بر من بپوشان و سراپای مرا به عافیت فراگیر و مرا در مقام عافیت جای ده و به عافیت گرامی‌دار و به عافیت بی‌نیاز گردان و عافیت به من صدقه ده و عافیت به من بخش و بستر عافیت برای من بگستر و عافیت را شایسته من گردان و نه در این جهان میان من و عافیت جدایی افکن نه در آن جهان.

بار خدایا، بر محمد(ص) و خاندان وی درود فرست و به من عافیت کامل بخش، عافیتی کفایت‌کننده و شفادهنده و برتر و فزاینده، عافیتی که در کالبد من عافیت آفریند، عافیت این جهان و آن جهان.

و بر من با عطای درستی و امنیت و سلامتی در دین و کالبد و بینش دل و روایی کارها و ترس برای تو و خوف از تو و دادن نیرو بر آنچه فرمان داده‌ای و پرهیز از آنچه بازداشته‌ای منت‌گذار.

و زبانم را به سپاس‌گویی و شکرگزاری و به یاد و ستایش شایسته به درگاه خود گویا کن و دلم را برای دریافتن راه‌های مستقیم دین خود بگشای.

بار خدایا، محبت چیزی را در دلم انداز که بر من می‌پسندی و تحمل آنچه بر من فرود می‌آوری برایم آسان کن و از پلیدی زشتی‌ها پاکم گردان و شر آنچه زین پیش کرده‌ام از من بستر و مرا شیرینی و لذت عافیت ببخش و گوارایی سلامت بچشان و به نعمت‌های فراخ و فراگیر خود فروپوشان و فضل و عطای خود را بر من آشکار کن. مرا از یاد خود به فراموشی گرفتار مکن و شکرگزاری خود را از یادم مبر.

بار خدایا، اگر چنان که باید تو را شکر نمی‌گویم مرا از خیر این جهانی و آن جهانی محروم مفرما و آن گناهان مرا که می‌دانی بیامرز، ای مهربان‌ترین مهربانان!