یکشنبه, ۱۰ تیر, ۱۴۰۳ / 30 June, 2024
سینما بدون حمایتهای دولتی
![سینما بدون حمایتهای دولتی](/web/imgs/16/96/qu1bb1.jpeg)
۱) دغدغهام سینما نیست، رابطهام با سینما رابطهای است که هر آدم معمولی دیگری هم با آن دارد. به این دلیل بود که وقتی حدود یک ماه پیش دوستی از دستاندرکاران خانه سینما با من تماس گرفت و گفت که ایشان مایلند من در جشن سینمای مستند جایزه یکی از برندگان آن را اهدا کنم، تعجب کردم ولی بعد اینطور اندیشیدم که لابد این انتخاب به دلیل حرمت و حقشناسی اهالی محترم سینما است نسبت به کتاب و من وظیفه خود دانستم به این خواسته پاسخ مثبت دهم و در جشن آنان شرکت کردم.
۲) شنیدن اینکه در جشن خانه سینمای امسال بین ۵ تا ۱۰ هزار نفر (براساس روایات مختلف) پای برج میلاد گرد آمدند، برای هر ایرانی موجب خرسندی است. این استقبال از شاخهای در هنر و در شرایط خاص حاکم بر سیاستهای فرهنگی روز کشور بسیار پرمعنا است که آرزو میکنم سیاستگذاران فرهنگی و هنری کشور پیام این گردهمایی و تجلیل را به درستی و آنطوری که باید و شاید دریافت کرده باشند و به سهم خود حق مطلب را آنگونه که شایسته سینمای ما است ادا کنند.
۳) نکتهای که دلیل اصلی قلمی کردن این چند سطر شد، این است که در جشن فیلمهای مستند خانه سینما کلیپهایی به نمایش درآمد که در آنها بیشتر کسانی که در معرض گفتوگو قرار داشتند از عدم (یا کمبود) کمکهای دولت به حوزه سینما گلایهمند بودند.
اینکه دولتها بکوشند سایه خود (و سیاست) را روی فرهنگ و هنر جامعهای گسترده نگه دارند بر آنها حرجی نیست. اینکه دستاندرکارانی از حوزه سینمایی ما، خود داوطلب تداوم این سایه بر سر خود باشند جای شگفتی است.
بیان یک تجربه که در حوزه کتاب ناظر آن بودهام شاید به رسیدن به یک درک و فهم مشترک در این زمینه کمک کند.
مشکلات ناشی از توزیع کاغذ یارانهای برای فعالان حوزه نشر، اول بار توسط تعداد اندکی از ناشران مطرح گردید؛ تعدادی شاید کمتر از انگشتان یک دست. در همان زمان بودند همکارانی که فکر میکردند در صورت قطع کاغذ یارانهای کنفیکون شده و همه چیز از مدار خارج خواهد شد. به مرور با تلاش ناشران مخالف این یارانه و اثبات تاثیرات منفی کاغذ یارانهای در قیاس با جنبههای مثبت آن، اندکاندک جمع کثیری از ناشران فعال کشور به این اندیشه پیوستند. بهطوری که همزمان با هفدهمین نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران، ۱۶۵ ناشر منافع ملی را بر منافع شخصی خود مقدم دانسته و با امضای متنی ضمن برشمردن دلایل خواسته خود، خواهان قطع یارانه کاغذ شدند. در نهایت این تلاشها منجر به آن شد که در بودجه سال ۱۳۸۶ ردیفی برای یارانه کاغذ منظور نگردید.
در یکسال و نیم گذشته اکثریت بالایی از ناشران بدون بهرهمندی از کاغذ یارانهای به انتشار کتاب پرداختند و اتفاق خاصی هم نیفتاد و این روند روزبهروز جاافتادهتر و روانتر هم میشود.
به گمانم در مورد سینما، بدون اینکه بخواهم از سر بیدردی سخنی بگویم، نیز میتوان چنین سیاستی را به کار بست.
گام نخست آن است که بپذیریم سینمای ما قابلیت این را دارد که مانند بیشتر نقاط جهان بتواند با اتکا به منابع داخلی خود و بدون کمک دولتها به حیات خویش ادامه دهد. به نظر میرسد اهمیت مساله ارزش تلاشهای زیادی را دارد. بیشک تنها و در پی برداشتن این نخستین گام است که میتوان انتظار داشت سینمای توانمند ما بتواند گامهای بعدی را با اعتماد به نفس و استواری بیشتری بردارد.
حسین کیائیان
انتخابات ریاست جمهوری انتخابات سعید جلیلی مسعود پزشکیان انتخابات ریاست جمهوری 1403 ایران انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم پزشکیان ریاست جمهوری انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ انتخابات 1403 ستاد انتخابات کشور
قتل تهران هواشناسی آموزش و پرورش شهرداری تهران سازمان هواشناسی پلیس محیط زیست طلاق سیل بارش باران ازدواج
قیمت دلار دولت سیزدهم قیمت خودرو قیمت طلا خودرو دلار حقوق بازنشستگان بازار خودرو بورس قیمت سکه بانک مرکزی بازار سرمایه
تلویزیون سینما سینمای ایران بازیگر علیرضا قربانی دفاع مقدس رسانه ملی کتاب موسیقی شهید سریال رامبد جوان
هوش مصنوعی وزیر علوم ماهواره الکترونیک باتری
رژیم صهیونیستی جو بایدن اسرائیل غزه آمریکا فلسطین روسیه دونالد ترامپ جنگ غزه ترکیه لبنان ترامپ
پرسپولیس استقلال فوتبال یورو 2024 لیگ برتر باشگاه پرسپولیس علیرضا بیرانوند بازی باشگاه استقلال آلمان نقل و انتقالات سپاهان
الکامپ نمایشگاه الکامپ ربات موبایل سرعت اینترنت اینترنت فناوری وزیر ارتباطات عیسی زارع پور فیبر نوری اپل
ورزش گردش خون سرطان سکته مغزی فشار خون قند خون گرمازدگی