۷ نوامبر سال ۴۰ ـ همه قلمرو امپراتوری روم در آسیا به تصرف ایران درآمد

پس از پیروزی درخشان ایران در جنگ سال ۵۳ پیش از میلاد در منطقه حرّان (کارهه) که ضمن آن کراسوس از اعضای سه گانه شورای عالی ریاست بر روم و پسرش کشته و هفت لژیون رومی منهدم شد، «ارد Orod» …

پس از پیروزی درخشان ایران در جنگ سال ۵۳ پیش از میلاد در منطقه حرّان (کارهه) که ضمن آن کراسوس از اعضای سه گانه شورای عالی ریاست بر روم و پسرش کشته و هفت لژیون رومی منهدم شد، «ارد Orod» شاه وقت ایران از دودمان اشکانی به مداخله در امور روم پرداخت و این مداخله در جریان جنگ داخلی رومیان (سال ۴۹ تا ۴۴ پیش از میلاد) به اوج خود رسید و شاه ایران هردم از یکی از سرداران رومی که بر سر کسب قدرت با هم می جنگیدند حمایت و وعده کمک نظامی و اعزام سرباز می داد و آتش اختلاف را شعله ور می ساخت .

«ارد» پس از فروکش کردن اختلاف ژنرالهای رومی و سپس ترور سزار ژولیوس در سنای روم، تصمیم گرفت پیش از آنکه رومیان در صدد حمله به قلمرو ایران برآیند که قابل پیش بینی بود باقیمانده متصرفات روم در آسیا را بگیرد و جای پای برای رومیان در شرق مدیترانه (اصطلاحا «لوانت Levant») باقی نگذارد. «ارد» با این هدف، پسر خود «پاکر که رومی ها پاکروسPacorus نوشته اند» را با نیمی از ارتش ایران به سوریه فرستاد و این سپاه در جنگی که هفتم نوامبر سال ۴۰ پیش از میلاد روی داد و ضمن آن ژنرال رومی «دسیدیوس ساکسا» فرماندار سوریه کشته شد رومیان را شکست داد و روز بعد (هشتم نوامبر) بار دیگر سوریه از آن ایران شد. در این عملیات پنج هزار سرباز رومی اسیر شدند. تلفات رومیان بیش از ۱۱ هزار کشته نوشته شده است. «پاکر » سپس فلسطین و آنگاه حاشیه غربی آسیای صغیر (نواحی ساحل غربی ترکیه امروز)را متصرف شد و جای دیگری برای امپراتوری روم در آسیا باقی نماند. «ارد» پس از این پیروزی به مهستان (سنای ایران) پیشنهاد داد که «پاکر» فرماندار مناطق متصرفه شود که پیشنهاد به تصویب رسید.