اندر باب ارتقای ظرفیت حافظه اصلی

یکی از راه هایی که در هنگام کندی آزاردهنده دستگاه های کامپیوتر در مجرای عقل بشری جاری می شود، افزایش ظرفیت حافظه اصلی (RAM) است. این افزایش ظرفیت به خصوص در مادربوردهایی که Onboard خوانده …

یکی از راه هایی که در هنگام کندی آزاردهنده دستگاه های کامپیوتر در مجرای عقل بشری جاری می شود، افزایش ظرفیت حافظه اصلی (RAM) است. این افزایش ظرفیت به خصوص در مادربوردهایی که Onboard خوانده می شوند و موتور گرافیکی آنها در بطن چیپ ست تعبیه شده است دوای مطبوعی برای درد کندی خواهد بود. در این باره چند نکته را به سرعت متذکر می شوم و خلاص. پشتیبانی از ظرفیت قرار نیست تمامی شکاف های حافظه را با هر چه دلتان خواست پر کنید و کامپیوتر بینوا یک سمعاً و طاعتاً بگوید و همه چیز گل و بلبل شود. اصلاً هم این طوری نیست و کلی ماجرا دارد این افزایش ظرفیت چرا که مادربوردها از مقدار مشخصی حافظه برای هر شکاف پشتیبانی می کنند. به عنوان مثال برخی از مادربوردها قادر به شناسایی قطعات حافظه یک گیگابایتی به بالا نیستند یا استفاده از قطعه دو گیگابایتی با مشکلاتی توامان خواهد بود. بد نیست هنگام خرید قطعه حافظه اضافی، نگاهی مختصر به دفترچه راهنمای مادربورد انداخته و با محدودیت های قید شده در آن آشنا شوید. سیستم های ۶۴ بیتی به طور معمول چهار شکاف حافظه روی اغلب مادربوردها نصب شده است و مدل های جدید از قطعات دو گیگابایتی و مدل های قدیمی تر از قطعات یک گیگابایتی پشتیبانی می کنند. بدیهی است که سیستم عامل بیش از ۹۵ درصد کاربران ایرانی ۳۲ بیتی است و اینگونه از سیستم عامل ها حداکثر چهار گیگابایت حافظه را شناسایی می کنند. واقعیت این است که این میزان قدری از چهار گیگابایت کمتر است. پس منطقی است که در سیستم های ۳۲ بیتی معمول، حداکثر از سه گیگابایت حافظه استفاده شود. پول خود را همین طوری دور نریزید و دلیلی برای آن بتراشید.

تکنولوژی دو کاناله

برخی مادربوردها از تکنولوژی حافظه های دو کاناله (Dual Channel) پشتیبانی می کنند و اگر به طراحی مادربورد نظری بیندازید، خواهید دید که از دو رنگ متفاوت برای شکاف های حافظه استفاده شده است. بسیار مهم و حیاتی است که قطعات حافظه ای که بدین منظور استفاده خواهند شد مشابه باشند. نه اینکه این تکنولوژی با قطعات مختلف کار نکند نه اما احتمال بروز اشکال هنگام استفاده از قطعات گوناگون کم نیست لذا سعی کنید تا دو قطعه حافظه مشابه را ابتیاع کنید. برخی از سازندگان مطرح دنیا، دو قطعه حافظه را در یک کیت بسته بندی کرده اند. استفاده از این کیت های دوگانه نتیجه بهتری در پی خواهد داشت.

سرعت فرکانس حافظه

بسیاری از مادربوردهای سازگار با نسل حافظه DDR۲ از سرعت ۱۰۶۶ مگاهرتز پشتیبانی می کنند اما بسیار توصیه شده است برای کاربردهای عام از مدل های ۸۰۰ مگاهرتزی استفاده شود. راستش مشکل در چیپ های حافظه نیست بلکه مادربوردها به صورت اسمی می توانند اما به صورت رسمی قادر به پشتیبانی پایدار (Stable) از حافظه های ۱۰۶۶ مگاهرتزی DDR۲ نیستند. این موضوع بین خودمان بماند،

بهترین سرعت فرکانس برای حافظه های قدیمی DDR به گمانم ۴۰۰ مگاهرتز باشد. سرعت پایه حافظه های نسل DDR۳ هم ۱۰۶۶ و ۱۳۳۳ مگاهرتز است. استفاده از حافظه های DDR۳ چندان عمومیت نیافته است و اصل صحبت ما معطوف به نسل DDR۲ است. به عنوان توصیه ای کلی می توانم بگویم ظرفیت دو گیگابایت با تکنولوژی دو کاناله برای تمامی دستگاه ها پیشنهاد می شود. درباره برند حافظه هم چندان توصیه ای ندارم. گفتنی ها را در این باره بسیار گفته ام.

جواد زارعی